سلام جناب بهمن موحدی(بامدادان)
دقت شما با نوشتن این جمله ی پایانی برجسته شده است:
(ولی در کل بهتر است این شعارها سر داده نشود و حساسیت ایجاد نکند!)
همزمان البته من با تفسیر شما از تحلیل شعارهای آنروز چندان موافق نیستم؛ زیرا چهره ی شعارها و سمتگیری نگاه ها با اهداف جمعی و رنگین امروز و فردای ما ایرانیان که از ستم یکه تازی ها همچنان خون می خورد و رنج می برد خوانائی ندارد.
با اینوجود شکل تشریح شما از شعارها، الگوی نسبتا بیطرفانه ای را بدست می دهد که در آن نگاه های دگرستیز و برتریجو کمتر خرد و دل را می آزارد و چندان نیز عرصه ی جولان "احساسِ های سمی" در میدان مبارزه نان و کار و آزادی نمی شود و صحنه را برای ناسیونالیسم و شونیسم و راسیسم آن باز می گذارد تا آسیب پذیری نبرد اجتماعی را از سوی دشمنان زندگی بوجودآورد، زیرا تپش احساس کور بسیار مخرب و دشمنی افکنانه هست.
با پاس تندرست باشید