تنها یک راه حل وجود ندارد. من زندگی اجتماعی ام را با اعتراض به یک دیکتاتور آغاز کرده ام. وقتی به گذشته خویش می نگرم، درمی یابم، چقدر من به او شباهت داشته ام! من نیز می اندیشیدم، تنها یک راه حل وجود دارد.
همواره آلترناتیوی هم وجود دارد. برای تو، برای من. برای امروز، برای فردا. برای این موقعیت یا آن موقعیت.
برای یک آلترناتیو باز بودن، برای من به این معنی است، که من نبایستی همواره آن طور باشم که آرزویش را دارم، که تو نبایستی همواره آن طور باشی که من آرزویش را دارم، که موقعیت نبایستی همواره آن طور باشد که من آرزویش را دارم.
پای دیکتاتور در کار خواهد بود. چه من بخواهم، چه نخواهم. آن جا که یکپارچگی من زیر سئوال برود، او دخالت خواهد کرد. از کسی هم اجازه نمی گیرد.
اجازه من را دارد!
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید