افزودن دیدگاه جدید

Alireza Eskandariun
سلام. جناب محققی گرامی. گرچه هنوز هم "بالا کیشی" های بسیاری در قعر کارگاه‌های فرشبافی یا سطل‌های زباله در صدد یافتن رزق بخور نمیر خود و گاه خانواده‌هاشان هستند ، نابرابری و ستم به شدت بیشتری تداوم دارد و فضای سانسور و سرکوب قلم‌ها را شکسته و قدم‌ها را قلم کرده است، اما این روایت شما که برگرفته از تجربه‌ی زیسته تان در روزگار سلطنتی است، نه با خاطرات و روایت‌های جذاب از آن زمان که با تحلیل‌ها و موضع‌گیری‌های امروزتان متعارض به نظر می‌رسد. به قول شاملو؛"غم همان، غمواژه همان، نام صاحب مرثیه دیگر" . با این حال دست مریزاد که تجربه زیسته تان را با قلمی شیوا و حتا معصومانه به اشتراک می‌گذارید. اما تحلیل‌ها.، موضع‌گیری‌ها، تفاسیر و آرای امروزتان به نظر من به واسطه دوری از ایران و هژمونی "رسانه‌های جریان اصلی" از واقعیت جامعه ایران دور است. من ضمن اختلاف بسیار با مواضع سیاسی امروزتان همچنان مخاطب پر و پا قرص روایت‌های خاطره انگیز و نوستالژیک دیروزتان هستم. زنده باشید.