زنده یاد دکتر غلامحسین ساعدی در بهار سال 1361 در مصاحبه با ایرانشهر منتشره در واشنگتن- در پاریس میگوید:« تا وقتی که یک حکومت دموکراتیک و مردمی سرکار نیامده باشد نمیشود گفت چه کسی چه حقی دارد یا هر نوع ملیتی صاحب چه نوع حقوقی باید باشد.البته این حقوق را خود هر ملیتی تعیین میکند و به گدایی نمی نشیند که چیزی کف دستش بگذارند.» پایان نقل قول . مبارزه با حکومت به معنای عدم طرح خواسته ها نیست. خواسته ها باید طرح شوند. اما فراموشی مبارزه با رژیم و درگیر شدن در داخل اپوزیسیون - طرح برنامه های غیر عملی که به آینده دور مربوط است- سیاستی ست در خدمت طولانی شدن عمر حکومت و نادرست. کسی نگفته مسایل تبعیض نباید مطرح شود. درگیری داخلی -فراموشی حکومت- سیاستی ست بغایت غلط و در خدمت حکومت. خود عوامل آن نیز در این جهت میکوشند. این یعنی تضعیف مبارزه عملاً مشترک با رژ یم. رسیدن به حقوق بعد از رفع شر حکومت است.
زنده یاد دکتر غلامحسین ساعدی
زنده یاد دکتر غلامحسین ساعدی
آ. ائلیار
اما طرح حقوق پیش از رفع حکومت است. طرح حقوق برای توضیح ابعاد تبعیض است. توضیح همیشه میتواند صورت بگیرد. ولی باید برای رسیدن به حقوق سد را شکست. برای شکستن سد حکومت چه میکنید؟ « درگیری بین خود» ! این همان سیاست حکومت است که حسابی رویش نیرو گذاشته است. سیاست درگیری بین اپوزیسیون را خوب ادامه دهید و طرحهای خیالی را هم هرچه بیشتر ادامه دهید شاید به ناکجا آبادی رسیدید. راه باز و جاده دراز. استقلال میخواهی بسیار خوب-برو بگیر! تعیین سرنوشت میخواهی برو بگیر! تا حکومت آنجا نشسته هیچ چیز نمی توانی بگیری. نه خودت را اذیت بده و نه دیگری را. باید راه مبارزه را درست بیابی. اینکارها که جدایی خواهان انجام میدهند مبارزه نیست خدمت درست و حسابی به حکومت است.