آقای یونس شاملی، فراکسیون

آذربایجان، ارزیابی میکنید و می نویسید" " تشکیل چنین فراکسیونی، در واقع امر ، پاسخ به نیاز های آن جنبشی است که در پی مطالبات حقوق اتنیکی حود است." آیا این رژیم ضد مردمی که با ترور و اختناق و کشتار ، در طول ده ها سال به خواست های حق طلبانه کارگران ، زحمتکشانن، زنان دربند و ملت های غیر فارس ایران پاسخ داده است، میتواند جواب مثبتی به حل عادلانه ستم ملی در آذربایحان، کردستان و دیگر مناطق غیر فارس نشین کشور بدهد؟ شما در نوشته خود، طوری در باره مجلس قلابی رژیم حرف میزنید که گوئی در ایران تحت ستم کنونی ، با وجود ولی فقیه مطلق، مجلس خبرگان ، و دیگر ارگانهای سرکوبگر رژیم، انتخابات آزادی میتواند انجام به پذیرد و نمایندگانی که با آرای مردم در شرایط وجود دمکراسی و آزادی، انتخاب شده اند ، به مجلس راه پیدا کنند !.شما در نوشته خود ، از مجلس قلابی رژِیم ، به مثابه " مجلس ملی ایران" (!!) " بالاترین سطوح سیاسی کشور" " مجلس ایران ".نام میبرید و کوچک ترین اشاره ای به این واقعیت آشکار نمی کنید که این مجلس فرمایشی، چیزی جز آلتی در دست رژِیم برای پیش برد اهداف ارتجاعی خود ، نمی باشد. این حزب الهی های دزد و کلاش نیز که در مجلس رژِیم آزادیکش اجتماع کرده اند، مزدوران جیره خوار رژِیم بوده و هیچ نسبتی با ترک زبا نهای ایران و خلق مبارز آذربایجان ندارند. شما به ناروا، حضور این عمال رژیم را در مجلس قلابی ، نمایندگان ترکان، مثبت ارزیابی میکنید و چنین می نویسید :" حضور نمایندگان ترک از تمام مناطق ایران در این فراکسیون، خود جنبه مثبت دیگر در تشکیل این فراکسیون به شمار میرود. " (!!) شما در عین حال که مزدوران دست نشانده رژِیم را نمایندگان ترک از تمام مناطق ایران ، جا میزنید، اقدام ارتجاعی رژِیم مکار را در تشکیل فراکسیون ترکان مجلس، امر مثبتی معرفی میکنید .مفهوم این جمله شما به طور ساده این است که تشکیل فراکسیون کذائی تزکان، شامل نه یک جنبه بلکه جنبه های مثبت گوناگون می باشد . این برخورد نادرست شما به تشکیل فراکسیون ترکان در مجلس، این مفهوم را نیز می رساند که در چهارچوب رژِیم قرون وسطائی جمهوری اسلامی، امکان حل عادلانه ستم ملی در آذربایجان وجود دارد. نکته دیگری که دررابطه با نوشته آقای شاملی میخواستم متذکر شوم ا ین است که در ایران ، ملت های تحت ستم آذربایجان، کرد ، بلوچ، ترکمن و عرب وجود دارند اما مقوله ترکان ایران با ملت آذربایجان، مترادف نیست . یعنی پدیده ای بنام ملت سرتاسری ترک در ایران، واقعیت ندارد. زبان البته یکی از مشخصات بارز یک ملت واحد بودن می باشد. اما به تنهائی با زبان مشترک داشتن، ترک زبان های ایران، ملت واحذی را تشکیل نه میدهند . ملت واحد بودن، سرزمین مشترک نیز می طلبد .قشقائی ها و ترک زبانهای نقاط مختلف ایران که شامل ملیون ها تن میشوند، طبیعته مثل دیگر ساکنین غیر فارس ایران، طی ده ها سال در معرص ستم ملی قرار داشته اند. اما راه حل رفع ستم ملی در ایران ، برسمیت شناختن رژِیم جمهوری اسلامی وارگانهای سرکوبگر این رژیم ضد مردمی و از آنجمله مجلس ارتجاعی اسلامی، نیست . راه رفع ستم ملی در ایران منوط به سرنگونی رژِیم جمهوری اسلامی، این دشمن بی امان آزادی و دموکراسی، توسط کارگران وزحمتکشان همه ملت های ساکن ایران می باشد . وگرنه مثبت تلقی کردن این یا آن اقدام ارتجاعی رژیم و این خیال خام را داشتن که از طریق این یا آن اقدام رفرمیستی در چهار چوب رژِیم جمهوری اسلامی، می توان این یا آن مشکل سیاسی و اجتماعی را حل کرد ، معنائی جز افتادن به دام دسایس و توطئه های گوناگون این رژیم غدار، ندارد .