وزیر اطلاعات: عناصر با سابقه اطلاعاتی و نظامی در جبهه سبزها

وزیر اطلاعات گفت: «حضور عناصر با سابقه اطلاعاتی و نظامی در جریان فتنه و ایفای نقش در روز عاشورا قابل توجه است. روز عاشورا وقتی از مانیتورها حركت ضد‌انقلاب و اغتشاشگران را مشاهده می‌كردم به خوبی حركت اطلاعاتی و نظامی را فهمیدم.»

وزیر اطلاعات اعتراف می کند که دوربینهای نصب شده تحت پوشش کنترل ترافیک، متعلق به وزارت اطلاعات و دارای کاربرد امنیتی می باشد. ایشان در روز عاشورا در «مرکز کنترل» مشغول مشاهده «مانیتورها» بوده اند و علیرغم نهایت کندذهنی بالاخره پس از ماهها متوجه شده است که «عناصر با سابقه اطلاعاتی و نظامی» در صفوف مردم هدایت امور را بر عهده دارند.

قبلاً در مطلبی در 15 بهمن ماه نوشته بودم:

"شرایط کنونی با بهمن 57 بسیار متفاوت است، در آن ایام مردمی فاقد تجربه نظامی، همینکه چند قبضه سلاح بدستشان افتاد جنگ خونینی را با قوای نظامی آغاز نمودند و ظرف 3 روز به پیروزی رسیدند، ولی اینک هزاران فرمانده زمان جنگ و رزمنده باتجربه در میان مردم و در صف مقابل شما هستند. توسل به سلاح گرم در روز 22 بهمن، نوعی خودکشی محسوب می شود. مطمئن باشید مردم خشمگین براحتی پرسنل فاقد روحیه و انگیزه شما را خلع سلاح خواهند کرد و حوادث پس از آن در کنترل حکومت نخواهد بود."

در همه کشورهای دنیا ارزشمندترین ذخیره نظامی «فیلد مارشال» است. فیلد مارشال ها فرماندهان نظامی هستند که در جبهه های جنگ به درجه ژنرالی رسیده اند و تجربه عملی و وافعی از جنگ دارند. در ایران با به قدرت رسیدن خامنه ای به دستور مستقیم وی همه این فیلد مارشالها از سپاه تسویه شدند و کشور ارزشمندترین سرمایه های دفاعی خویش را از دست داد. فرمانده کل سپاه محسن رضایی، فرمانده نیروی زمینی سپاه علی شمخانی، فرمانده نیروی دریائی سپاه حسین علائی، فرمانده نیروی هوایی سپاه محمدباقر قالیباف و هزاران رزم آزموده دیگر در رده های مختلف فرماندهی فقط به این دلیل که اعتقادی به رهبری خامنه ای نداشتند از دم تیغ رهبر گذرانیده شدند.

گناه این فرماندهان و فیلد مارشالها این بود که بُت پرست نبودند و نمی توانستند تحمل کنند که حاصل هزاران شهید و معلول و اسیر، و میلیاردها خسارات مادی، تولد بُت جدیدی بنام خامنه ای باشد. این ذخایر ارزشمند در سراسر کشور پراکنده اند.

همچنین در گزارشی در 8 بهمن، باطلاع یارانم در جنبش سبز رسانیدم که:

"در بندرعباس و جزیره هرمز و میناب، همان مردمی را دیدم که در یزد و جیرفت دیده بودم. مردم آباده و کازرون و برازجان همان حرفی را می زدند که در شیراز و بوشهر شنیده بودم. در بهبهان و ماهشهر و شوشتر مردم همان اطلاعاتی را داشتند که در دزفول می توان شنید. با وجود اینکه دسترسی به اینترنت در شهرستانها بشدت دشوار و محدود است، برایم عجیب بود که مردم اطلاعاتشان به روز بود و بسیاری از فیلمهای مربوط به جنایات حکومت را دیده بودند. روحیات مردم و اعتراضاتشان، اعتقاد عمیق آنها به تقلب در انتخابات، و از همه چشمگیرتر، نفرتشان از حاکمیت، همسنگ و همتراز نفرت مردم پایتخت از جنایتکاران حاکم بود. ادعا ندارم که با همه مردم صحبت کرده باشم، ولی اعتقاد دارم باندازه کافی و با تعدادی قابل ملاحظه همصحبت بودم، آنقدر کافی که بتواند سبب تحیرم شود."

حوادث اخیر لار نشان می دهد که این نفرت از استبداد تا چه اندازه در تمامی ایران ریشه دوانیده و فقط منتظر یک جرقه است.

حکومت اوایل تلاش می کرد برای حفظ روحیه، اینگونه وانمود کند که اعتراضات فقط منحصر به عده ای شمال شهری و بچه سوسول است و امروز بناچار اعتراف می کند که «عناصر با سابقه اطلاعاتی و نظامی» رهبری اعتراضات را بر عهده دارند.

مسلماً این «عناصر با سابقه اطلاعاتی و نظامی» بخوبی می دانند که چکار دارند می کنند و دسترسی کاملی نیز به اطلاعات درونی رژیم دارند و همه تاکتیکهای آنها را از قبل می دانند. ضمن اینکه میلیونها ایرانی فعالانه در مبارزات ضد استبدادی مشارکت داشته و نهضت آزادیخواهی را به پیش می برند و این نقطه قوت اصلی جنبش سبز است.

آنچه شاید وزیر بی اطلاع اطلاعات حکومت نداند این است که در 8 ماه گذشته موج اعتراضات به درون بدنه حکومت نفوذ کرده و در همه ارکان نظامی و امنیتی آن ریشه دوانیده است. ایده و روش همه سبزها بر مبنای مبارزه مدنی بدون خشونت است و آرزو دارند با مسالمت آمیزترین روشها، حکومت را وادار به تجدبد نظر در روش ضد مردمی خود نمایند، ولی چنانچه تئوریسین های نادان حکومت بنبال روشهای خشونت آمیز رفته و قصد خونریزی نمایند، زمین زیر پایشان خالی خواهد شد.