رهبر نظام فقاهتی، علی خامنه‌ای با حمله‌ی همه جانبه به «متخلفان انتخاباتی»، و تهدید کاندیدايی که گویا برای جلب نظر عمومی و پیروزی در انتخابات آتی، امنیت ملی و مملکتی را دارد به خطر می‌اندازد، در مرحله‌ی نخست، اصل بی‌طرفی در انتخابات ریاست جمهوری را نقض کرده؛ دوم اینکه کنار ريیسی ایستاده و بر ضدّ روحانی دست به تبلیغات انتخاباتی زده، سوم و مهمتر اینکه با طرح احتمال توطئه و بروز «فتنه» در انتخاباتی که در راه ست، دست دستگاه‌های امنیتی و بسیج و سپاه را در سخت و سنگین و امنیتی‌تر کردن فضای انتخاباتی ایران، باز و آزاد گذاشته است. در واقع حرف و گفت خامنه‌ای در دانشگاه نظامی امام حسین، حکم تائیدی بود بر آنچه نهادهای امنیتی مربوط به بسیج و سپاه، و هنگ‌های حزب‌اللهی، به نفع رئيسی و به ضرر و ضدّ حسن روحانی انجام داده و می‌دهند.
در حال حاضر خبرگزاری فارس، تسنیم، مجموعه‌ی مطبوعات مربوط به سپاه و بسیج، بویژه جوان و کیهان ... لحظه‌ای را در حمله‌ی هیستریک به برجام و ظریف و به شخص روحانی از دست نمی‌دهند و از ابراهیم رئیسی علنی دفاع می‌کنند. از طرفی این پاسدارها هستند که میتنگ‌های انتخاباتی این «خادم الرضا» را سازمان می‌دهند؛ جلسات سخنرانی‌اش را داش‌مشدی‌ها و بسیجی‌ها پر می‌کنند؛ طلبه‌ها را هم اینها راهی در و دهات می‌کنند تا دولت روحانی را تخریب و برای رئیسی رأی جمع‌وجور کنند. در حقیقت، حزب مسلح حاکم بر ایران یعنی سپاه پاسداران و نهادهای مربوطه با تمامی توش و توان و امکاناتی که دارند، آمدند تا با مهندسی و سازماندهی انتخابات، و اگر شد با تقلب در انتخابات، یعنی به هر قیمت ممکن، تحمیل اراده کنند و این رئيسی را به ریاست جمهوری اسلامی ایران برسانند!
باری، رئیسی با سران سپاه و بسیج و جبهه‌ی پایداری آمده تا به شرط چاقوی قدرت پاسداران اولاً نهاد ریاست جمهوری را به دست آورند، بعد فردای رحلت خامنه‌ای آماده‌ی جانشینی «حضرت آقا» باشند، یعنی نظام مبتنی بر ولایت مطلقه‌ی فقیه پا برجا بماند و مافیای قدرت و ثروت با حلّ جمهوریت در ديگ ولایت، بر هشتاد میلیون ایرانی، بی‌هیچ پرسش و پاسخی حکم براند!
از این جهت است که از سران سپاه و بسیج و امنیتی‌ها گرفته تا ائمه‌ی جمعه و شخص رئيسی، از انتخابات ۲۹ اردیبهشت، تصویری دیگر می‌دهند و آن را انتخابی در راستای تعیین سرنوشت اقتدارگرایان و مافیای ثروت و قدرت تلقی می‌کنند. لذا برکنار کردن روحانی، و سوزاندن اسناد برجام را هدف صد درصدی خود قرار داده‌اند و برای رسیدن به آن مقصود شوم لحظه شماری می‌کنند. زیرا خیلی خوب فهمیده‌اند که با تلاش در جهت تنش‌زدایی با غرب و آمریکا، همزیستی مسالمت‌آمیز با همسایه‌ها، تعامل سازنده با دنیا به‌ویژه با جذب سرمایه و مدیریت و تکنولوژی اروپا و آمریکايی‌ها که جانمایه‌ی سیاست خارجی برجامی دولت روحانی محسوب می‌شود، توسعه‌ی همه جانبه‌ی ملی و تقویت جامعه‌ی مدنی به روندی عادی تبدیل خواهد شد.
طبیعی ست که با محکم و مرفه شدن طبقه‌ی متوسط، و رشد بدنه‌ی کارشناسی جامعه که فرامد توسعه‌ی اقتصادی-سیاسی، و همزیستی بین‌المللی ست، برای انقلابی‌گری در اداره‌ی امور داخلی، و ماجراجویی و لات‌بازی در سیاست خارجی، دیگر جایی باقی نخواهد ماند. در معنا «مافیا» آن مافیای برآمده از قدرت مطلقه و اختیارات بی‌حد ولی فقیه، علت وجودی خود را از دست خواهد داد! پس بسیار روشن است، یعنی طبیعی ست که این داعشی‌های شیعی انتخاب دوباره‌ی روحانی را آغازی برای نابودی تدریجی، ولی حتمی جمع خویش تلقی کنند و به هر فتنه و فساد و خیانت و جنایتی دست ببرند تا دولت تدبیر و امید روحانی را براندازند؛ جانی جنایتکاری مثلِ رئيسی سلاخ خونخوار را به جای او بنشانند!
باری بزرگان، خواهران و برادران، شما ای آزادگان...
در حال حاضر مرحله‌ی دلهره‌آور، حساس و سرنوشت‌سازی را می‌گذارنیم؛ اگر برای رئيسی‌آوران، این انتخابات، تعیین سرنوشت است، برای ماهم چیزی از جنس تعیین سرنوشت است. با وجود اینکه اکثریت ملت، از دولت روحانی حمایت می‌کنند؛ با وجود اینکه افزون بر نود و پنج درصد مردم ما مخالف فرد ددمنشی مثل رئيسی هستند، نتیجه کار انتخابات هنوز نا روشن ست، برنده و بازنده معلوم نیست؛ لذا از این برادر کوچکترتان بپذیرید که خطرات ترس‌آوری در کمین‌اند؛ باند داعشی‌های وطنی اگر شرائط را مناسب ببیند از تقلب ۸۸ هم بدتر تقلب خواهند کرد. یعنی در صورتی که چیزی کمتر از هشتاد درصد واجدین شرائط، در رأی‌گیری شرکت کنند، سپاه و بسیج و امنیتی‌ها هم به هر نوع قتل و توطئه و ترور و جنایتی ممکن است دست بزنند تا بازی را به نفع رئیسی تغییر دهند...
پس چه باید کرد؟ چه گونه میتوان پیروزی انتخاباتی را تضمین کرد؟
در فضای انتخاباتی ایران، تنها با حضور زنده‌ی نزدیک به صد درصدی واجدین شرائط رأی دادن، میتوان سلامت انتخابات را تضمین نمود و هر نوع توطئه و ترور و اجرای طرح تقلبی را در نطفه خفه کرد. ما ملتی هستیم یک‌دل و متحد؛ در تغییر و تحولات تاریخی، مثل ملی شدن نفت، مانند انقلاب ۵۷ جايی که ارزش‌های اساسی در میان بوده، همه با هم وارد عمل شدند و کار عمومی را پیش بردند! چرا حالا نتوانیم، بویژه با وجود امکانات فنی و شاهراه‌های ارتباطی موجود.
دوازده ماه می دو هزار و هفده / تگزاس
Mohammadarasi@gmail.com
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید