بیش از سی سال از قیام مردم ایران بر علیه رژیم سلطنتی وابسته به امپریالیسم میگذرد وتاکنون رژیم ایران انتخابات بسیاری را برگزار کرده است که ا زهمان ابتدا به صورت های متفاوت با تحریم ویا دورانی که ممکن بود با شرکت نیروهای سیاسی برگزار شده است . ولی آنچه که د رعمل به پیش رفته است انتخابات رژیم طی دورانهای متفاوت انتخابات بوده است وبرای رژیم در درجه اول تعداد شرکت کننده د رانتخابات مطرح است .

تا سال شصت که هنوز امکان نیمه نفسی برای اپوزیسیون در ایران و جود داشت اپوزیسیون مترقی چپ میتوانست که با استفاده از بودن در میان توده ها علیرغم تمامی سرکوبها این امکان را داشت که در بین مردم هرچند نه بسیار گسترده اما د ربین نسل جوان و در بین کارگران واقشار متفاوت تاثیر گذارد.

بعد از سی خرداد شصت واعلام جنگ مسلحانه توسط مجاهدین رژیم ایران شمشیرهای خود را بصورت روتری بست وبه قلع وقمع نیروهای سیاسی مخالف بویژه نیروهای مترقی وکمونیست پرداخت . اپوزیسیون فعال مترقی یا به زندانها افکنده شد ویا اعدام شد وبقیه نیز راه مهاجرت و تبعید د رخارج کشور را در پیش گرفت.

از این نقطه به بعد بخاطر گسسته شدن همان نیم بند ارتباط با توده های مردم وبخاطر عدم ارتباط با توده ها تاثیر گذاری برروی مردم از جمله برای تحریم ا نتخابات بسیار ضعیف بوده است .

رژیم ایران برعکس با تمامی امکانات تبلیغاتی ومادی که در دست داشته است تمامی تلاش خود رابرای کشاندن مردم به پای انتخابات به عمل آورده است ومیآورد وباید گفت علی رغم تلویزیونهای ماهواره ای و سایتهای ا ینترنتی بند ارتباط با تاثیر گذاری اپوزیسیون ایرانی مترقی بسیاراگر ضعیف نباشد قوی نیز نمیباشد.

در حالیکه جامعه به نقطه جوشش خود برای یک تحول ودگرگونی خواهی نرسیده است مردم عموما بر اساس امکانات ومنافع فردی در زندگی سیاسی خود تصمیم گیری میکنند . در این رابطه مکانیزمهای سرکوب را رژیم اسلامی بخوبی برای وابسته کردن فرد به نظام به عمل آورد ه است . بخش گسترده ای از قشرها به دلیل زندگی فردی که د ر جامعه دارد وبا توجه به ارتباط نیازها به موسسات دولتی از استخدام ، کنکور، ورود به دانشگاه ، تعاونی مسجد ومحل ، بسیج ، تعاونی های ادارات ، و.... همه این ها نان مردم را به دولت وابسته کرده است حتی از کاسب خرد تا کلان را از تاجر بزرگ وکوچک را .

ودر چنین فضایی که هنوز جامعه علی رغم جوشش به نقطه غلیان نرسیده است برروی این تصمیم گیریها نه تبلیغات اپوزیسیون سلطنت طلب، مجاهد و حکاکا از طریق ماهواره آنچنان تاثیر دارد ونه رشته اعتماد بین توده ها و این باصطلاح اپوزیسیون وجود دارد ویا پایدار است . یعنی اپوزیسیون ا یرانی با عملکردهای مختلف خود طی سی ساله گذشته د راین رابطه ایجاد اعتماد توده ها د رمقابل تبلیغات رژیم نکرده است برعکس با عملکردهای خود این رشته را تضعیف تر کرده و میکند زمانی که گروه اپوزیسیونی خواستار «تحریم اقتصادی همه جانبه » میشود که نتیجه این تحریم ها را دقیقا تود ه های مردم به چشم میبینند وآنرا ا حساس میکنند ویا زمانی که در عراقی که تحت صدارت صدام میباشد خانه میکند وبا او عهد برادری میبندد ویا زمانی که بخشی از آنها مانند حزب دمکرات با بوش همخوان میشود ویا بخشی که د ر انتظار حمله بوش به ایران بودند تا فرصتی برای سرنگونی بدست آورد . این ها بخشی از سیاستهای کلان اخیر بوده است که این رشته اعتماد توده ها را به این اپوزیسیون مطمئنا صیقل نزده که هیچ با تبلیغات استفاده رژیم از این مسائل شده است تا بتواند بی اعتمادی به این ا پوزیسیون را برعکس خوب صیقل بزند.

در این جو وآتمسفری برای توده های مردم هرچند ناراضی از رژیم در درجه اول پیشرفت زندگی شخصی و حل مسائل روزمره یک میباشد ودر همین نقطه است که جمهوری اسلامی همه چیز را به خود وصل کرده است تا بتواند ا زمکانیزمهای اقتصادی اجتماعی فرد را مجبور به شرکت د رانتخابات نماید . البته شرکت کنندگان د رانتخابات نیز همه یکدست نیستند وبا انگیزه های متفاوت در انتخابات شرکت میکنند . مثلا در آخرین انتخابات ریاست جمهوری رژیم ایران بنا به آماری نوزده در صد دلیل شرکت د رانتخابات خود را «تهدید خارجی » عنوان کرده بودند که میتوان فهمید که آتمسفر جنگی وبحرانی که در زمان بوش بین رژیم ایران و آمریکا درگیر بود در واقع یک پوئن برای رژیم بود که تحت سایه این بحران سازی به سرکوب وتبلیغات برای کشاندن مردم به صحنه هایی که او تمایل دارد بکشاند . و دقیقا اپوزیسیونی بودند وهستند که ا ین بحران که به رژیم ایران کمک شایانی میکرد همسو آنرا تبلیغ میکرد و آتش بیاری مینمود.

انتخابات گذشته رژیم ایران نشان میدهد که شرکت مردم ایران در انتخابات با توجه به شرایط فردی و یا در بخش ضعیفی بر اساس اعتقادات سیاسی انجام میگیرد ودر مرحله دوم البته با توجه به تاثیر گذاری که تبلیغات کاندیداها برروی آنها دارد که فکر میکنند کدام کاندیدا را انتخاب کنند وبین بد وبدتر البته حساب میکنند و انتخاب مینمایند.

در واقع بخش بسیار ضعیفی ا زجامعه به اپوزیسیون ایرانی گوش میدهند همانگونه که در انتخابا ت گذشته نشان داده است این تاثیر گذاری بسیار ضعیف بوده است که البته رژیم در آمار شرکت کنندگان غلو میکند واپوزیسیون هم سعی میکند برعکس آنرا بگوید ولی حقیقت مانند همیشه میتواند از نظر آماری چیزی بین نا بینی باشد .

پارامتری که دیگر برای رژیم ضعیف شده است

با آمدن خاتمی وشکست او عملا توهم بخشی از جامعه برای تحول از درون درهم شکسته شده است ولی آیا این پارامتر به ضرر رژیم وتحریم خواهد انجامید ؟باید گفت نسلی که در انتخاب اول خاتمی شرکت کرده بود خود اکنون به پدر خانواده تبدیل شده است . بخش بسیار فعال آن به زندان ویا به خارج گریخته است وبخشا بطور ضعیف کار میکنند و توده ای که به آن امید بسته بود واز آن حمایت میکرد زندگی عادی میکند وسرخورده است . این ها میتوانند تحریم کننده باشند ویا به حساب همان پیش برد زندگی فردی در انتخابات شرکت کند

آیا کروبی و حسین موسوی امیدی هستند؟

هردو در دستگاه رژیم با آمدنشان تناقض هایی ایجاد کنند ولی حدت آن بستگی به تحولات وجوشش های ا جتماعی دارد که این تناقض را د ر دستگاه بالای رژیم گسترش دهد ویا رژیم بتواند با ضعیف کردن فشار خارجی وکنا رآمدن وتوافق با اروپا و آمریکا برای این تنش های ا جتماعی خود را آماده کند . کروبی و موسوی کاری بالاتر از خاتمی نمیتوانند انجام دهند ولی با توجه به جوشش ها درون جامعه باید گفت که آمدن آنها بحرانها را از دورن جامعه با سرعت بیشتری به شکاف درون رژیم میافکند ولی آیا رژیم قادر به کنترل این شکافها خواهد بود مانندگذشته این بستگی دارد که بتواند حد اقل فشارخارجی را به اهرم کمک به خود برای رویارویی با تنش های دورنی اجتماعی ایران تغییر دهد.

اپوزیسیون ؟

اپوزیسیون باید یک فکر اساسی برای خود بکند بویژ ه بخش مترقی آن . تاکنون اپوزیسیون ایران ناظر وحد اکثر دنباله رو حوادث بوده است واحتیاج به دگرگونی در خود دارد : خود سازمان دهی نو ، تحول در خود ، عدم خود سنترالیسم ، همبستگی عملی ، فعال شدن د رمیدانهای عملی

البته اپوزیسیون هم روزگاری بهتر از گذشته ندارد و بجای ایجاد جوشش نشسته اند و انتظار میکشد که کی توده ها حرکتی میکنند تا این ها هم یا اطلاعیه ای بدهند یا هورا بکشند ویا اشک بریزند ومجلس ترحیم برگزار کنند.

شناخت جدید جامعه ، ارتباط قوی تر با داخل ومردم ، سازماندهی د رخارج کشور وبه میان توده های میلیونی هموطنان رفتن و صادقانه بدون هیچ منافع حزبی کاری را شروع کردن مانند جنبش های ا جتماعی مثلا آتاک در کشورهای اروپایی که دارای طیفهای متفاوت است که د رمحورها همه فعال میباشند مثلا بر علیه ناتو ، بر علیه گروه بیست ،

د ر اپوزیسیون ایرانی ما نیاز به یک آتاک داریم که اپوزیسیون ایرانی مترقی را در زیر چتر خود بیاورد علی رغم تمامی اختلافات . درا ین نقطه است که میتواند تاثیر گذار باشد ، میتواند میلیونها ایرانی خارج کشور را اعتمادشان را جلب کند و خود این ها باعث یک بند مستحکم میشود که بندهای اعتماد داخل کشور را هم فراهم کند وبا چنین پیش فرضهایی است که اپوزیسیون ایرانی میتواند فریاد تحریم سردهد و این فریاد مطمئنا قوی خواهد بود ومیتواند فعالانه توده ها را به صحنه بکشاند . آیا من نسبت به این اپوزیسیون خیالاتی شدم ؟بله