Skip to main content

پاسخ به کامنتها

پاسخ به کامنتها
آ. ائلیار

پاسخ به کامنتها
کامنتهای زیر این نوشته تقریبا و درکل چهار دسته اند که کوتاه به آنها اشاره میکنم:
1- دسته اول سپاسمندانه است . منهم از دوستانی که زحمت کشیده نوشته را مطالعه کرده اند تشکر میکنم.
2- دسته دوم نوشته های مخالفان است. متأسفانه در آنها « اندیشه ی سیاسی» وجود ندارد که بتوان روی آن صحبت و بحث کرد. کاش اینان به جای « جار و جنجال» اندیشه مطرح میکرد که از یکدیگر چیزی یاد میگرفتیم.
3- دسته ی سوم که خیلی کم اند مثل کامنت « خواننده» ی گرامی، میشود در موردش صحبت کرد و تبادل اندیشه نمود که در زیر به آن خواهم پرداخت.
4- دسته ی چهارم کامنتهای اطلاعات دهنده هستند که ممنونم از زحمت ارسال شان.

"خواننده " ی گرامی در کامنت خود:
به علت « عقب ماندگی » جامعه اشاره کرده و از نقش« روشنفکران» و «دین» نام برده. و اینکه « پارسیان» موجب آن-عقب ماندگی- نبودند.
پارسیان یعنی همه ی فارسی زبانان . من ندیده ام که کسی نوشته باشد « علت عقب ماندگی جامعه همه ی فارسی زبان هستند».
این برداشت صحیح نیست. از طرف دیگر علت عقب ماندگی را به گردن « روشنفکران» و حتی « دین» هم نمیتوان انداخت.
مردم جامعه ی ما در قرن اخیر « با همین روشنفکران، با همین دین و مذهبها و مردمان معمولی» دو انقلاب و چند جنبش انجام دادند. برای بهتر زیستن خود. بخصوص انقلاب مشروطیت و انقلاب بهمن را. اینکه این دو انقلاب به اهداف مترقی خود نرسیدند و ناکام ماندند علت دارد. که در مقاله چنین آمده است:
« شکست دو انقلاب پیشین به سبب« عدم آمادگی ذهنی و سازمان یابی» جهت پاسخ به اهداف انقلاب بود.
این ضعف هنوز هم وجود دارد و میتواند انقلاب سوم را نیز به شکست بکشاند.
شرط پیروزی رفع این ضعف است.»
شرط آمادگی ذهنی یعنی اینکه اکثریت مردم در مورد چگونگی « دموکراسی، عدم تبعیض، عدالت اجتماعی، اداره ی امور محلی خود» توافق داشته باشند . « سازمان یابی» بدین معناست که بتوانند « ائتلافها و اتحاد ها و جبهه های» وسیع و بزرگ تشکیل بدهند.
در غیر اینصورت انقلاب رخ میدهد و آینده ی جامعه بستگی به « تصادفات» پیدا میکند. در تصادفات هم دیکتاتوری جای دیکتاتور قبلی را پر میکند.
خود افتاده را گریه نه شایاست.