زنانی که در واگن‌های قطار یا مترو در جنوب آسیا مورد تعرض و دست‌درازی قرار می‌گیرند علاوه بر این تعرض، در معرض تهدید دیگری هم هستند. ویدئوی تعرض به آنها ممکن است در اینترنت به اشتراک گذاشته و فروخته شود.
بی‌بی‌سی بعد از یک سال تحقیق به شکل مخفیانه توانسته مردانی که از این خشونت جنسی درآمد هنگفتی به دست آورده‌اند را پیدا کند.
ساعت شلوغی اول صبح در توکیو بود. واگن قطار بسیار شلوغ و فشرده بود.
تاکاکو (این نام واقعی او نیست) درراه مدرسه بود. این دختر ۱۵ ساله سعی می‌کرد دستش را به میله‌ها واگن برساند و آن را نگه دارد.
ناگهان حس کرد دستی به پشت بدنش فشرده می‌شود. با خودش فکر کرد حتماً کسی تصادفاً به او خورده است.
اما دست شروع به لمس کردن بدن او کرد.
تاکاکو به خاطر می‌آورد: «ازاینجا بود که متوجه شدم مورد آزار جنسی قرارگرفته‌ام.»
صاحب دست به‌سرعت در جمعیت داخل واگن گم شد. تاکاکو می‌گوید: «هیچ کاری نمی‌توانستم بکنم.» آن روز تاکاکو با چشم گریان به مدرسه رسید.
این اولین بار بود که در وسیله نقلیه عمومی مورد سوءاستفاده قرار می‌گرفت. از آن به بعد هرروز دررفت و آمد ها روزانه‌اش مورد آزار جنسی قرار می‌گرفت. شب‌های زیادی در تخت خواب گریه می‌کرد: «فکر می‌کردم هیچ امیدی در زندگی‌ام باقی نمانده.»
تاکاکو در دوران نوجوانی بارها مورد آزار جنسی قرار گرفت. او حالا سنجاقی به لباسش میزند که به آزارگران احتمالی اخطار می‌دهد
زنان بسیاری مانند تاکاکو در فضاهای عمومی توسط آزارگران جنسی مورد تعرض قرار می‌گیرند. در بعضی موارد آنها با سو استفاده دیگری هم مواجه می‌شوند. گاهی از تعرض جنسی فیلم گرفته می‌شود و ویدئوی آن در فضای مجازی به فروش می‌رسد.
اغلب این ویدئوها الگوی مشابهی دارند. در بیشتر آنها مردی به شکل مخفیانه زنی را از پشت فیلم‌برداری می‌کند، به دنبال او وارد واگن مترو می‌شود. چند ثانیه بعد به او دست‌درازی جنسی می‌کند. مرد بسیار محتاطانه عمل می‌کند و قربانی در بیشتر مواقع اصلاً متوجه نیست. این ویدئوهای آزار جنسی در وب‌سایت‌هایی به فروش گذاشته می‌شوند.
ما در تحقیق مخفیانه‌ای که یک سال طول کشید توانستیم مردانی که در پشت سه وب‌سایت فروش این ویدیوها هستند را ردیابی کنیم. آنها هزاران ویدئو ازاین‌دست تولید می‌کنند و در وب‌سایت‌ها می‌فروشند.
اپیدمی در ژاپن
تا کاکو متوجه شد به دلیل شرم و خجالت نمی‌تواند صدای اعتراضش را در این مواجه روزمره با آزار جنسی بلند کند. اما او هر شب جلوی دهانش را با حوله‌ای می‌گرفت تا صدایش بلند نشود و بعد در جلوی آینه بر سر آزارگر جنسی فریاد می‌کشید: «او یک «چیکان» است!»
«چیکان» در زبان ژاپنی کلمه‌ای است که برای توصیف تعرض جنسی در فضای عمومی به‌کاربرده می‌شود. خصوصاً در مورد درست درازی در وسایل نقلیه عمومی. این کلمه برای کسانی که این حرکت از آنها سر میزند هم به‌کاربرده می‌شود.
تعرض‌کنندگان «چیکان» معمولاً از شلوغ بودن و جمعیت زیاد سو استفاده می‌کنند و قربانی‌ها از ترس اینکه به نظر نیاید بیخود صحنه‌سازی می‌کنند، نمیتوانند اعتراض کنند. در فرهنگ ژاپن حرف زدن مستقیم و بی‌پرده بی‌ادبی محسوب می‌شود.
سالانه هزاران نفر به دلیل تعرض‌های «چیکان» دستگیر می‌شوند اما تعداد بسیار زیادی هم بی‌اینکه شناخته و مجازات شوند به کار خود ادامه می‌دهند. سایتو آکی یوشی که متخصص بهداشت روانی عمومی و نویسنده کتابی درباره چیکان است می‌گوید فقط ۱۰ درصد قربانیان درباره آزاری که دیده‌اند گزارش می‌دهند.
پلیس ژاپن قربانیان و شاهدان را تشویق می‌کند که در صورت وقوع آزار جنسی آن را گزارش دهند بااین‌وجود هنوز فاصله زیادی با از بین رفتن این نوع آزار جنسی وجود دارد. این مشکل آن‌قدر گسترده است که کشورهایی چون بریتانیا و کانادا به شهروندان خود که قصد سفر به ژاپن دارند در مورد این نوع آزار جنسی هشدار می‌دهند.
چیکان به دلیل رواج زیادی که در صنعت سرگرمی جنسی بزرگ‌سالان در ژاپن دارد تا حدی عادی‌سازی شده است. یکی از مشهورترین ژانرهای فیلم‌های پورنو گرافی در ژاپن، ژانر چیکان است که حالا در دیگر کشورهای آسیایی هم گسترش پیداکرده است.
یک واگن مترو در توکیو در ساعات بخصوصی از روز بسیار شلوغ و پرتراکم می‌شود
وب‌سایت‌های چیکان
یک وب‌سایت چینی به نام دینگ بوژو (به معنی نمی‌توانم نگه دارمش) ناگهان توجه ما را به خود جلب کرد.
این وب‌سایت محل خریدوفروش ویدئوهای چیکان است که مخفیانه با گوشی‌های موبایل در فضاهای شلوغ عمومی مانند قطارها و اتوبوس‌ها فیلم‌برداری می‌شوند. این ویدئوها در سراسر شرق آسیا ازجمله ژاپن، کره جنوبی، تایوان و هنگ کنگ و سرزمین‌های اصلی چین ساخته می‌شوند.
بعضی از ویدئوها قیمتی کمتر از یک دلار دارند. این وب‌سایت در دوره‌ای حتی تا آنجا پیش رفت که افراد می‌توانستند ویدیوی آزار جنسی که مایل به خرید آن هستند را سفارش بدهند.
ما همچنین متوجه شدیم که این وب‌سایت با دو وب‌سایت دیگر به نام‌های چی هان و جیشه در ارتباط است که آنها هم محتوی مشابهی دارند.
یک کانال تلگرامی با ۴۰۰۰ عضو هم وجود دارد که اعضا آن درباره اینکه چطور زنان را مورد آزار جنسی قرار دهند نظرهای خود را ردوبدل می‌کنند.
یک نام در این وب‌سایت‌های چیکان به چشم می‌خورد: «عمو کی»
از او به‌عنوان استاد در این گروه‌ها یاد می‌شد. صدها ویدئوی آزار جنسی نام او را به‌عنوان سازنده داشتند. او در حساب توئیترش که ۸ هزار دنبال کننده دارد تیزر تبلیغی وب‌سایت‌ها را به اشتراک گذاشته است. اما او کیست؟
توانستیم رد پایی از کانال تلگرامی پیدا کنیم. یک روز ادمین گروه تلگرامی در چند پیغام ادعا کرد توانسته زنی را با عمو کی مورد آزار جنسی قرار بدهد.
پیغام‌ها همراه چند عکس بود که در آن زنی دیده می‌شد که در سکوی مترو ایستاده است.
در عرض چند ساعت توانستیم محل این عکس را پیدا کنیم که ایستگاه ایکه بوکرو در توکیو بود.
نشانه‌های بسیار دیگری هم وجود داشت که همه ما را به سمت ژاپن هدایت می‌کردند.
وب‌سایت‌ها همگی به حسابی در پی پل متصل بودند که واحد پول ین ژاپن برای پرداخت‌ها دریافت می‌کرد. این حساب پی پل به یک حساب کاربری جی میل متصل بود. وقتی این حساب کاربری را در از طریق گوگل کانتکتس جستجو کردیم، به‌عکس پروفایل مردی جوان رسیدیم که مدل مویی خاص و آرایشی اغراق‌شده داشت.
یک جستجوی معکوس توانست نام صاحب عکس را برایمان آشکار کند. نوکتیس ژنگ، خواننده چینی ۳۰ ساله ساکن توکیو. او خواننده اصلی یک گروه هوی‌متال به نام ورسوس بود.
با تحقیقی موشکافانه به نام نوکتیس ژنگ رسیدیم. یک خواننده راک چینی
نوکتیس ظاهر پرزرق‌وبرقی دارد اما ما به‌تدریج متوجه شدیم چیزی در پشت این تصویر پنهان‌شده است.
در اوایل سال ۲۰۲۲، عکاس گروه راک ورسوس در فضای مجازی چین به نام ویبو این اتهام را مطرح کرد که نوکتیس به همراه یکی دیگر از اعضا گروه به نام لوپوس فو، وب‌سایت پورنو گرافی ساخته است.
او تصویری از نوشته‌های یک دفتر یادداشت را منتشر کرد که در آن یادداشت‌هایی مربوط به حساب‌ها و دسته‌بندی ویدئوها مشابه آنچه در وب‌سایت هست دیده می‌شود. این عکاس همین‌طور ویدئویی منتشر کرده است که ظاهراً تاریخچه مرورگر نوکتیس را نشان می‌دهد و ارتباط آن با چیهان، جیشه و صفحه ادمین دینگ بورژو در آن دیده می‌شود.
آیا ممکن این ستاره راک همان عمو کیو باشد؟
کنار زدن نقاب ادمین‌ها
خبرنگاران مخفی ما خود را به‌عنوان استعداد یاب حوزه موسیقی جا زدند و با نوکتیس در یک رستوران لوکس در پشت‌بامی در توکیو دیدار کردند.
آنها اول درباره موسیقی صحبت کردند و بعد حرف به موضوع سکس کشیده شد. وقتی ایان گفت در شرکتش فیلم‌های پورن می‌ساخته است، چشم‌های نوکتیس برق زد.
آنها چندین بار دیگرهم ملاقات کردند و حتی تولد نوکتیس را باهم جشن گرفتند.
نوکتیس آنها را به عضو دیگر گروه لوپوس فو معرفی کرد. کسی که عکاس گروه ورسوس قبلاً از او نام‌برده بود. لوپوس که او هم اهل چین است در توکیو جامعه‌شناسی می‌خواند.
ایان به آنها گفت شرکتش می‌خواهد در وب‌سایت‌های پورن سرمایه‌گذاری کند و از آنها پرسید آیا چیزی درباره این کسب‌وکار می‌دانند.
گزارشگر مخفی ما، ایان، با دو نفر از افراد کلیدی مرتبط با وب سایت ویدئوهای آزار جنسی در باری در توکیو ملاقات کرد
نوکتیس اعتراف کرد که از طریق دوستی به نام موئامی که با ویدئوهای مترواش وب سایتی راه انداخته است با این کار آشنا است.
ایان در همین موقع صحبت درباره وب‌سایت دینگ بوژو را به میان آورد.
لوپوس و نوکتیس هر دو خندیدند و گفتند: «آن وب‌سایت مال مائومی است.»
آنها فاش کردند کسی که پشت وب‌سایت‌ها چیکان است، مردی زاده چین و ساکن توکیو است بانام مستعار مائومی. آنها همین‌طور گفتند مائومی مردی است منزوی و توهم زده.
نوکتیس و لوپوس در گفتند که هردوی کار ادمین این وب‌سایت‌ها را انجام می‌دهند.
آنها مدل کسب‌وکار خود را توضیح دادند.
نوکتیس گفت: «در چین امور جنسی به‌شدت سرکوب‌شده است. بعضی مردها واقعاً بسیار منحرف‌شده‌اند. فقط می‌خواهند زنان را در حالت...» لوپوس جمله‌اش را چنین تمام کرد: «در حالت مورد تعرض قرار گرفتن تماشا کنند.»
لوپوس گفت او مسئول تبلیغ ویدئوهای تعرض در توئیتر است. نوکتیس گفت تا امروز حدود ۵۰۰۰ ویدئو تعرض جنسی در وب‌سایت‌ها منتشر کرده است و مبلغ‌هایی به او پرداخت‌شده است که ۳۰ درصد آن به او می‌رسیده است. او بقیه مبلغ را به مائومی فرستاده است.
لوپوس به ایان گفت می‌تواند او را در ارتباط با مائومی قرار دهد.
کلوپ چیکان
در پس‌کوچه خلوتی در محله قرمز یوکوهاما، ویترین یکی از مغازه‌های سرگرمی‌های جنسی به شکل ایستگاه مترو طراحی‌شده است. یک تابلو ایده این مغازه را توضیح می‌دهد: «واگن چیکان قانونی»
در این کلوپ سکس که نامش ساعت شلوغی است، مردم می‌توانند با پرداخت پول به شکل قانونی تجربه‌ای مشابه چیکان داشته باشند.
مدیر این کلوپ به نام هاسودا شوهی از ما استقبال کرد و گفت: «ما به مردم امکان می‌دهیم کارهایی که نمیتوانند بیرون ازاینجا انجام بدهند را تجربه کنند. برای همین به این کلوپ می‌آیند.»
داخل کلوپ، بوی بسیار شدید و تا حدی زننده مواد شوینده به مشام می‌رسد. اتاق‌های خصوصی دکوراسیونی شبیه واگن‌های قطار دارند و صداهایی شبیه اعلان‌های داخل قطار و مترو در آن پخش می‌شود. حتی کارت‌های عضویت این کلوپ هم مانند کارت‌های مترو ژاپن است.
کلوپ سکس ساعت شلوغی که مانند واگن‌های مترو و قطار طراحی‌شده به مشتریان امکان می‌دهد فانتزی‌های جنسی لمس کردن زنان در فضای عمومی را در فضایی قانونی عملی کنند
آقای هاسودا می‌گوید: «فکر می‌کنم برای مردان اهمیت دارد که در فضایی قانونی مانند اینجا خود را ارضا کنند تا دست به تجاوز و دیگر شکل‌های تعرض نزنند.»
کارشناس سلامت روان، آقای ساییتو می‌گوید مسئله به این سادگی که آقای هاسودا فکر می‌کند نیست. او می‌گوید بیشتر تجاوز گران چیکان از ایده چیره شدن و تسلط پیدا کردن برزن‌ها و تحقیر آنها است که تهییج و ارضا می‌شوند.
می‌گوید: «آنها با قربانیان خود طوری رفتار می‌کنند که گویا آنها را یکشی تصورمیکنند و نه فردی که با آنها برابر است.»
این نظری است که تاکاکو آن را تصدیق می‌کند.
او بعد از ماه‌ها مورد تعرض قرار گرفتن، یک روز باکسی که به او دست‌درازی کرد برخورد جدی کرد. به‌محض اینکه متوجه شد در شلوغی واگن دستی به طرفش می‌آید با صدای بلند فریاد زد و مچ دست مرد را محکم در دست گرفت.
تاکاکو مرد را به دادگاه برد. در دادگاه به مرد حکمی موقت دادند هرچند او پیش‌ازاین هم برای جرم‌های چیکان مشابه به دادگاه رفته بود.
تاکاکو که از نتیجه دادگاه مأیوس شده بود، کمپین ضد چیکان خود را آغاز کرد. او سنجاق‌سینه رنگارنگی درست کرد که روی آن نوشته است: «چیکان جرم است.» مردم می‌توانند این سنجاق را استفاده کنند تا نشان بدهند ساکت نمی‌مانند.
تاکاکو که حالا ۲۴ ساله است می‌گوید: «این سنجاق‌ها تا حدی کاربرد بازدارندگی در برابر مجرمان را دارد.» هرسال یک مسابقه طراحی سنجاق‌سینه ضد چیکان بین دانش آموزان دبیرستانی برگزار می‌شود.
کنشگران سنجاق‌سینه‌های ضد تعرض جنسی می‌سازند تا با دست‌درازی در وسایل نقلیه عمومی مقابله کنند
همستر
مائومی به زبان چینی یعنی گربه. اما لوپوس گفت شخصیت مائومی بیشترشبیه همستر است.: «او بی‌آزار است اما خیلی مراقب همه‌چیز دوروبرش است و گاهی هم خیال برش می‌دارد و زیاده‌روی می‌کند.»
لوپوس راست می‌گفت. مائومی بارها از دیدن ایان سرباز زد.
اما در شب سال نوی چینی، شانس به ایان رو آورد. مائومی قبول کرد او را در یک‌بار کارائوکی ببیند.
هوا پر از دود سیگار بود و صدای به هم خوردن لیوان نوشیدنی‌ها و موسیقی پاپ چینی فضا را پرکرده بود.
کسی که در قرار حاضرشده بود با آنچه تصور می‌کردیم خیلی فرق داشت. مردی جوانی لاغراندام با عینکی که نصف فریم داشت و یک‌بارانی تیره‌رنگ. مائومی بیشتر شبیه یک جوان دبیرستانی بود. اما گفت ۲۷ ساله است.
ایان به او گفت مایل است در کسب‌وکار او سرمایه‌گذاری کند و از او پرسید چقدر درآمد دارد.
مائومی باافتخار گفت: «درآمد روزانه مابین ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰ یوان چین است (حدود ۷۰۰ تا ۱۴۰۰ دلار یا ۵۶۵ تا ۱۱۳۰ پوند). او حساب کتاب مالی‌اش را روی موبایل نشان داد و گفت: «درآمد بسیار ثابت و قابل‌اعتمادی است. نه؟»
ایان طوری رفتار کرد که انگار بسیار تحت تأثیر قرارگرفته است و بعد به عمو کیو اشاره کرد.
مائومی گفت: «من عمو کیو هستم.»
مائومی صاحب سه وب‌سایت ویدیوهای تعرض جنسی چیکان است
اما در ضمن فاش کرد که عمو کیو فقط یک نفر نیست و این برای ما غیرمنتظره بود.
او یک گروه ۱۵ نفره را مدیریت می‌کرد. ۱۰ نفر از آنها در چین و با یک اسم مشترک ویدئو تولید می‌کردند. مائومی هرماه بین ۳۰ تا ۱۰۰ ویدئو دریافت می‌کرد.
بعد ویدئوها در سه وب‌سایتی که مائومی تأیید کرد مال او هستند، فروخته می‌شوند. آنها بیش از ۱۰ هزار عضو دارند که حق عضویت پرداخت می‌کنند و بیشتر آنها چینی هستند.
او گفت: «کلید موفقیت در منحصربه‌فرد بودن است. باید همه‌چیز واقعی باشد.» مائومی همچنین به ما گفت در وب سایت‌های او ویدئوهایی از تجاوزهایی که به قربانی ماده مخدر داده شده هم فروخته می‌شوند.
مائومی طوری درباره کسب‌وکارش حرف می‌زد انگار یک شرکت تازه‌کار مانند هر شرکت عادی دیگر است. او همکارانش را پرشور، باانگیزه و شجاع توصیف کرد. او همین‌طور اشاره کرد به عده‌ای دیگر آموزش می‌دهد چطور تعرض جنسی کنند و از آن فیلم بگیرند.
تنها یک‌چیز بود که در صحبت‌هایش اصلاً اشاره‌ای به آن نشد و آن زنان حاضر در این ویدئوها بودند. انگار آنها کوچک‌ترین اهمیتی برایش نداشتند.
هویت مائومی آشکار می‌شود
ما می‌خواستیم به هویت واقعی مائومی دست پیدا کنیم. او در دیدار دیگری که با ایان داشت کمی بیشتر درباره اینکه چطور وارد این کسب‌وکار شده است توضیح داد.
مانند بسیاری از پسرها، مائومی هم عاشق سوپرمن، کارتون‌های انیمه و بازی‌های کامپیوتری بود. اما وقتی ۱۴ ساله بود شروع به تماشای ویدئوهای تجاوز کرد. ویدئوهایی مشابه آنچه الآن خودش می‌فروشد.
او می‌دانست کسب‌وکارش بی‌خطر نیست.
او گفت: «من واقعاً محتاط هستم. امنیت حرف اول را میزند. او برای اینکه از بازخواست مقامات چینی در امان باشد، تصمیم گرفت در ژاپن ساکن و ملیت آنجا را بپذیرد.»
بااین‌وجود، مائومی با همه احتیاط کردنش، یک اشتباه کرد.
وقتی ایان از او پرسید مقدار پولی که می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند را به کدام حساب بریزد، مائومی کارت‌بانکش را درآورد و به ایان داد.
روی کارت‌بانک نام واقعی او بود: تنگ زوران
ما بعداً مائومی را با اتهامات خود مواجه کردیم.
درحالی‌که می‌خواستیم به او نزدیک شویم او صورتش را پوشاند و از ما دور شد. و بعد ناگهان از کوره دررفت و به ما و گروه فیلم‌برداری ما حمله کرد.
روز بعد، برحسب‌تصادف او را در فرودگاه دیدیم. او در حال ترک ژاپن بود.
حساب کاربری عمو کیو که در آن وب سایت‌هایش را تبلیغ می‌کند هنوز فعال است.
توییتر در جواب ما که می‌خواستیم توضیحی دراین‌باره بدهد پاسخی نداد. آنها فقط در جواب برای ما یک ایموجی مدفوع فرستادند. این جواب خودکاری است که آنها از ماه مارس به هر سؤالی که به بخش روابط عمومی‌شان برسد می‌دهند.
ما همچنین نوکتیس و لوپوس را در جریان این ادعاها قرار دادیم. آنها هم جوابی ندادند. اما بعدها خبردار شدیم آنها دیگر با مائومی کار نمی‌کنند.
در یک روز بهاری، با تاکاکو دیدار می‌کنیم تا درباره تحقیقاتمان بگوییم. او که منقلب شده می‌گوید: «ما زن‌ها فقط محتوی فیلم‌های آنها هستیم. آنها ما را فقط در حد یک شی می‌بینند. فکر نمی‌کنند ما قلب داریم.»
تاکاکو این روزها برای قانون‌های سخت‌گیرانه‌تر برای چنین جرم‌هایی فعالیت می‌کند.
ژاپن قوانین تجاوز و تعرض جنسی‌اش را مورد بازبینی قرار داده اما کنشگران می‌گویند این تغییرات خیلی عمیق نیستند.
اما تاکاکو کوتاه نخواهد آمد. «ما دیگر هر شب با چشم گریان به خواب نخواهیم رفت.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید