بر اساس گزارش روزنامه اعتماد ناظران مسابقات ورزشی به عکاسان زن هشداد داده‌اند که اگر دست زنان یا مویشان بیرون بود از آنها عکس نگیرند.

به نوشته روزنامه اعتماد «ناظران بازی از عکاسان زن می‌خواهند که مراقب باشند از آستین‌های بالا زده دختران فوتبالیست عکس نگیرند. همین‌طور آنها باید مواظب باشند در تصویری که می‌گیرند موی بازیکنان از زیر پوششی که روی سرشان می‌کشند بیرون نزده باشد».

تصویر

این در حالیست که در این سال‌ها روایت‌ها و گزارش‌های ضد و نقیضی درباره اجازه یا ممنوعیت کار عکاسان زن ایرانی از مسابقات ورزشی بخصوص مسابقات فوتبال وجود داشته است.

به نظر می‌رسد با اینکه دستورالعمل مشخصی درباره ممنوعیت حضور عکاسان زن وجود ندارد وجود ندارد اما عملا زنان عکاس در بسیاری از مسابقات ورزشی با مننوعیت ها و محدودیت هایی روبرو می‌شوند و بستگی به نظر شخصی و سلیقه‌ای برگزارکنندگان مسابقات در مواردی موفق به عکسبرداری شده‌اند یا نشده‌اند.

در تیرماه امسال حنا خلج، عکاس خبری اجازه عکاسی کنار زمین از بازی شمس‌آذر قزوین و هوادار را در ورزشگاه قزوین پیدا نکرد. تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، نشان می‌داد که او به جای کنار زمین چمن، بر روی سکوها نشسته است.

چنین محدویت‌های داخلی در حالی بر زنان عکاس ایرانی اعمال می‌شود که دوربین حرفه‌ای مریم مجد، عکاس ایرانی که دوره قبلی جام جهانی زنان در فرانسه را عکاسی کرده، در نمایشگاهی در سیدنی همزمان با جام جهانی زنان قرار داده شد.

این نمایشگاه از سوی فیفا برای ادای احترام به افراد الهام‌بخشی برگزار شد که فوتبال زنان را در تمام جنبه‌های آن شکل داده‌اند.

همراه با دوربین مریم مجد، عکسی که او در جام جهانی گذشته از آلکس مورگان بازیکن تیم ملی فوتبال آمریکا گرفته و بر صفحه نخست روزنامه ایران ورزشی منتشر شده بود به نمایش گذاشته شده بود.

 

عکاسی از پشت بام

در مرداد ۹۷ عکاسی ‌پریسا پورطاهریان از یک مسابقه فوتبال در ایران جنجالی شد.

زمانی که خانم پورطاهریان می‌خواست از یک مسابقه فوتبال در ورزشگاه شهید وطنی قائم‌شهر ایران عکاسی کند، ماموران مانع ورودش به ورزشگاه شدند اما او بر پشت بام یکی از خانه‌ها رفت و با لنز از این بازی‌ عکس گرفت.

خانم پورطاهریان در گفت‌وگو با ویکتوریا بیست از بی‌بی‌سی نیوز درباره تجربه‌اش چنین گفته بود: «سه ساعت قبل از شروع مسابقه رسیده بودم و تمام تمرکزم پیدا کردن راهی برای عکاسی از این بازی بود. به دنبال ساختمانی گشتم که نزدیک ورزشگاه باشد اما نتوانستم پیدا کنم. درهای خانه‌ها را یکی بعد از دیگری زدم. بالاخره، تا پایان نیمه اول مسابقه، صاحب خانه یکی از منازل نزدیک ورزشگاه را متقاعد کردم که به من اجازه بدهد برای عکاسی به پشت بامشان بروم.»

پریسا پورطاهریان در این گفت‌و‌گو بزرگترین آرزویش را چنین توصیف کرده بود: «بزرگترین رویای من این است که به زنان در ایران فرصت‌های برابر با مردان در ورزشگاه‌های فوتبال فراهم شود.»

خانم ‌رطاهرایان گفته بود از بازی‌های والیبال عکاسی کرده‌است «چرا که در ایران بیشتر محدودیت‌ها بر فوتبال وضع شده نه بر ورزش‌های دیگر.»

 

ایران و کامبوج: حضور زنان در استادیوم بی اجازه حضور عکاسان زن

در مهر ۹۸ و در بازی انتخابی جام جهانی ایران و کامبوج برای اولین بار از سال ۱۳۶۰ به زنان اجازه حضور محدود و گزینشی برای تماشای بازی بر اثر فشار فیفا داده شد. اما در ادامه مسائل دیگری این حضور زنان را تحت تاثیر قرارداد.

از جدا کردن محل استقرار خبرنگاران زن و مرد که به گفته سمیرا شیرمردی خبرنگار ایران ورزشی: «یه آزادی دیگه که شباهتی به آزادی نداره وقتی خبرنگاران زن و مرد رو جدا کردن.» تا عدم اجازه عکاسی به زنان عکاس از این بازی مقدماتی جام جهانی.

علی عالی خبرنگار ورزشی در حساب توییتری خود پس از بازی با انتشار صفحه اول روزنامه ایران ورزشی نوشت: «به احترام عکاسان زن که اجازه رسمی برای عکاسی از مسابقه ایرنا- کامبوج نداشتند و برایشان ای دی کارت هم صادر نشد، عکس مونا هوبه‌فکر را به عنوان عکس یک روزنامه انتخاب کردیم. برای ثبت این لحظه تاریخی از سمت هواداران زن و متفات از لنز همه عکاسان خوب ایران که روی پیست تارتان بودند.»

این ممنوعیت در حالی اعلام شد که پیش از این خانم هوبه‌فکر نخستین زن عکاس ایرانی بود که در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به عنوان عکاس رسمی از سوی ایران حضور داشت زیرا پیش از آن، عکاسان زن اجازه عکاسی از بازی‌های خارج از کشور را نداشتند.

چند سال پیش پرتو جغتایی عکاس زن درباره‌ نوع برخورد وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در دادن آیدی کارت حضور عکاسان زن ورزشی در ورزشگاه‌ها گفته بود: «مدام دو نهاد ما عکاسان را پاسکاری می‌کنند و کار را به گردن هم دیگر می‌اندازند. وقتی با روابط عمومی فدراسیون فوتبال صحبت می‌کنیم به ما می‌گویند وزارت ورزش مخالفت می‌کند و وقتی هم با روابط عمومی این وزارت‌خانه صحبت می‌کنیم آن‌ها می‌گویند شما مورد تایید ما هستید و شما را می‌شناسیم و مشکلی از این بابت وجود ندارد و مشکل نهایی را به گردن فدراسیون می‌اندازند و همینجوری پاسکاری می‌شویم. و در نهایت نمی‌خواهند بگویند کدام نهاد مخالف اصلی این روند هست.»

به نظر می‌رسد محدویت عکاسی از زنان، در تداوم دیگر محدودیت‌هایی است که برای زنان در ۴۴ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی حکومت اعمال شده است