سلام دوباره آقای یلینیک، نه

در مقابل این قلدری، رهبر کوبا چکاری می توانست انجام دهد که با میزان تمرکز و تعهد او به آینده قابل بحث اصولی باشد؟ جز دوری از خواست مردم و تبعیت و تمرکز بر خواست آمریکا، کدام؟ مردم کوبا و کاسترو ایستادگی بر روی دعاوی انقلابی خود را برگزیدند. ما «لرها» در برابر بعضی ناتوانائی ها که به انسان و فضای زندگی او تحمیل و لاجرم وارد می شود، در تشبیه تاسف و تاثر برانگیز سازی خود، چنین می گوئیم: دست خالی، تنها برای توی سر کوبیدن درست شده است و نه بیشتر! بله آقای یلینیک دست خالی را باید در سر کوفت! اما در مورد ریخت و پاش که بنظر شما مایه ی بی ثباتی می شود! من نگاه شما را یکطرفه می بینم. زیرا با توجه به دامنه گسترده ی فقر و فقدان عمومی شکل گیرهای برابر در دوره پیش از چاورز، طبیعی و لازم است که من و شما ابتداء زمینه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی عملا موجود گذشته را درست بشناسیم و فکر کنیم، تا مگر عملا بتوانیم وظایف چاورز و تفاوت فضای یک ساختار سیاسی ـ اقتصادی مردمی و انقلابی را که دعوی تحول ساختار اجتماعی در راستا منافع پائینی ها را دارد کشف کرده و لمس کنیم؛ جابجائی که می بایست به سود زندگی توده های مردم شناسانده و رسما برای آنان ثابت کند که بفکرتنگدستان و لهیده شدگان است. یعنی همان روش و شیوه های که چاورز با همه ی نقاط ضعف اش به گواه تمام دوستان و دشمنان او، وی آنها را بخوبی بپیش برده است. در غیر اینصورت وجه تمایزی او با قبلی ها از دید همین مردم دوستدارش نمی توانست داشته باشد! تکرار می کنم مبارزه ای سازش ناپذیر در حال اقدام و شاید روزی انجام بسود تنها بشریت مظلوم و بی دادرس وجود دارد و در حال تکوین بسوی آینده است. ماتریالیسم تاریخی و تحول ساختاری خارج از اراده ی مکانیکی نقش اصلی خود را در این جنگ داشته و دارد، اما نیروهای تاریخ سازی که پیشبرنده آن باشتد، فعلا از کمترین اهرم های ضروری در مقایسه با دشمنان شان برخوردار هستند. و بهمین دلیل، هراز چند گاه بعضی ها در این راه دشوار ناچار تن به بعضی از تاکتیک و کارها می دهند که در پرنسیب شریف و انقلابیف اصولا جایز نیست و نباید روی داده می شدند. رابطه دوستی و همکاری های چند کشور آمریکای لاتین و از جمله خود چاورز با پاسداران حماقت در ایران، یکی از این تناقض های دردآور بود و الی آخر تندرست باشید.