سرکار خانم صلواتی گرامی، به دلایلی که فوقاً اشاره کردم، بنده مخالف هر نوع توهین نژادی و ملیتی و قومیتی هستم. چرا که اعتقاد دارم باعث به حاشیه رفتن عقل و تدبیر و میدان گیری احساسات زودگذر میشود. آگاهی به حقوق پایمال شده ملی بایستی با خونسردی و همچنین تفکیک شوونیستهای دارای منافع از اختلافات بین ملیتها ازعموم ملت (ولو فریب خورده و تحت تأثیر احساسات) انجام بگیرد. ضمن این که فکر نمیکنم همه فارسها شوونیست باشند و احساس صمیمیت بین انسانهای هم عقیده از هر ملت و نژادی را نیز نه تنها نامعقول نمیدانم، بلکه آن را عین روشنفکری و انسانیت می یابم. در کل اعتقاد دارم که راه احقاق حقوق پایمال شده ملی نه از مسیر کینه و اختلاف، که از مسیر تفاهم و مبارزه برای اهداف و منافع مشترک می گذرد. به هر حال من میدان دادن به نظرات امثال کرمی را اتلاف انرژی و وقت گرانبها میدانم. جناب تبریزی گرامی؛
" گناهکار بزرگ در این میان کیست؟ کسی که توان نویسندگی بالائی دارد اما خود را کنار کشیده است و به جای نوشتن نوشتارهای کوبنده ضد رژیم پیاپی نق می زند که نوشته های ایرانگلوبال چنین و چنان هستند گناهکار بزرگ است!"
بنده حقیر است، که باید عرض کنم بنده فاقد توان نویسندگی چه در سطح بالا و چه در سطح پایین هستم و لذا از این گناه مبرا می باشم. ضمنا با معیاری هم که برای کیفیت مقالات تعیین کردید موافق نیستم.