هرچند کامنت طولانی و حوصله سربر است ولی د رمرود تجریه چک اسلاوکی نکاتی است از جمله اینکه این کشور از قبل جنگ جهانی دوم دو کشور حدا بود و دارای خطوط همپوشانی قومی-زبانی نبوده و محصور در خشکی اند و توفیری نمی کرد باهم باشند یا جدا! یعنی چندان زیانی هیچ کدام از حدایی نمی دیند و از طرفی دمکراتیک اتفاق افتاد. د رمرود اسکاتلند و کبک در پناه دمکراسی طولانی انجامشد رفراندوم که باز مردمش ترحجی دادن در مجموعه بمانند! یعنی نفعش د رماندن بود.
ایران فعلی اصلا شاریط چک اسلاواکی یا بریتانیا و کاندا ندارد. چنین جدایی و حق تعیین سرنوشتی در ایران بسیار ترازیک خواهد بود و محال ممکن بدون یک نظام دمکراسی سطح بالا که لاقل یک نسلی ازش گذشته و مسائل چون همپوشانی و منافع ناشی عدم توزیع مناسب ثروت های زیزمنی و سواحل و اب حل شود مسالمت امیز حدایی انتفاق بیفتد و براحتی هر ادم متوسط سوادی میتواند تشخیص دهد فاجعه را
فدرال دمکراسی در ایران با این کارها پان بازی و هویت ساز یو نفرت افکنی هرگز محقق نمی شود و قربانی اش همین ارزوی فدرال دمکراسی خواهد بود.
چرا برای فدرال دمکراسی، نیاز به همگرایی میان مردم است در حالی این پان بازی ها و قوم گرایی و نفرت پراکنی های قومی موجب واگرایی بیشتر مردم می شود!