Skip to main content

خورشید بر فراز آسمان :

خورشید بر فراز آسمان :
بهمن موحدی(بامدادان)

خورشید بر فراز آسمان :
تیغه آهنین شمشیرها ، سر برنده نیزه ها ، پهنای براق سپرها !
آنگاه که فرمانروایی پیروز ، «سارد» این بزرگ شهر لیدیا را تسخیر کرد ،
خورشید به افق نزدیک گشته بود!
فرمانروای پیروز می دانست سارد نهایت لیدیاست. چرخ ارابه های لشکر او ، بازهم به سوی غرب چرخید تا اینکه خورشید را دید که در حال فرو رفتن در دریایی تیره و گل آلود است!
آنگاه که فرمانروای کبیر ، در ساحل غربی لیدیا ، از حرکت باز ایستاد ، او رفت تا باقی جهان را تسخیر کند! فرمانروایی دادگستر ، فرمانروایی آگاه به دانش زمان ، برپا دارنده سدی سدید ، فرمانروایی مقتدر ! کورش کبیر
به گواهی تاریخ ، کورش از آن شاهانی نبود که بنای حکومت خود را بر خونریزی و استثمار مردم گذاشتند. بلکه درست در نقطه مقابل، کورش ، دادگستر و مدافع مردم محروم بود. او هیچ گاه شمشیرش را به سوی مردم نگرفت، هیچ گاه سرزمین هایی را که فتح کرد به آتش

نکشید، هیچ گاه به باورهای مردمان سرزمینهای دیگر، بی احترامی نکرد و هیچ گاه برای به دست آوردن برده و ثروت لشکرکشی نکرد.
تاریخ نگار برجسته ، «ویل دورانت» در مجموعه کتاب «تاریخ تمدن» در رابطه با کورش می نویسد:
«"کورش از آن کشورگشایانی بوده که بیش از هر کشورگشای دیگر ، او را دوست می داشتند. او پایه های حکومت خود را بر بخشندگی و خوی نیکو قرار داده بود. کورش بر «اصل نخست حکومت کردن بر مردم» آگاهی داشت و می دانست که باورهای مردم ، از دولت نیرومند تر و مقدم ترند و بدین جهت ، به آنان احترام می گذاشت. کورش هرگز شهرها را غارت نمی کرد و معابد را ویران نمی ساخت."»
پروفسور پاتریک فونت - از دانشگاه استانفورد:
«"اگر که شما به بزرگترین شخصیتهای تاریخ نگاه کنید. کسانی که جهان را تغییر دادند. کورش کبیر ، یکی از معدود نفراتی است که در این زمره می باشد کسی که مستحق این می باشد که او را کبیر صدا کنند."»
کورش ؛ درد و رنج مردم محروم را لمس کرده بود ، پس از مرگ کمبوجیه اول ، به فرمانروایی رسید. فرمانروایی که ماد و پارس را با یکدیگر متحد کرده ، نامی بر سرزمین آنها نهاد که تا به امروز یکی از تاثیرگذارترین نامها بر برگهای تاریخ بشریت است ! سرزمین تلاطم ها ، سرزمین دگرگونیها ، سرزمینی که بارها آتش گرفت اما از خاکستر خود برخاست ، سرزمین شورش، عصیان ، انقلاب ! سرزمین ایران.