گزارش کمیته انتصابی بررسی حوادث 22 بهمن قم با حمله به سپاه، بسیج، نیروی انتظامی، اطلاعات و آیت الله مصباح منتشر شد

گزارشی به نام مجلس نهم با ادبیات مجلس ششم

حجت الاسلام حمیدرسایی

روز چهارشنبه هفته گذشته گزارشی با عنوان «گزارش غائله 22 بهمن 1391 قم» از طرف کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در جانامه ای نمایندگان مجلس قرار گرفت. این گزارش که از حدود بهمن ماه سال گذشته تاکنون بارها و بارها با خبرسازی بر روی آن، بهانه تخریب برخی از نهادها و منتقدان رییس مجلس شده بود، نهایتا در حالی منتشر شد که با بررسی محتوای آن نه تنها ضعف و سطحی بودنش مشهود می گردد بلکه جهت گیری سیاسی و رویکرد غرض ورزانه آن برای تسویه حساب با منتقدین رییس مجلس مشخص می شود. نویسنده این سطور که یک روز بعد از حادثه 22 بهمن قم در مصاحبه ای رفتار صورت گرفته با رییس مجلس را تقبیح کردم و اعلام کردم که مردم نه از رییس مجلس بلکه از رییس جمهور و رفتار یکشنبه در مجلس ناراختند و اعتراض روز یکشنبه در قم که کاری غلط بود، اعتراض به رییس جمهور هم بود. در مصاحبه ام به صراحت گفتم که این رفتار در 22 بهمن قم برخلاف مهندسی سیاسی رهبری انقلاب برای آرام کردن فضای کشور است و البته از همان ابتدا نسبت به برخورد افراطی در مواجه با این موضوع نیز هشدار دادم. اکنون گزارش کمیته غیر رسمی و انتصابی کمیسیون امنیت ملی با همان رویکرد تهیه شده است و در اکثر سایت های خبری بخش های مهم آن منتشر شده است و تلاش می شود تا به هر شکلی شده، حوادث قم را سازماندهی شده و در ارتباط با کانون های خاص معرفی کند. درباره این گزارش که محتوای اصلی آن در مواردی متناقض با یکدیگر است، علاوه بر متهم ساختن آیت الله مصباح، موسسه امام خمینی و برخی از شاگردان وی، اتهاماتی به سپاه پاسداران، نیروی انتظامی، اداره اطلاعات و شورای تأمین استان قم متوجه شده است. در باره این گزارش که اگر منتشر نشده بود، ضرورتی به پرداختن آن نبود، گفتنی هایی است که به برخی از آنها اشاره می شود:
  این گزارش در حالی مهر خیلی محرمانه بر روی آن ثبت شده که بخش های مهم آن در برخی از سایت های خبری منتشر و همچنین در دستور کار مجلس شورای اسلامی برای قرائت در همین هفته قرار گرفته است! ظاهرا خیلی محرمانه بودن این گزارش فقط برای چند ساعت و به منظور جلوگیری از نقد آن بوده است!
 در مقدمه گزارش مذکور تصریح شده است: "به دنبال ابلاغ مجلس شورای اسلامی به کمیسیون امنیت ملی ... هیأتی ... تعیین گردید." این در حالی است که اساسا از طرف مجلس شورای اسلامی هیچ ابلاغی برای کسی برای انجام این مأموریت صادر نشده است. بله شاید برخی از اعضای کمیسیون یا رییس مجلس چنین درخواستی داشته اند ولی این به معنای "ابلاغ مجلس" نیست. در مجلس شورای اسلامی هر اقدامی که برای آن رأی نمایندگان اخذ شود و حائز اکثریت آرا باشد، به نام مجلس نامیده می شود. 
جالب اینجاست که آقای حقیقت پور نایب رییس کمیسیون امنیت ملی و مسئول کمیته بررسی حادثه 22 بهمن قم در مصاحبه با روزنامه بهار می گوید: «آقای بروجردی مسئولیت این کمیته را به من دادند. شاید برخی از آقایان کمیسیون در آن جلسه تشریف نداشتند. برای این کار رأی گیری نکردیم بلکه به من حکم شد(!) تا موضوع را پیگیری کنم و من دوستانم را معرفی کردم چون من با این دوستان می توانستم این کار را انجام دهم (!) این کمیته انتخابی نیست، بلکه انتصابی است و اعضای کمیسیون در جریان نبودند.»
سئوال اینجاست به این کمیته برای رسیدن به چه نتیجه ای حکم شده؟ با چه همکارانی قرار بوده به چه نتایجی رسیده شود ؟
  در بخش مربوط به "سابقه موضوع" گزارش، با پیوند دادن اعتراضات 15 خرداد سال 85 که در آن چند طلبه به هاشمی رفسنجانی اعتراض و از مواضع وی سئوال می کنند به اعتراضات روز 22 بهمن قم، تلاش می شود تا پای برخی از چهره های سیاسی و مذهبی قم و برخی از نهادهای نظامی و امنیتی را به این موضوعات باز و آنها را نیز در ارتباط با این  حوادث گذشته نشان دهند.
در همین بخش و با همین هدف، چند ادعای بدون سند و تاریخ دیگری نیز مطرح می شود از جمله تجمع در برابر بیت برخی از علما  و سر دادن شعار علیه این بزرگواران، یا حضور در نماز جمعه قم و سر دادن شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه در نماز جمعه برخی از ائمه جمعه قم، در حالی که هیچ سند یا تاریخی برای این اتفاقات ذکر نمی شود. چون اساسا تجمعی در برابر بیوت علما نبوده و سر دادن شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه در نماز جمعه، امری بدیهی و خطاب به دشمنان ولی فقیه است نه منصوبان ایشان! عجله در ارائه گزارشی که ادعا می شود 2000 ساعت برای آن وقت صرف شده (!) به اندازه ای است که اعتراض مردم به مواضع سال 88 سید حسن خمینی که در مراسم سالگرد امام در سال 89 اتفاق افتاده، به غلط سال 88 ذکر شده.
 در بخش "شرح غائله" گزارش آمده که در مسیر راهپیمایی آقای لاریجانی، تعداد 15 تا 20 نفر تابلوهایی با عنوان بصیرت، بصیرت حمل می کردند و علیه رییس مجلس شعار سر داده اند و سپس تصریح شده: "با عنایت به حوزه مأموریت نیروی انتظامی در حلقه سوم حفاظت، می بایست عوامل اطلاعاتی و عملیاتی ناجا از مشخصات کامل این افراد اطلاعاتی داشته باشند که متأسفانه تا زمان تنظیم گزارش، اطلاعات لازم از سوی ناجا ارائه نشده است."
اولا بر چه اساسی تنظیم کنندگان گزارش ادعا می کنند که نیروی انتظامی "می بایست مشخصات کامل این افراد" را داشته باشند؟ مگر شرکت کنندگان در راهپیمایی 22 بهمن را عناصر سابقه دار، قاتل، دزد، اراذل و اوباش تشکیل می دهند که نیروی انتظامی "می بایست" مشخصات کامل آنها را در اختیار داشته باشند؟ علاوه بر این، فراز پایانی این قسمت از گزارش به صراحت نیروی انتظامی را متهم ساخته که مشخصات کامل این افراد را در اختیار دارد ولی از ارائه آن خودداری می کند؟!
  متأسفانه یکی از دلایل این گزارش در خصوص سازماندهی شده بودن این اعتراضات، هدایت گروه سرود نوجوانان پس از ارائه برنامه سرود به خارج از شبستان و محل سخنرانی می باشد! این ادعا به طور غیرمستقیم، ستاد برگزاری مراسم یعنی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی که در ابتدای گزارش گفته شده اصرار به حضور آقای لاریجانی در مراسم داشته را متهم می کند. چون این ستاد مسئول دعوت از گروه سرود، هدایت آن به جایگاه و سپس خارج ساختن آن بوده است.
واقعا باید برای چنین دلیل قاطعی به تهیه کنندگان گزارش مدال کشف حقایق داد! و جالبتر این که در ادامه برای اثبات این دلیل، سابقه ای برای این موضوع ذکر می شود که از اصل دلیل بدتر است: "در سنوات قبل گروه سرود پس از اجرای سرود تا پایان مراسم در محل سخنرانی باقی می ماندند" این در حالی است که بنده به عنوان کسی که چندین سال مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم بوده ام، اصلا چنین موضوعی را تایید نمی کنم بلکه در هر مراسمی به تناسب امکانات یا فضای موجود، این گروه ها را در مراسم نگه داشته یا به بیرون از فضای اصلی مراسم هدایت می کنند.
 در این گزارش ادعا شده که وقتی آقای لاریجانی سخنرانی خود را شروع می کند، گروه های 5-6 نفره از چند نقطه شبستان بپا خواسته، شعار می دهند و به سمت تریبون حرکت می کنند و از میان جمعیت بالغ بر 6-7 لنگه کفش و تعدادی مهر به سمت رییس مجلس پرتاب می شود. این در حالی است که بر اساس فیلم های منتشر شده در فضای مجازی کاملا مشهود است که اکثریت حاضران در شبستان شعار سر می دادند و نه گروه های 5-6 نفره . شاید ادعا شود که بالاخره شروع کننده این شعارها همان گروه های 5-6 نفره بوده اند که بدیهی است اما سئوال اصلی این است که وقتی حتی "یک نفر" در مراسمی شعاری سر می دهد و جمعیت حاضر همراهی می کند، آیا این همراهی به دلیل وجود برخی از زمینه های اجتماعی قبلی نیست؟ حال اگر در شبستانی که بیش از پنج هزار نفر جمعیت را در درون خود جا می دهد، مردم با شعاری همراهی کردند، آیا نباید به ریشه های این اعتراض پرداخت؟ این سخن هرگز به معنای تأیید سردادن شعار و بدتر از آن، پرتاب اشیاء به سوی سخنران نیست بلکه به معنای بررسی تمام سوابق موضوع است که ما در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
 در ادامه گزارش آمده: "اکثر مردم متحیر و ساکت نشسته بودند و شعار دهندگان سعی داشتند نظم جلسه را به هم بزنند" پس از شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، این قسمت از گزارش بی محابا "مردم" حاضر در راهپیمایی را نشانه رفته است. در حقیقت گزارش به دنبال آن است که معترضین را اقلیت چند نفره و موضوع را سازماندهی شده نشان دهد، در حالی فیلم های به نمایش در آمده در کمیسیون امنیت ملی و همچنین فیلم های موجود در فضای مجازی، حکایت از اعتراض اکثریت حضار در شبستان امام خمینی دارد که البته رفتاری خطا بوده اما به هیچ وجه سازماندهی شده نبوده است.
 در بخش "تجزیه و تحلیل" گزارش ادعا شده که این اقدامات سازماندهی شده بوده و دلایل جالبی برای آن ذکر می شود که دقت آن تناقضات متعددش را آشکار می سازد:
 الف – در بند 1 این قسمت گفته شده که اداره اطلاعات قم طرحی مبنی بر ایجاد التهاب را کشف کرده و در تاریخ 21 بهمن به استانداری اطلاع داده است. در بند 2 نیز تصریح شده که اداره اطلاعات نیروی انتظامی استان قم از فضای ملتهب شهر در اعتراض به آقای لاریجانی خبر داده است. در بند 3 نیز تصریح شده که اطلاعات سپاه قم در جلسه کمیسیون فوق العاده شورای تأمین استان در مورخ 21 بهمن از تحرک برخی از طلاب و دانشجویان برای اعتراض به رفتارهای روز یک شنبه در مجلس خبر داده است که 70 درصد نظرشان این بوده روز 22 بهمن به تهران رفته و به احمدی نژاد اعتراض کنند و 30 درصد هم نظرشان این بوده که در قم به لاریجانی اعتراض کنند.
این سه بند از گزارش کاملا روشن می سازد که مسئولان امنیتی استان یک روز قبل از مراسم 22 بهمن از فضای ملتهب و اعتراضی مردم خبر داشته و آن را مطرح کرده اند. در ابتدای گزارش در صفحه یک نیز تصریح شده که "هر بار قبل از عزیمت رییس مجلس به قم، تیم حفاظت وی در شهر مستقر می شود" و البته این اقدام در خصوص همه رؤسای قوا صورت می گیرد و نماینده تیم حفاظت نیز در تمام این جلسات شرکت می کند. بنابر این تیم حفاظت و شخص آقای لاریجانی از موضوع التهاب و اعتراض مردم خبر داشته اند. نشانه محکم دیگر این موضوع، لغو سخنرانی آقای لاریجانی در شب 22 بهمن در مسجد زین العابدین قم است که به دلیل همین فضای ملتهب بعد از حوادث یک هفته قبل آن در مجلس است. در حالی که تنظیم کنندگان گزارش در صفحه 8 ادعا کرده اند، استانداری به عنوان شورای تأمین از موضوع اطلاع داشته ولی شخص آقای لاریجانی را مطلع نکرده!
 ب – در ابتدای گزارش به صراحت و اصرار ادعا شده : "شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان قم با هماهنگی آیت الله جنتی، رییس این شورا، از آقای لاریجانی برای سخنرانی دعوت می کنند" اما مجددا در بندهای 4- 5 و 6 گزارش، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی که زیر نظر آیت الله جنتی است، به صورت غیر مستقیم متهم شده که در حادثه 22 بهمن قم نقش داشته است! چرا که در بند4 تصریح شده در روز جمعه مورخ 20 بهمن ماه، جانبازی به نام (ز) به دفتر ستاد نماز جمعه مراجعه کرده و در حضور امام جمعه و مسئولان – که یکی از آنها رییس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان است – اعلام کرده اگر سخنران 22 بهمن آقای لاریجانی باشد ما آن را بهم می ریزیم. در بند 5 ادعا شده که قبل از شروع مراسم و ورود راهپیمایی کنندگان، افراد خاصی در شبستان حرم چیده شده اند! و در بند 6 با صراحت تمام شورای هماهنگی متهم به دست داشتن در این برنامه شده است: "انتخاب محل سخنرانی در شبستان حرم در حالی که همه ساله این سخنرانی در فضای آزاد صورت می گرفت و با انتخاب این فضا، امکان پرتاب کفش و مهر و بزرگ نمایی شعار مخالفین فراهم گردید."
این اتهام مضحک به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان که مسئول برگزاری مراسم است در حالی در گزارش آمده که همه مسئولان قمی می دانند هر ساله با توجه به وضعیت هوای سرد و بارانی بهمن ماه، درباره محل مراسم تصمیم گیری می شود. متأسفانه این نکات نشان می دهد که کمیته انتصابی تا چه اندازه مأموریت داشته به هر دلیلی شده موضوع را سازماندهی شده نشان دهد.
 ج – در بند 7 این قسمت از گزارش به "تولید هیجان خشونت توسط سخنران مسجد اهل بیت(ع) در ایام دهه فجر اشاره شده که فضا را علیه لاریجانی کرده است" اما بازهم به نام هیچ سخنرانی و حتی به محتوای سخنرانی آنها اشاره نشده است! البته دلیل آن روشن است چرا که با توجه به حوادث تلخ روز یکشنبه استیضاح وزیر کار در مجلس شورای سلامی و مقصر بودن رییس جمهور، رییس مجلس و تعدادی از نمایندگان در این واقعه، بدیهی بود که اکثر سئوالات مردم حاضر در جلسات سخنرانی چهره های سیاسی در مسجد اهل بیت و دیگر نقاط کشور، در باره دلایل و چگونگی این حادثه باشد و همانطور که رهبر انقلاب در جمع مردم آذربایجان تصریح کردند، مقصران حادثه تلخ در روز استیضاح، نه تنها رییس جمهور بلکه رییس مجلس و برخی از نمایندگان استیضاح کننده و توهین کننده به رییس جمهور هم بودند و سخنرانان مسجد اهل بیت (ع) هم به همین نکات واضح اشاره کرده اند. از جمله اینجانب که متن سخنرانی ام در یادداشت اول هفته نامه 9 دی شماره 87 درتاریخ 21 بهمن به چاپ رسیده است.
 د – در بند 9 گزارش به نام مدیر کل حوزه ریاستی استانداری قم آقای (آ) اشاره شده که قبل از مراسم سخنرانی به برخی از مسئولان سیاسی همسو با رییس مجلس اعلام کرده که اینجا ننشینید، چون احتمال دارد کفش یا جسم دیگری به شما اصابت کند! این ادعا در حالی است که همه شخصیت های سیاسی قم می دانند آقای (آ) یکی از نزدیکترین چهره های همسو با رییس مجلس و نگرش سیاسی و استانی وی است و از عناصر اصلی جبهه پیروان خط امام و رهبری – تشکل حامی رییس مجلس - در قم است. جالب اینجاست که یکی از نمایندگان قم پس از شنیدن محتوای گزارش از آقای بنایی، رییس این جبهه در قم پرسیده بود آیا ممکن است آقای (آ) از این موضوعات خبر داشته باشد ولی آقای لاریجانی را مطلع نکرده باشد؟ و بنایی نماینده سابق قم این موضوع را رد کرده بود.
 ه – در بندهای 10 و 11 این بخش از گزارش، شاگردان و اطرافیان آیت الله مصباح با استناد به دلایلی جالب متهم شده اند. آقای روانبخش متهم است که فردی به نام (ع) را دعوت کرده و پلاکارهایی که روی آن متون و شعارهایی نوشته شده را در اختیار این فرد قرار داده و در بند 11 به آقای شکروی اشاره شده که در حلقه اول اعتراضات بوده است! اما در هیچ کجا اشاره نشده که چه شعارهایی روی پلاکاردها نوشته شده یا آقای شکروی چه اقدام خاصی برای شورش علیه رییس مجلس کرده است. بر فرض که چند شعار بصیرت بصیرت هم روی مقوایی نوشته شده، آیا وقتی جمعیت 5 هزار نفری با شعاری همراهی می کنند، نباید پرسید ریشه این اعتراض – هر چند به روشی غلط ابراز می شود – چیست؟ راستی چرا در گزارش هیچ اشاره ای به حوادث روز یک شنبه مجلس نشده است؟ چرا هیچ اشاره ای به اعترافات آقای (ع) که در حضور آقای روانبخش و در اتاق بازپرسی دادگاه ویژه نشده است که وی انتساب برخی اظهارات به خود را رد می کند.
 و – از مضحک ترین قسمت های گزارش، بندهای 13 و 14 گزارش است که گفته : فرد جانبازی به نام (ر) در مراجعه به بهداری سپاه وقتی به او گفته اند که مسئول پرتاب کفش هستی، پاسخ داده: کفش 50 هزار تومان می ارزد، من مهر پرتاب کردم! و یا یکی از مربیان سپاه گفته که مشغول تدریس بودم که بچه های کلاس گفتند فتیله لاریجانی را پایین کشیدیم(!)
آیا این سخنان به معنای سازماندهی شدن این حوادث و نقش داشتن شاگردان آیت الله مصباح یا سپاه و بسیج در آن است یا حکایت از حرکتی غیر سازماندهی شده - و البته اشتباه - می کند؟ آیا نباید برای برای دوستانی که این گزارش را با ادعای صرف 2000 ساعت وقت تهیه کرده اند، تأسف خورد.
 ز – از بخش های جالب دیگر این گزارش، بندهایی است که در آن ادعا شده برخی از مسئولان سپاه قم به بسیجیان قم پیامک زده و مضمون پیامک ها تقدیر و تشکر از اقدام شایسته آنان بوده. سئوال از تهیه کنندگان گزارش این است که چرا به صراحت به محتوای این پیامک ها اشاره نمی کنند؟ آیا به بسیجیانی که در راهپیمایی 22 بهمن شرکت کرده اند و مقدمات این مراسم را بپا کرده و استکبار جهانی را ناامید کرده اند، نباید یک خسته نباشید هم گفت؟ در بند 15 گزارش به تجزیه و تحلیل 35 هزار پیامک روز 22 بهمن فی مابین ساعت 12 تا 14 اشاره شده ولی به محتوای آن اشاره نشده، چرا؟
در داخل حرم اتفاقی افتاده که سابقه نداشته، بدیهی است که حاضران در مراسم به دوستان خود چنین حادثه ای را اطلاع رسانی کنند، آیا این به معنای نقش داشتن 35 هزار نفر در این اعتراض است؟ آیا چند طلبه یا فرمانده پایگاه بسیج می توانند 35 هزار پیامک را سازماندهی کنند؟
در این بند از گزارش اشاره شده که فرمانده گردان عاشورا با پیامک از اقدام عناصر خود در شبستان تشکر کرده! اما باز اشاره نمی شود که مضمون آن تشکر چه بوده؟ فقط در یکی از بندها آمده که فرمانده پایگاه بسیج نیروگاه پیامک هایی با این مضمون ارسال کرده : "آفرین بر شما و یارانتان که چه عاشقانه به رهبرتان لبیک گفتید" یا در بند دیگری آمده که یکی از فرماندهان به دیگران پیامک زده : "خدا قوت برادر، امروز ترکاندید اجرکم عند الله" یا "از زحمات شما برادران بزرگوار متشکریم"
واقعا باید به هوش و زکاوت تهیه کنندگان این گزارش غبطه خورد! چرا که در هیچ یک از محتواهای پیامکی اشاره شده، نشانه ای برای تعرض به رییس مجلس می توان یافت!؟ آیا ارسال چنین پیامک هایی برای دوستان و زیر مجموعه ها آن هم پس از راهپیمایی 22 بهمن جرم است؟ آیا فرماندهان شیراز ، اصفهان، تبریز و ... پیامک هایی با مضامین دیگر برای دوستانی که راهپیمایی عظیم 22 بهمن را ترتیب داده ا ند ارسال می کنند؟
 در بخش بعدی گزارش به قسمتی از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره حادثه 22 بهمن قم اشاره شده و هم چنین اسامی علمایی که در این خصوص به تهیه کنندگان این گزارش وقت ملاقات داده اند، اشاره شده که درباره آن دو نکته گفتنی است:
الف – در قسمتی از گزارش اشاره شده که علی رغم درخواست های کتبی و شفاهی هیأت تحقیق و تفحص، متأسفانه آیت الله مصباح وقت ملاقاتی برای این هیأت منظور نکرده اند! این ادبیات به طور غیر مستقیم به دنبال آن است تا آیت الله مصباح را در این موضوع مطلع و مقصر جلوه دهد. چنین رفتاری خلاف فتوت و اخلاق است که عدم اختصاص وقت به چنین موضوعی از سوی آیت الله مصباح که می تواند به دلایل مختلف باشد را نشانه ای برای رضایت وی از اقدامات صورت گرفته نشان دهند و یا با اعلام اسامی دیگر علمایی که به این تیم وقت ملاقات داده اند به شکل غیر مستقیم - و البته انشا الله بدون غرض – به دنبال رو در رو قرار دادن این علما در برابر آیت الله مصباح است. در حالی که همه می دانند دأب آیت الله مصباح در برخورد با این موضوعات چگونه است. قطعا اگر کمیته مذکور برای بررسی و معرفی مقصرین حوادث روز یکشنبه مجلس که قلب رهبری، علمای دلسوز و مردم را به درد آورد، از ایشان وقت می خواستند با پاسخ مثبت روبرو می شدند.
ب - مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان در 28 بهمن 91 یعنی شش روز بعد از حوادث روز 22 بهمن قم از رفتارهای صورت گرفته نسبت به رییس مجلس اعلام نارضایتی کردند در حالی که ایشان در همان سخنرانی و قبل از خطاب و عتاب قرار دادن معترضان روز 22 بهمن قم، خطاب به مسئولان کشور درباره حادثه روز استیضاح مجلس فرمودند:
" قضيه‌اى در مجلس پيش آمد؛ قضيه‌ى بدى بود، قضيه‌ى نامناسبى بود؛ هم ملت را ناراحت كرد، هم نخبگان را ناراحت كرد. بنده‌ حقير هم از دو جهت ناراحت شدم: هم خودم در مقابل اين قضايا احساس تأثر ميكنم؛ هم به خاطر ناراحتى مردم، انسان احساس تأثر ميكند. خب، رئيس يك قوه به استناد يك اتهامِ ثابت نشده و مطرح نشده‌اى در دادگاه، دو قوه‌ ديگر را متهم كرد؛ اين كار بدى بود، اين كار نامناسبى بود؛ اينجور كارها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است، هم خلاف اخلاق است، هم تضييع حقوق اساسى مردم است... بنده فعلاً نصيحت ميكنم. اين كار، كار شايسته‌اى براى نظام جمهورى اسلامى نيست. آن طرف قضيه هم، اصل اين استيضاحى كه در مجلس انجام گرفت، غلط بود. خب، استيضاح بايد يك فايده‌اى داشته باشد. چند ماه به پايان كار دولت، استيضاح يك وزير، آن هم باز با يك علت و دليلى كه مربوط به خود آن وزير نيست، چه معنى دارد؟ چرا؟ اين هم غلط بود. اين هم كه شنيدم در داخل مجلس كسانى حرف هاى نامناسبى بر زبان آوردند، اين هم غلط است. همه‌ اين قضايا، قضاياى نامتناسبى است با نظام جمهورى اسلامى؛ نه آن متهم كردن، نه آن برخورد كردن، نه آن استيضاح. دفاعى هم كه رئيس محترم قوه از خودش كرد، آن هم يك قدرى زياده‌روى بود؛ لزومى نداشت... من از مسئولان قوا و مسئولان كشور هميشه حمايت كردم؛ باز هم هر كسى كه مسئوليتى بر دوش دارد، بنده از او حمايت ميكنم، به او كمك ميكنم؛ اما اين كارها را نمى‌پسنديم؛ اين كارها متناسب با تعهدها نيست؛ با سوگندهائى كه خورده شده، مناسب نيست. اين ملت عظيم را ببينند؛ شايسته‌ى اين ملت، رفتار ديگرى است."
مرور سخنان مقام معظم رهبری حکایت از این می کند که ایشان بیش از این که از رفتار غلط معترضان حاضر در شبستان امام خمینی، ناراحت شده باشند، از رفتار مسئولان دولتی و مجلسی ناراضی اند. سئوال این است که چرا هیأت مذکور در هیچ بخشی از گزارش اشاره ای به این سخنان نکرده است؟ اساسا چرا کمیسیون امنیت ملی برای رسیدگی به مقصرین حادثه روز یک شنبه که این چنین مورد اعتراض رهبری است، کمیته ای تشکیل نداد؟ اساسا چرا رییس مجلس دستور نشکیل چنین کمیته ای را نداد؟
مقام معظم رهبری سپس در ادامه سخن با خطاب قرار دادن مردم و بویژه حزب اللهی ها و بسیجیان می فرمایند:
" اين را هم عرض بكنيم؛ اين حرفى كه من امروز زدم و از بعضى از مسئولان و سران كشور گله‌گزارى كردم، موجب نشود كه حالا يك عده‌اى راه بيفتند، بنا كنند عليه اين و آن شعار دادن؛ نه، بنده با اين كار هم مخالفم. اينكه شما يك نفر را به عنوان ضد ولايت، ضد بصيرت، ضد چه، مشخص كنيد، بعد يك عده‌اى راه بيفتند عليه او شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با اين كارها هم مخالفم؛ اين را من صريح بگويم. اين كارهائى كه در قم اتفاق افتاد، بنده با اينجور كارها مخالفم. آن كارهائى كه در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اينجور كارها مخالفم. بارها به مسئولين و كسانى كه ميتوانند جلوى اين چيزها را بگيرند، تذكر داده‌ام. آن كسانى كه اين كارها را مي كنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نكنند. مى‌بينيد كه تشخيص ما اين است كه اين كارها به ضرر كشور است، اين كارها به نفع نيست. با احساساتشان راه بيفتند اينجا، آنجا، عليه اين شعار بدهند، عليه آن شعار بدهند؛ اين شعاردادن‌ها كارى از پيش نمي برد. اين خشم ها را، اين احساسات را براى جاى لازم نگه داريد. در دوران دفاع مقدس اگر بسيجى‌ها مي خواستند همين طور بروند يك جائى، طبق ميل خودشان حمله كنند، كه خب پدر كشور در مى‌آمد. نظمى لازم است، انضباطى لازم است، مراعاتى لازم است. اگر چنانچه به اين حرف ها اعتنائى ندارند، آنها كه خب حسابشان جداست؛ اما آن كسانى كه به اين حرف ها اعتناء دارند و مقيدند كه برخلاف موازين شرع حركت نكنند، بايد مراقبت كنند، از اين كارها نكنند."
انصافا کدام خطاب و عتاب رهبر انقلاب تندتر است، خطاب به مردم یا خطاب به رییس جمهور و رییس مجلس، استضاح کنندگان و نمایندگان توهین کننده به رییس جمهور! آقایان کمیته انتصابی چرا یک طرفه و فقط برای اثبات اهداف سیاسی خودتان نزد قاضی رفتید؟
 اما ریشه حقیقی حادثه 22 بهمن قم چه بود؟ چرا هیأت انتصابی به سوابق اعتراضات مردمی در سال های گذشته اشاره می کند اما به سوابق همین موضوع  در چند ماه قبل از آن هیچ اشاره ای نمی کند؟ بد نیست به بخش هایی از یادداشتی که در 21 بهمن 91 در 9 دی منتشر کردم، اشاره کنم :
 "1 . شاید اولین بار در همایش هفته قوه قضائیه در تیرماه امسال بود که سران سه قوه از پشت تریبون عمومی، متلک گویی و تیکه پراکنی به یکدیگر را آغاز کردند. در همان ایام وقتی عوامل دستگاه قضایی به مناسبت هفتم  تیر به دیدار رهبر انقلاب رفتند، ایشان فرمودند:
"بعضى از بگومگوها، بعضى از خدشه‌هائى كه در كار يكديگر می‌کنیم، كاملاً قابل خط خوردن از صفحه‌ همكارى‌هاست؛ اينجور نيست كه يك چيزِ اساسى و اصولى باشد؛ غالباً توهّمات است... " در همین دیدار ایشان وحدت بین سه قوه را فرضیه و واجب شمردند. این اولین نهی‌ای بود که صراحتاً و در انظار عمومی خطاب به رؤسای سه قوه بیان می‌شد.
 2 . مدتی بعد در سفر به خراسان شمالی برای بار دیگر با توجه به کشیده شدن برخی از اختلافات به متن جامعه، رهبر انقلاب با اطمینان خاطر از درک مردم از شرایط خطاب به مسئولان کشور فرمودند: "مردم مؤمنند، متوجه به حقایقند؛ سفارش ما بیشتر به مسئولین است، به سیاستمداران است، به مدیران گوناگون است؛ مراقب باشند دشمن نتواند این آرامش و استقرار و طمأنینه ای را که به فضل الهی در کشور وجود دارد و دشمن سعی کرده این را به هم بزند و نتوانسته، به هم بزند؛ سعی کنند این آرامش و استقرار را حفظ کنند؛ نگذارند تلاطم به وجود بیاید. گاهی یک حرف، گاهی یک عمل نسنجیده، گاهی یک اقدام نابجا، موجب تلاطم در محیط سیاسی می‌شود؛ باید خیلی مراقب باشند."
 3 . مدتی بعد موضوع انتقادات علنی و نیش دار رئیس مجلس خطاب به دولت در خصوص وضعیت بازار ارز و تلاطم اقتصادی و رابین هودی خواندن سیاست‌های اقتصادی دولت سبب شد تا رئیس جمهور هم در مصاحبه با رسانه‌ها پاسخ‌های طعنه داری به رئیس مجلس بدهد.
از سویی دیگر برنامه ریزی رئیس جمهور برای بازدید از زندان اوین و شرط گذاری رئیس دستگاه  قضا، نامه نگاری‌هایی را به دنبال آورد که در آن دو طرف الفاظ و تعابیر نامناسبی را درباره یکدیگر به کار بردند و برای بار دیگر رهبر انقلاب مجبور به مداخله شدند و در جمع دانش آموزان و دانشجویان فرمودند: "اختلافات مضر است. هم اختلافات بين مسئولين مضر است؛ هم بدتر از آن، كشاندن اختلاف ميان مردم مضر است. اين را من به مسئولين، به رؤساى محترم هشدار می‌دهم. من از رؤساى قوا حمايت كردم، باز هم حمايت می‌کنم - مسئولند، بايد كمكشان كرد - اما به آن‌ها هشدار می‌دهم، مراقب باشند. نه اينكه اين نامه نگاری ها خيلى مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنويسند؛ كار خودشان را بكنند، اختلافات را به ميان مردم نكشانند، چيزهاى جزئى را مايه جنجال و هياهو و استفاده تبليغاتى دشمن و خوراك تبليغاتى راديوهاى بيگانه و تلویزیون‌های بيگانه نكنند، صد تا نامه بنويسند؛ نامه اهميتى ندارد. مهم اين است كه همه ما بدانيم مسئوليتى داريم، همه ما بدانيم موقعيت حساسى داريم....
البته اختلاف نظر، فراوان است؛ هيچ اشكالى هم ندارد - دو نفر مسئولند، رفيقند، اختلاف نظر هم دارند؛ هميشه هم بوده است - اما اختلاف نظر نبايد به اختلاف در عمل و اختلاف در برخوردهاى گوناگون، به اختلاف علنى، به گریبان گیری، به مچ‌گیری در مقابل چشم مردم منتهى شود؛ چون آن اختلافات آنقدر اهميت ندارد. يك وقت يك چيزهاى مهمى است، خب مردم بايد مطلع شوند؛ اما اين اختلافاتى كه انسان می بيند بين اين حضرات هست، چيزهائى نيست كه اينقدر اهميت داشته باشد كه حالا با ادعاهاى گوناگون، ما این‌ها را بزرگ كنيم، جلوى چشم مردم نگه داريم، به این‌ها اهميت بدهيم؛ كه اهميتى هم ندارد. اختلافات را نبايد علنى كرد؛ اختلافات را نبايد به مردم كشاند؛ احساسات مردم را نبايد در جهت ايجاد اختلاف تحريك كرد. از امروز تا روز انتخابات، هر كسى احساسات مردم را در جهت ايجاد اختلاف به كار بگيرد، قطعاً به كشور خيانت كرده."
 4 . علی رغم این هشدار صریح و عتاب رهبری انقلاب، متأسفانه شاهد بودیم که یک هفته بعد از این بیانات، تعدادی از نمایندگان با حمایت رئیس مجلس، موضوع سؤال از رئیس جمهور را در دستور مجلس قرار دادند! موضوع سؤال از رئیس جمهور نیز در ظاهر مسئله گرانی‌ها، اخلال در بازار ارز و مواردی از این دست بود. علی رغم تذکر برخی از نمایندگان به ویژه اکثر اعضای فراکسیون اصولگرایان، متأسفانه اما رئیس مجلس بر برگزاری جلسه سؤال اصرار داشت تا این که رهبر انقلاب این بار در اقدامی معنی دار به جای خطاب قرار دادن رئیس مجلس و نمایندگان در پیام کتبی یا شفاهی، در جمع بسیجیان نسخه اقدامات مجلس را این چنین پیچیدند: "مسئولين هم اختلاف سليقه دارند، اما اختلاف سليقه تا وقتى كه به گریبان گیری منتهى نشود، هيچ اشكالى ندارد... اينى كه از مسئولان كشور سؤال بكنند، حالا يا از رئيس جمهور يا از ساير مسئولان اجرائى، اين از دو جهت كار مثبتى است: يكى اينكه نشان می‌دهد نمايندگان مردم در قوه‌ مقننه احساس مسئوليت می‌کنند نسبت به مسائل كشور؛ اين مثبت است. جنبه‌ ديگر اين است كه مسئولان كشور با اعتماد به نفس و با شجاعت قابل تحسين می‌گویند آماده هستند كه بيايند توضيح بدهند، اين سؤالات را بيان كنند؛ اين هم مثبت است... لكن من معتقدم كه اين دو نقطه‌ مثبت تا اينجا انجام گرفته، از اينجا به بعد ديگر ادامه پيدا نكند... ادامه‌ اين كار همان چيزى است كه دشمنان می‌خواهند؛ دوست می‌دارند اين دو قوه را در مقابل هم قرار بدهند؛ يك عده‌اى تحت تأثير احساسات از اين طرف، يك عده‌اى تحت تأثير احساسات از آن طرف، يك عده‌اى قلم‌ها و وسائل تبليغ را در روزنامه و در پايگاه اينترنتى و غيره به كار بگيرند و يك فضاى شلوغى درست كنند.  نه، كشور احتياج دارد به آرامش. همه‌ مسئولين - چه مسئولين تقنين، چه مسئولين قضا، چه مسئولين اجرا - براى اينكه كار خود را انجام بدهند، آرامش لازم دارند، مردم هم آرامش را دوست دارند... از حالا من از آن برادران و مجموعه‌ چند ده نفرى در مجلس كه اين كار را شروع كردند، تقاضا می‌کنم قضيه را تمام كنند و نشان بدهند عملاً هم مسئولين دولتى، هم مسئولين قوه‌ مقننه و قوه‌ قضائيه كه بيش از همه چيز به وحدت اين ملت و آرامش كشور احترام می‌گذارند."
  انصاف دهیم با مرور این سخنان آیا بدیهی نبود که مردمی که شاهد بی اعتنایی مسئولان به تذکرات پی در پی رهبری انقلاب هستند، از کوره به در روند!؟ البته بدیهی است که این رفتار حاضران در حرم برخلاف بصیرت سیاسی بوده است چرا که در کنار این تذکر رهبری به مسئولین، بارها و بارها نیز رهبر انقلاب مردم را از اقدامات خودسرانه و بویژه توهین آمیز نسبت به مسئولان عالی کشور منع کرده اند و به همین دلیل در دیدار با مردم آذربایجان، رفتار صورت گرفته در 22 بهمن را تقبیح کردند. در بخش پایانی گزارش با یادآوری خلاصه بخش های قبل، تلاش شده تا برای نهادهایی از جمله شورای تأمین استان به ریاست استاندار، سپاه پاسداران قم،بسیج، اداره اطلاعات قم و نیروی انتظامی استان، سهمی در خطا و تقصیر حوادث قم قائل شود! تهیه کنندگان گزارش بدون هیچ اشاره ای به حوادث روز یک شنبه مجلس و نقش عناصر آن روز، توقع داشته اند که نهادهای نظامی، انتظامی و امنیتی تمام مردم قم را مورد بازرسی قرار دهند و چنان فضایی بسازند که هیچ کس از حوادث تلخ روز یکشنبه مجلس ناراحت نباشد و انتقادی نداشته باشد. در حالی که واقعیت این است بعد از اشتباه استیضاح کنندگان، رییس جمهور، رییس مجلس و چند نماینده توهین کننده به رییس جمهور، این حاضران در شبستان حرم در روز 22 بهمن قم بودند که اشتباه کردند و ناراحتی و انزجار خود نسبت به حادثه آن روز را با حرکاتی ناشایست در مقابل رییس مجلس انجام دادند با این تفاوت که اتفاقات درون مجلس و مسببان آن – از رییس جمهور و رییس مجلس تا استیضاح کنندگان و توهین کنندگان - با برنامه و سازماندهی شده و پس از چندین بار تذکر رهبری این حوادث تلخ را رقم زدند اما مردم حاضر در حرم بدون برنامه و بدون سازماندهی این خبط و خطا را کردند.
  متأسفانه و با معذرت از دوستانی که این گزارش ضعیف و متناقض را تهیه کردند، باید گفت ادبیات به کار رفته در این گزارش، یادآور گزارش هایی است که در دوره مجلس ششم از تریبون  مجلس و تنها با هدف تخریب وجه نهادهایی مانند سپاه پاسداران، بسیج، نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات و در کنار همه آنها علمایی مانند آیت الله مصباح بود. تردیدی نیست که تهیه کنندگان این گزارش با چنین هدفی این کار را نکرده اند ولی متاسفانه این گزارش نتیجه ای جز این نداشت. سوگمندانه باید گفت که بغض و کینه سیاسی جلوی چشم برخی از شخصیت های ما را گرفته و آنها به جای این که خود را بشکنند، آیینه را می شکنند.
 اکنون با توجه انتشار گزارش صحن علنی و برخی از سایت های خبری، ضروری است که این گزارش به همین شکل از تریبون مجلس قرائت شود و کسانی که از آنها نام برده شده و یا به آنها تلویحا اشاره شده، نیز از خود دفاع کنند تا افکار عمومی به قضاوت بنشیند. منبع http://9day.ir/issue//