سلام جناب یوسف آذربایجان؛

به باورمن نه! ما جز با این ابزارها و اهرم های متمدنانه و اخلاقی ( که همگی در طول سده ها زنگ زده تاریخ بلند استدادی می باشند) کاربرد موفق و مفیدی بسوی جامعه آزاد و گامی به سمت ایجاد ساختاری برابر نخواهیم برد، و ناچار دگرگونی چندانی در بهبود زندگی نه حال، که حتی پس از سرنگونی کل پاسداران حماقت نیز نخواهیم داشت.

بردباریِ مخالف، هنر خردگرائی ست و کنارآمدن با هر هویت انسانی، راز مسالمتجوئی هاست. اگرچه تلاش برای گستراندن ارزش ها و ایده های بهتر و ثمربخش تر هرگز تعطیلی بردارنیست. چراکه جامعه طبقاتی مواصع و منافع بسیار متفاوتی دارد که بایسته ماست بر تک تک آنها روشنا بندازیم.

پس، شخصیت و گرایش هرکدام از ما محصول جامعه ای پراز تضاد و تصادم های طبقاتی ست و جایز هم نیست که افراد را بسان ساختارهای تاکنونی ایران بخاطر هویت مذهبی، زبانی، ملی، طبقاتی و آرمانی شان محدود، محکوم و یا تحقیرکرد.

من تلاش دارم شما را آنگونه بپذیرم که هستید و با این روش می خواهم ارزش هائی را که خود به آنها رسیده ام، میانجیگری کنم؛ و این سهم و حق مسلم شماست که آنها را بشدت رد و نقد کنید. با این شرط که به پیشداوری نپردازید.
تندرست باشید