پیش از آنکه دیر شود، کاری بکنیم!

احمد پورمندی

این درست است که دست بایدن چندان پر نیست، اما دست خامنه ای به مراتب خالی تر است.

تمرکز بر شرق دور، جنگ اوکراین، تورم بالا و نزدیکی انتخابات، بایدن را وادار می کنند که در خاورمیانه با حداکثر احتیاط حرکت کند و همراهی با اسرایئل را به گونه ای مدیریت کند که به جنگ با جمهوری اسلامی منجر نشود.

در سوی ایران ، دست حکومت به ندرت تا این اندازه خالی بوده است. زخم های ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ همچنان خونین است، صندوق دولت خالی است ، تورم بالای ۵۰ درصدی کمر مردم را شکسته است و فساد و ناکارآمدی پخمگان دزدی که سردار، وزیر و وکیل شده اند، میان حاکمیت و مردم دره ای عمیق پدید آورده و مردم به جان آمده، دیگر نمی خواهند سر به تن خامنه ای، سرداران و روحانیون حاکم ببینند.

در چنین فضایی، پوکر نفس گیر خامنه ای با روسای جمهور آمریکا وارد فاز نفس گیری شده است. بایدن با تاکید بر اینکه « از جنگ غزه دور بمان!» بازی خود را کرده است و اکنون همه چیز در گروی واکنش خامنه ایست. اگر او با مشاهده کارت های بد بایدن، بجای عقب نشینی و فدا کردن حماس، بخواهد ذخایر عظیم آمریکا را نادیده گرفته، با طناب پوسیده پوتین به ته چاه رفته، تصمیم به ادامه بازی بگیرد، همه هستی ایران را با مخاطره ای بزرگ روبرو خواهد کرد. آمریکایی ها همه چیز را برای او روشن کرده اند و تردیدی باقی نگذاشته اند که تحرکات نظامی نیابتی ها و هر اقدام نظامی که هدف نجات حماس یا درد سر آفرینی برای آمریکا را دنبال کند، با پاسخ های سختی روبرو خواهد شد.

تصمیم گیری برای خامنه ای اما، اصلا آسان نیست. شاید فدا کردن حماس سنی- اخوانی ، به عنوان فرزند خوانده، برای ج.ا. قابل تحمل باشد، اما مساله اینست که این باخت به همینجا محدود نخواهد ماند و دیر یا زود دامن بقیه را هم خواهد گرفت. رابطه خامنه ای با نیابتی ها، نه از جنس رفاقت، اخوت و ایدئولوژی، بلکه از جنس قدرت و ثروت است . وقتی پدر خوانده مافیا بجای پشتیبانی، نظاره گر نابود سازی قهری یکی از شرکا بماند، زنگ خطر برای همه به صدا در می آید و آنگاه، دیوار های آنچه خامنه ای به عنوان « عمق استراتژیک» به قیمت صد ها میلیارد دلار برپا کرده است، شروع به ریزش خواهند کرد و پدر خوانده، رانده از ایران و مانده در منطقه، به شدت آسیب پذیر خواهد شد . همین او را به وحشت از عقب نشینی، گروگان گرفتن ایران و تداوم بازی مرگ تشویق می کند.

روشن است که ملت ایران نباید به این دیکتاتور پیر و خونریز اجازه بدهد که پای کشور را به جنگی ویرانگر بکشاند. این امر از جمله در گروی آن است که سیاسیون میهن دوست با مردم ایران- همه اقشار مردم، از حزب اللهی تا شاه اللهی - حرف بزنند و آنها را به ضرورت دفع خطر از سر خانه مشترک خود آگاه و متحد کنند.

پیام مشترک مردم ایران به حکومت باید این باشد که اگر با ماجراجویی، ایران را در معرض هر شکلی از تهاجم نظامی قرار بدهید، روی ما حساب نکنید! ما بجای جنگ کردن، گور تان را می کنیم!