ادامە،،،

• معمولا ترک ها در مقایسه با کردها جرات کمتری برای مبارزه دارند. تعداد کمی از ترک ها تا کنون شهرهای کرد نشین جنوب شرقی ترکیه را دیده اند. آنچه که دراین مناطق قابل مشاهده است فقر و عقب ماندگی شدید نسبت به شهرهای بین المللی ترکیه مانند استانبول، ازمیر و آنتالیا است. مادران از فرستادن فرزندان خود برای خدمت به مناطق جنوب شرقی کشور بسیار در هراس هستند؛ به ویژه از زمانی که اجساد بیجان بسیاری از آنها به دستشان رسید. مطبوعات ترکیه، به مثابه مطبوعات روسیه که باوجود درگیری های مدام در اوکراین مجاز نیستند به گزارش میزان تلفات بپردازند، تحت سانسور قرار دارند. اما این سانسورها نمی تواند مانع زمزمه مادران داغ دیده و تشیع جنازه ها ی پنهانی که روز به روز در حال افزایش است، شود. به عبارت دیگر کردها از مذاکرات صلح بدون نتیجه خسته شده اند و اساسا در مقایسه با ترک ها باور بیشتری به مبارزه دارند. آنها معتقدند که مبارزه شان از هر دو وجه سیاسی و فرهنگی موجه است. از اینرو در یک درگیری چریکی نامتقارن، طرف ضعیف می تواند برتری های طرف قوی را از اعتبار ساقط کند.

• کردها در سوریه و عراق بیش از گذشته موفق به جلب توجه و همدردی جامعه بین الملل شده اند و کم کم در حال تبدیل شدن به یک فلسطین جدید هستند.

• حال این سوال مطرح می شود که کردها در ازای صلح خواستار چه چیزی هستند؟ و این سوالی بود که من به دنبال پاسخ آن گشتم. شاید کردها قادر به شکست کامل دولت ترکیه نباشند، پس آیا در هر حال خواستار جدایی کامل از دولت ترکیه هستند؟ ممکن است کردها خواستار تشکیل یک دولت مستقل نباشند اما آیا ممکن است ترکیه نیز مانند عراق و سوریه در آینده تبدیل به یک حکومت فدرال شود؟

هم طرفداران و هم منتقدان رهبر ترکیه روی این موضوع توافق دارند که اردوغان یک رهبر انعطاف پذیر است. بدیهی است که اردوغان خود را همطراز رهبران بزرگ تاریخ ترکیه، همچون سلطان سلیم اول و یا سلطان سلیمان قانونی می داند، اگرچه منتقدانش او را بیشتر شبیه به مصطفی اول می دانند. باوجود اینکه اردوغان خود را بازگرداننده ترکیه به دوران عظمت عثمانی می داند، اما به نظر می رسد که سیاست ها و غرورش او را به سمت تبدیل شدن به یک عامل شکست حفظ وحدت ترکیه سوق می دهند.

ممکن است اردوغان هنوز متوجه این موضوع نشده باشد و یا دایره چاپلوسان اطراف او و اعضای خانواده اش تمایلی برای گفتن اخبار بد به او نداشته باشند؛ اما زمان آن فرا رسیده است که ترک ها این احتمال را در نظر بگیرند که پس از دهه ها جنگ طولانی علیه پ.ک.ک و به طور گسترده علیه کردهای ناسیونالیست، پیروزی کردها امری محتمل است. هم اکنون زمان آن فرا رسیده است که هم ترک ها و هم جامعه بین الملل به درستی متوجه آنچه که در حال وقوع است، باشند.