احمدی نژاد، همچنان بر طبل دروغ می نوازد!

آقای احمدی نژاد و حلقه ی مجانین پیرامونش، همچنان بر طبل دروغ می نوازند و سیاست خارجه شان را بی محابا یک " موفقیت جهانی " نام می کنند. ایشان همچنان بر ذکر این کلام پافشاری می کنند که ایران با دولت کنونی اش به زودی شیوه ای نوین از اداره ی دنیا ارائه می دهد و در دنیا نقش رهبری را ایفا می کند. هرچند کذب بودن این ادعا آنقدرها هم نیاز به دلیل به برهان ندارد و به قول مولانای بزرگ؛ چنان حقیقتی است که از افتاب تابان نیز واضح تر است اما در این مشق، با ذکر مثالی چند، بیهوده بودن این ادعا را از نو مرور می کنیم.احمدی نژاد در رفتار پنج ساله اش ثابت کرده است که به شدت هواخواه تریبون های بین المللی است و به حضور در برابر دوربین های تلویزیونی عشق می ورزد. به خبرسازی شهره است و از جنجال لذت می برد. کافی است تا ساده ترین و حقیر ترین تریبون بین المللی را در اختیار داشته باشد تا با رشادت از سیاست هایش بگوید و خود و همراهانش را بستاید، اما از این همه حاصل چیست؟ تنها بی آبرویی ایران؛ که دنیا دیگر تاب حرف های بی منطق او را ندارد. حالا دگر دیر زمانی است که ما به خالی شدن سالن در برابر صحبت های او عادت کرده ایم و می دانیم که سیاست مداران دنیا دیگر به حرف های او اهمیت نمی!دهند. حال جدا از قضاوت نیک و شر رفتار او، تنها رواست اگر بگوییم که این روال بی منطق در مخاطب قرار دادن دنیا، فرصت دوستی با کشورهای آزاد را از ما گرفته است.به عنوان نمونه رواست اگر به گفته های وزیر امور خارجه ی امارات اشاره کنیم. لابد شما هم شنیده اید سخنان گستاخانه ی این مقام عرب را. هم اویی که ادعا کرده، جزایر ایرانی ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک متعلق به امارت است. در این فرصت البته بنا نداریم تا پاسخی درخور به این شیخ عرب بدهیم و زیاده گویی او را ملامت کنیم، که آنچه در اینجا مقصود کلام است، سیاست غلط احمدی نژاد و نزدیکانش است که به شیوخ عرب نشین اجازه ی عنوان کردن این کلام را می دهند. ذکر کلامی از این دست نه آیا خود بذر نفاق است و جوانه ی جدایی؟ هیچ به مناسبات اقتصادی میان دو کشور دقیق شده اید؟ هیچ می د�!�نید که جدایی اقتصادی ایران از امارات متحده چه ضربه ی کلانی بر پیکره ی بیمار اقتصاد ایرن وارد می کند؟و یا در نمونه ای دیگر؛ رابطه ی ایران با کشور دوست و همسایه و مسلمان کویت؛ چندی پیش دولت کویت در اقدامی عجیب، چند تن از تبعات ایران را به جرم جاسوسی دستگیر کرد. اتهام این عده بنا بر روایت دولت کویت، بررسی شرایط موجود برای حمله ی احتمالی به کویت عنوان شده است. حال جدا از صحت و سقم و یا کذب و دروغ بودن این ادعای مقامات کویتی، آنچه اهمیت دارد، طنش و برهمریختگی روابط میان این دو کشور است. اینها همه نه آیا جایی ریشه در میان سیاست خارجه ی به واقع غلط دولت دارد؟ سیاستی که جای دوستی و یگانگی با دنیا، تنها به دروغ و جدایی دامن می زد و همگان را به جنگ و نزاع دعو!ت می کند... براستی کجای این رفتار نشانی از عقل سلیم دارد؟کشوری که در ایجاد یک رابطه ی دوستانه و صمیمی با همسایگان و هم مذهبانش اینچنین درمانده است، چگونه می تواند دایعه ی رهبری دنیا را داشته باشد؟ آقایان! با همین رویه می خواهید در دنیا آقایی کنید؟ براستی شمایی که تحمل اعتراض به حق مردمان داخلی را ندارید و صف مبارزان مدنی را به گلوله می بندید، شمایی که در سالهای حضورتان کشورهای کوچک همسایه را بر علیه ما و تمامیت ارضی مان بسیج کرده اید، شما را چگونه یارای رهبری دنیاست؟ آری تا آن زمان که مهرورزی و عدالت ورزی تنها در کلام جاری است و سیاست عملی دولت فرسنگ ها از این مفاهیم انسانی فاصله دارد، این انزوا و گوشه گیری است که هر روز بیشتر از دیروز بر خاک ایران سایه می افکند.احمد طباطباییبیست و پنجم اردیبهشت ماه هشتاد و نه