قدرت واقعی در پشت طوفان الاقصی

آنهایی که چشمانشان از زرق و برق آمریکا و اسرائیل دچار کوری شده، از هر اقدام جهان ستمدیده برای احقاق حق خود بهت زده می شوند. علاوه بر این، از آنجایی که قادر نیستند تا تغییر بزرگ در جهان را ببینند، دائماً بدبینی را گسترش می دهند. آنها نمی توانند نیرویی که "گنبد آهنین" اسرائیل را درب و داغون کرد درک کنند. با این حال، همه ما شاهد هستیم که عصیان "یا استقلال یا مرگ" فلسطینی های ستم دیده، تحت عنوان توفان الاقصی، رسیدن به یک راه حل دائمی را سرعت بخشید. عربستان سعودی که آمریکا امید زیادی به آن بسته بود، اعلام کرد که به تلاش های خود برای عادی سازی روابط با اسرائیل پایان داده است. اسرائیل به طور فزاینده ای منزوی می شود. ایالات متحده نیز قدرتی برای نجات او ندارد. چرا اکنون ؟ ایجاد یک کشور فلسطینی که مرزهای 1967 با قدس به عنوان مرکز آن را شامل می شود، اکنون در دستور کار قرار دارد. مقاومتی که از سال 1947 ادامه داشت، در هفتاد و ششمین سال خود به آستانه موفقیت رسیده است. چرا این اتفاق، اکنون می افتد؟ قره باغ کوهستانی که از سال 1987 توسط ارمنستان تحت حمایت غرب اشغال شده بود، به طور کامل توسط نیروهای مسلح آذربایجان آزاد شد. چرا، آزادی قره باغ به مدت 35 سال امکان ‌پذیر نبود، ولی، در سال 2023 امکان پذیر شد؟ چرا منطقه مرعش (Maraş) که از سال 1974 به روی اسکان و سکونت بسته بود، دو سال پیش آزاد شد؟ چرا بعد از 40 سال، به رسمیت شناختن جمهوری ترک قبرس در سطح بین المللی مطرح شد؟ چرا اشغال خونین افغانستان توسط ایالات متحده آمریکا و ناتو، پس از 20 سال جنگ خونین، در سال 2021 فروپاشید؟ وانگهی، آنهایی که به خاطر پوشیدن دمپایی، و عمامه سرشان انسان حساب نمی شدند، چگونه توانستند در کشوری ویران شده صلح و اتحاد را حفظ کنند؟ در ظرف 18 ماه اخیر در آفریقای سیاه بخت، با اتحاد ملت و ارتش، حکومت های طرفدارغرب یکی پس از دیگری در مالی، نیجر، بورکینافاسو و چاد سرنگون شدند و حمایت گسترده مردم را بدست آوردند. نیرویی که باد استقلال را در سرتاسر قاره سیاه که نکبت جهان را بر دوش می کشد به حرکت درآورده، از کجا نشات می گیرد؟ در آمریکای مرکزی و جنوبی، که ایالات متحده آنها را "حیاط خلوت من" می نامد، دولت های طرفدار ایالات متحده، اکنون به کمتر از انگشتان یک دست رسیده اند. آمریکای مرکزی و جنوبی در نشست بریکس نشان دادند که آینده خود را با مردم آسیا و آفریقا متحد می کنند. چرا مبارزه ای که سیمون بولیوار در سال 1810 آغاز کرد، دویست سال بعد قلعه های پیروزی اش را برپا می کند؟ چرا "سازمان کشورهای ترک"، در سال 2021 توانست همه اجزای خود را در آغوش گرفته، و تاثیر خود در سیاست جهانی را نشان دهد؟ ابتکار، دیگر در دست ملت های تحت ستم است سوالات فوق را می توانیم بیشتر کنیم. پاسخ بسیارروشن است. دنیا دیگر تک قطبی نیست. پروژه آمریکا برای نظم دادن به جهان، تحت عنوان جهانی شدن فرو پاشیده است. جهان چند قطبی شده است. مهمتر از آن، ابتکار عمل دیگر در دست ظالمان نیست، بلکه ستمدیدگان است. به این ترتیب مردم غزه در فلسطین ابتکار عمل را به دست گرفتند. اگر جایگاه سال 2023 در تاریخ بشریت پرسیده شود، سالی که ملت های ستمدیده به پا خاسته، متحد شده، و وزن خود در سیاست جهانی را نشان دادند، خواهد بود.. حتی "وعده اصلاحات"ی که بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، در صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان ملل، برای مقابله با عصیان کشورهای جنوب به آن متوسل شد، برای نشان دادن اینکه آن دوران دیگر سپری شده است، کافی است. شاخص های زیادی وجود دارد که نشان می دهد مردم ستمدیده در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین برای مطالبه حقوق کشورهای خود بپا خاسته اند. پیوستن ایران و عربستان سعودی به سازمان همکاری شانگهای در اجلاس سران دهلی نو در ژوئیه 2023، موفقیت فوق العاده اجلاس سران بریکس آفریقای جنوبی در ماه اوت، غرش باد کشورهای جنوبی در مجمع عمومی سازمان ملل، و یا شرکت 110 کشور در سومین فوروم مجمع همکاری کمربند و راه که در 17-18 در پکن برگزار خواهد شد، و غیره. اجلاس تاریخی G-77 که ترکیه متوجه آن نشده است یک اجلاس بسیار مهم دیگر نیز باید به این لیست اضافه شود که افکار عمومی ترکیه توجه چندانی بدان نشان نداد. اجلاس سران گروه 77+ چین در هاوانا، پایتخت کوبا، که در 15 تا 16 سپتامبر برگزار شد. اجلاس سران که توسط گروه 77 که در سازمان ملل متحد با همکاری چین سازماندهی شد، شاهد گردهمایی چشمگیر رهبران اقتصادهای در حال توسعه بود. سازمانی که پس از سازمان ملل دومین تعداد عضو را داراست و 80 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد. اجلاس سران هاوانا نشان دهنده یک حرکت مهم در مبارزه ی در حال ظهور برای عدالت اقتصادی، و شمول آن در نظم بین المللی است. نمایندگان بیش از 100 کشور از جمله بیش از 30 رئیس دولت و حکومت در این مراسم حضور داشتند. میزبان این اجلاس، رئیس جمهور کوبا، میگل دیاز کانل، خواستار نظم نوین جهانی شد. جمله زیر دیاز کانل خلاصه ای قابل توجه از وضعیت دنیای امروز است: "بعد از این همه مدت، که شمال، جهان را بر اساس منافع خود سازماندهی کرده است، اکنون، تغییرقوانین بازی در دستان جنوب است". قدرت فوق العاده G-77 در شصتمین سالگرد خود گروه 77 که سال آینده شصتمین سالگرد خود را جشن می گیرد، در حال حاضر بیش از 130 عضو دارد. ریاست گروه بین کشورهای عضو در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین، دوره ای است. کشورهای عضو G-77، بزرگترین سازمان همکاری و هماهنگی چندجانبه در میان کشورهای در حال توسعه است که بیش از دو سوم کشورهای عضو سازمان ملل را تشکیل می دهند. G-77 در 15 ژوئن 1964 تأسیس شد، زمانی که 77 کشور "اعلامیه مشترک هفتاد و هفت کشور" را در اولین نشست کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) امضا کردند. اولین نشست وزیران G-77 در سال 1967 در الجزایر برگزار شد و "منشور الجزایر" که شامل اقدامات رادیکال بود، تصویب شد. اعضای G-77 از آمریکای لاتین و دریای کارائیب گرفته تا آفریقا و آسیا - اقیانوسیه، از کشورهای کمتر توسعه‌ یافته تا کشورهای در حال توسعه جزیره‌ای کوچک که بیشترین تأثیر را از تأثیرات تغییرات آب و هوایی دارند، هستند. هر سال در ژانویه، کشور دیگری ریاست گروه را بر عهده می گیرد. در سال 2022، پاکستان رهبری گروه را بر عهده گرفت و در سال 2023، کوبا ریاست گروه را بر عهده گرفت. اگرچه چین عضوی از آن نیست، اما مهمترین جزء گروه تحت چتر "جی-77+چین" است. دبیرکل سازمان ملل: ایجاد نظم عادلانه جهانی در دست کشورهای جنوب است این اجلاس با راه‌حل‌هایی که برای مشکلات پیش روی کشورهای جنوب پیشنهاد می‌کرد توجه‌ها را به خود جلب کرد، ستون فقرات یک نظم بین‌المللی عادلانه مبتنی بر قدرت ملت‌های تحت ستم را تشکیل داد. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، با پشت گرمی به این نیرو، در سخنرانی خود در جلسه افتتاحیه، با زبانی تند اعلام کرد که جهان، کشورهای در حال توسعه را به حال خود رها کرده است. دبیرکل سازمان ملل متحد خاطرنشان کرد: "کشورهای جنوب کشورهایی هستند که بیشترین آسیب را از تغییرات اقلیمی متحمل می شوند و زیر بار بدهی های خارجی خرد می شوند. گوترش خواستار،"حمایت از نظامی مبتنی بر برابری، نظامی که قرن‌ها بی‌عدالتی و بی ‌توجهی را برطرف ‌کند، و نظامی که نه به آنهایی که دارای امتیازات ویژه اند، بلکه، به همه بشریت خدمت ‌کند"، شد. گوترش گفت: اجلاس سران گروه 77+ چین فرصتی برای تغییر شکل دادن به نظام بین‌المللی و نهادهای بین‌المللی است تا واقعیت‌های امروز را به جای واقعیت‌هایی که پس از جنگ جهانی دوم وجود داشت، برای ایجاد آینده‌ای عادلانه‌تر برای کشورهای در حال توسعه منعکس کند" بیانیه نهایی: برنامه امروز مانوئل ماررو، نخست وزیر کوبا گفت: "در این روزها، کوبا پایتخت جنوب جهانی، محل امید ابدی، خانه کسانی بوده است که بیشترین سهم را دارند اما کمترین سهم را در ثروت جهانی می برند". بیانیه نهایی در آخرین روز اجلاس تصویب شد. نکته برجسته این بیانیه درخواست اصلاحات جامع در معماری مالی بین المللی و تغییر فوری ساختار مالی بین المللی بود. خلاصه بیانیه به شرح زیر است: • حمایت از چندجانبه گرایی • توسعه همکاری های جنوب و جنوب • دفاع از حق توسعه پایدار • ریشه کنی فقر • وادار کردن کشورهایی که مسبب تغییرات اقلیمی و آلاینده محیط زیست هستند، به پرداخت بهای آن. • حمایت از حقوق مسلم کشورها مانند حاکمیت و استقلال و عدم مداخله در امور داخلی • احیای سیستم جهانی ترجیحات تجاری (GSTP) • پایان دادن به تحریم های یکجانبه زندگی به همه، تئوری امپریالیسم لنین را می آموزد آنهایی که تئوری امپریالیسم لنین، انقلابی بزرگ را درک می کنند، از تحولات جهان شگفت زده نمی شوند. مشاهده این که "زنجیر امپریالیستم در ضعیف‌ترین حلقه خود پاره می شود" راهنمای انقلاب‌هایی بوده است که در دو قرن اخیر رخ داده است. "آسیای پیش رو، اروپای عقب مانده" که لنین در آغاز قرن بیستم تثبیت کرد، به واقعیت امروز تبدیل شده است. "بولنت آرینچ"، آمریکا پرست سابقه دار، انگشت خود را به سوی مردم فلسطین نشانه می رود و می پرسد: "شما چه قدرتی دارید ؟". هیچ تفاوتی بین تحقیر او، و شکایت سلطان وحدت الدین از مصطفی کمال به فرمانده اشغالگر انگلیس "رامبولد"، بعنوان "مشتی راهزن" وجود ندارد. فاصله هاوانا تا بیت المقدس 11 هزار و 142 کیلومتر است. اما مقاومت بین‌المللی مردم ستمدیده که در کوبا خود را نشان داد، به ژنرال‌های سنگ انداز فلسطینی این قدرت را می‌دهد که ژنرال‌های پرستاره اسرائیل را با شورت و زیر پوش به اسارت بگیرند. هر چه قدر که "کمربند و جاده"، جامع ترین و مشارکتی ترین ابتکار همکاری بین المللی در تاریخ بشریت، تقویت و گسترش می یابد، به ملت های تحت ستم قدرت استقامت و ایجاد آینده خود را نیز می دهد. توضیح مترجم: (1) بولنت آرینچ از سیاستمداران محافظه کار ترکیه و از بنیانگذاران و رهبران حزب آ – ک -پ بود که مدتی معاون نخست وزیر و رئیس مجلس ترکیه شد. او بعد از سال 2015 به دنبال مواضعی که اتخاذ کرد، طرد، و سپس مجبور به کناره گیری گردید. (2) اشاره به شکایت سلطان وحدالدین آخرین سلطان عثمانی است که مصطفی کمال را به علت رد "معاهده سور" دایر بر تقسیم ترکیه توسط فاتحین جنگ اول جهانی و آغاز سازماندهی جنگ رهایی بخش ملی ترکیه، به فرمانده نیروهای اشغالگر انگلیس ژنرال رامبولد است. دربار عثمانی مصطفی کمال و یاران اش را "مشتی راهزن" خطاب می کرد. در همین راستا شیخ الاسلام عثمانی نیز فتوای قتل مصطفی کمال را صادر کرده بود. جالب است که فتوای شیخ الاسلام را هواپیماهای نظامی انگلیس در شهرهای آناتولی پخش می کردند.