بنا بر گزارش‌ها ی منتشره امروز سه شنبه 25 ژانویه ،در پی در ج آگهی اینترنتی در فیس بوک و اعلام همبستگی هزاران نفر خواستار «انقلاب و آزادی» در مصر شدند .پس از آن بود که هزاران مصر ی با الهام از قیام تونسی ها به خیابانها ریختند. تظاهرکنندگان خشمگین با شعار های زیر نفرت خود را از حسن مبارک دیکتاتور مصر ابراز نمودند آنان فریاد می زدند: «زنده باد تونس آزاد» و «مرگ بر حسنی مبارک» بن علی تو را صدا می‌زند، بن‌علی در جده منتظر توست، مبارك، هواپیما منتظر توست، زین‌العابدین اكنون نوبت كیست، مصر مثل تونس است
سخنان سیاستمدار ورشکسته ای که آگاهانه می دانست که در عراق سلاح کشتار جمعی نیست، با این وجود با نئوکانهای امریکا پیمان دوستی بست کورکورانه بدنبال بوش رفت و در جنگ اشغالگرانه علیه صدام شرکت کرد .در ان روز ها مطبوعات غرب هم در این حمله غرب به عراق اتش بیار محرکه بودند و همه جا صحبت از وجود تسیلحات کشتار جمعی در عراق بود اما اکنون همان روز نامه های غربی با بی شرمی ادعا می کنند که اصولا سلاح کشتار جمعی در عراق نبود .
مارکس و انگلس کتاب ایدئولوژی آلمانی را در سال 1846 نوشتند . نیگل واربوتون ، فیلسوف انگلیسی ، این کتاب را در سال 1998 در کتاب خود یعنی کلاسیکهای فلسفه غر ب در یک مقاله ای معرفی نمود . و من این مقاله را اکنون بصورت خلاصه در اینجا مطرح میکنم . در بخش اول کتاب ایدئولوژی آلمانی ، مارکس به توصیف ماتریالیسم تاریخی میپردازد . قسمت مهمی از این کتاب پیرامون نظرات لودویک فویرباخ است ، یعنی فیلسوفی که همراه هگل تاثیر مهمی روی افکار روشنفکری مارکس بجا گذاشت .
تونی بلر افزود: «تقصیر ما نیست که ایران این‌گونه رفتار می‌کند. آنها (ایران) اساسا با شیوه زندگی ما مخالف هستند، مگر این‌که با تصمیمی جدی یا در صورت لزوم با حمله مواجه شوند.» آقای بلر که به عنوان نماینده گروه چهارگانه از خاورمیانه به طور مرتب بازدید می‌کند، معتقد است که می‌توان «تاثیر و نفوذ ایران» را در همه جای منطقه دید. بلر با نظر به جنگ عراق در مورد موضع غرب در برابر ایران گفت: «یا باید ما و دوستانمان زیر سایه تهدید ایران به زندگی ادامه داد یا باید با آن برخورد کرد
«يعقوب جوان ۳۲ ساله که مرد جوانی را در يک درگيری خونين در جلوی چشم ده‌ها نفر از شهروندان به قتل رسانده بود با حضور جمعی از مردم براساس حکم دادگاه به دار مجازات آويخته شد.» بسياری از رسانه های ايران اين خبر و نيز عکس های صحنه اعدام در ملاء عام يعقوب متهم پرونده پر سر و صدای ميدان کاج سعادت آباد را منتشر کردند. با آنکه اين اعدام در برابر تماشاگران اولين نمايش مرگ در شهرهای ايران نبود اما چيزی که حادثه سعادت آباد را بحث برانگيز می کند نوعی تشابه ميان ارتکاب قتل در برابر چشمان مردم...
تشکیلات می تواند عامل بسیار مثبتی باشد در زندگی انسانها، اما به شرطی که حقوق انسانی در آنها رعایت گردد. انسانها می توانند بر اساس مشترکیات خود به توافق برسند و با هم در یک ظرف مناسب برای اهداف مشخصی گام بردارند، اما باز هم شرط پایه ای و اساسی همانا رعایت حقوق انسانی فرد است. رعایت حقوق انسانی فرد باعث می شود که فرد خود عضو برابر حقوق گروه بداند. در اینجاست که فرد امنیت کامل در گروه را از هر لحاظ می تواند داشته باشد.
این گردهمائی پیشرفتی بود برای ما، اما نمیخواهم با شرکت کنندگان در این نشست و کسانیکه صدای ما را می شنوند ، در مورد اقلیت صحبت کنم بلکه قصد دارم در مورد تنوع صحبت کنم.این دو واژه و عنوان یعنی اقلیت و تنوع ، علیرغم تشابهاتی که با یکدیگر دارند در کل با هم متفاوتند. لذا در اینجا میخواهم در مورد تنوع صحبت کنم نه اقلیت.
همراه فایل صوتی- وقتی اپوزيسيونی نقشی در توازن قوا ندارد، خود به خود خواست آشتی ملی و مسائلی از اين دست که از اين طرف می آيد جدی گرفته نمی شود. از آن طرف هم زمانی خواهد آمد که تشخيص داده شود که نظام سياسی در حال فروپاشی است و بايد برای حفظ بخشی از قدرت وارد اين بازی شد. هيچکدام از اين دو حالت هنوز وجود ندارد.
«از نظر آقای شريعتمداری من مسلمان هم نيستم. از نظر ايشان من جاسوس و منافق و عضو کودتای مخملی هستم.» این بخشی از سخنان اسفندیار رحیم مشایی، رییس دفتر رییس جمهوری ایران درباره مدیر مسئول کیهان است و به نظر می رسد «اين جاسوس و منافق» دست به شمشير برده و با گرد آوردن پاره ای از نيروهای روزنامه اصولگرای کيهان، اقدام به تفرقه در نشريه ای کرده که از آن به عنوان روزنامه «آقا» ياد می کنند.
برای کسانی که داخل ایران هستند نسخه نمی پیچم که چه بگویند و چه نگویند اما در همین فضای مجازی کسانی را می بینم که خارج از ایران زندگی می کنند اما الزاما دفاع از حقوق خانواده جعفر کاظمی، زهرا بهرامی، سعید ملک پور و یا کردها و سایر محکومانِ به اعدام را در اولویت های اول نمی دانند و برایش طبقه و میزانِ اهمیت تعیین می کنند. برخی ها حتی آشکارا و با نام خودشان در صفحه های مجازی اعتراض می کنند که چرا واردِ بازی حکومت می شویم.