پس مشکل را باید در جایی دیگر جست.مشکل را باید در لایه ای از سیاسیون کراواتی و به ظاهر شیک خود بجوییم که تداوم راه بازرگان و بنی صدر را به خوبی بجا اورده و با اینکه سعی دارند خود را در میان افکار اپوزیسیون
سکولار دموکرات جا بزنند ولی در جاهایی این استتار به حدی مضحک است که مثلا در یک بیشه پر از شیر ، روباهی با پوستین شیر وارد شود!
وقتی به چینش نوین اپوزیسیون خارج از کشور نگاهی ریز بین بیندازیم بی شک در میابیم اگر چه گروهی از تازه هجرت کنندگان به اروپا و امریکا، خیلی سعی دارند خود را همپای اپوزان سنتی جا بزنند و البته هم راستا و هم هدف
، ولی در گذرگاههایی این تناقض و تعارض میان اینان و اپوزان واقعی کلیت نظام اسلامی ،برجسته میشود.

طرفه انکه گروهی دیگر از این دوستان که با دستبند سبز در آشپزخانه خانه خود برنامه روزانه ضد دیکتاتور! ضبط می کنند و با یک دو سه چهار رئوسمبارزه با دیکتاتور را درس میدهند یکی از این شمارگان روزانه را به اینمهم اختصاص ندادند که اشاره ای هم نکردند.!براستی این گروه که هر وقت بانگاه تردید برخی پویندگان سیاسی همراه میشدند فریاد اتحادشان به هوا برمیخواست ، به کدامین جهت نگاه می کنند؟به اینکه اگر دیکتاتور مورد اشارهبه دست خود و همفکرانشان سقوط نکند ادامه راه هم از دست اینان خارج میشود؟؟مگر ادامه راه جز صندوق رای قرار است به جایی دیگر ختم شود؟ جالب نیست این گروه خاص که با هم و یکصدا در دوره ای فریاد ضد دیکتاتورشان بههوا میرود خیلی هماهنگ و همراه ، در جایی دیگر از همراهی یک اقدام بر ضدهمان دیکتاتور سر باز زده و سکوتی به هماهنگی پرواز کلاغان بر آسمان شهرخاموش را متجلی می شوند؟!
شیرین عبادی که تا پریروز و در بحبوحه بحران حقوق بشری در ایران، بهدنبال احقاق حقوق تروریستهای ابوغریب و گوانتانامو بود و دیروز روزی، درالجزیره می نشیند و میگوید آزادی سیاسی امروز خیلی بیشتر از دوران پهلوی
هست ( وادامه میدهد در دوران پهلوی ما نمی توانستیم بنشینیم و حکومت رااینجور راحت نقد کنیم! و فراموش می کند در همان دیکتاتوری از اسبابالمنزل تبدیل به قاضی القضات کشور شد! و زید ابادی ها و طبرزدی ها را کهبه جرم هیچ در زندان پوسیدند نمی بیند و ترورهای سیاسیون خارج کشور را به یاد نمی اورد که یک نمونه اش در دوران پهلوی نبود  و حتی نگاهی به خودشنمی اندازد که در غربت و تبعید اجباری این قیاس عجیب را می کند و تا جاییحرف ایشان محیر العقول بود که مشیری دشمن قسم خورده پهلوی که حادثهچرنویل را ناشی از دیکتاتوری شاه میداند ، بعد از پخش این سخنان عبادیتبدیل به یکی از بزرگترین مدافعان پهلوی و شخص محمدرضا شاه کرد! ).امروزناگاه به یاد می آورد پرونده حقوقی نیست و تنها این اقدام بار سیاسیدارد. و چه خوب اشاره کرد دوستی که این اظهار نظر خانم عبادی هست که بارحقوقی ندارد بلکه بوی حرفی سیاسی میدهد!!!
پس از خود باز میپرسیم این نظام به مدد کدامین نیروها،امداد غیبی می شودو با سواستفاده از کدامین اندیشه ها و افکار به بقایش دامن زده میشود.؟این نظام با داشتن همکاران سابق خودش که در شکل گیری اش نقش اساسیداشته و اگر چه امروز به مخالفینش بدل شده اند ولی بنیان اندیشه اینانهماوایی دارد نیازی به مزدور داشتن در خود می بیند؟و مهمتر مرور پروندهسیاسی برخی از این اشخاص به ما نشان میدهد که هرگز اینان از نظام نبریده و تا اخرین لحظه دوشادوش نظام کاندید های مناصب ان بوده اند و این نظام بوده که اینان را به عنوان بخشی بی مصرف از بدنه خود کنده و به دورانداخته! این دو موضوع بسیار با هم متفاوت است.منتظری که به میل خود ازرهبری چشم پوشی کرد بسیار با خاتمی تفاوت دارد که تا جایی که میشد ارادتشبه نظام خون را نشان داد و وقتی شعار مرگ بر وی سر دادند تازه سکوت کرد.ولابد ما هم به هر دو لقب جدا شده از نظام اسلامی میدهیم و مشکل دقیقا
اینجاست.

هرگز باور نداشته و ندارم بتوان برچسب وابسته بودن به همه اینها زد.هرانسانی اندیشه ای دارد و هر اندیشه خواستگاهی و باید محترم انگاشته شود.
گاهی هماوایی اندیشه ها ،وابستگی ناخواسته در عمل ایجاد می کند ولی دراین نیز تردید ندارم که پروژه اپوزیسیون سازی و کنترل اپوزیسیون امری مهم
از منظر استراتژیست های نظام اسلامی هست.آنچه مهم است بدنه مردم ایران که در بند هیچ مرده باد و زنده باد سیاسینیستند و عزت ایران ،آزادی و حقوق شهروندی خویش را می جویند و لا غیر،باید به یاد داشته باشیم که بازرگان اگر چه به گفته برخی انسانی شریف وپاک بود ولی در کنار شرافتش یکی از همه آن پاکانی بود که کمر یک ملت وکشوری و نسلهایی را با ندانم کاری و ادعای دانستن خود شکست و با نجابت بهکنج عزلتش خزید و لابد باید سپاسگزار وی باشیم!.
البته  ما میمانیم کمی سرگردان از این همه ابهام که نیاز به تامل بسیارعمیق تر دارد برای برون رفت از آن.و گاهی از خود میپرسم که کجای این شب تیرهه بیاویزم قبای ژنده خود را....

کوشان . م