زن، انسان است و در نتیجه خواسته هايش نیز فرا انساني نيست.

در جامعه مدرن و صنعتي ايجاد مهدكودك هاي مدرن در كنار محيط كار به تعداد كافي از الزامات زندگي مدرن است و يا وجود رستوران غذا در محيط كار، بازدهي كاركنان را افزايش مي دهد و همينطور به سلامت كاركنان كمك مي كند. زن و مرد هر دو مسئول زندگي هستند هر دو مشتركا در حفاظت و بزرگ كردن كودك و ساير امور خانواده نقش دارند. تا آنجا كه من از اسلام آموخته ام زن به عنوان همسر در عين حفظ عفت و پاكي و وفاداري بايد خود را همواره زيبا و آراسته براي همسر خود نگاه دارد. امروز با توجه به شرايط هواي آلوده شهرهاي صنعتي و تغيير تغذيه و عدم دسترسي به مواد غذايي طبيعي زنان برای انجام اين وظیفه، ناچارند همواره در سالن هاي ورزشي يا مزون هاي آرايشي باشند  و يا اگر مرفه تر باشند در مطب پزشكان متخصص زيبايي رفت و آمد كنند تا همواره خود را به لحاظ ظاهری، مقبول همسر نگاه دارند و مورد توجه همسران شان باشند . از سویی طبق آنچه در اسلام آمده، شير دادن به كودك يا بزرگ كردن كودكان يا حتي طبخ غذا يا نظافت خانه به عهده زنان نيست و اگر این وظایف را انجام دهند مي توانند درقبال انجام آن، پول مطالبه كنند .

از طرفي مي دانيم که خانواده صرفا از پس وظایفی همچون بزرگ كردن و حفظ سلامت كودكان و تربيت ابتدايي آنان برمی آید و تربيت علمي و احتماعي و اخلاقي کودکان باید در محيط هاي آموزشي از مدرسه تا دانشگاه اتفاق بیافتد. در واقع تربيت در محدوده خانواده، ناكافي يا حتي مي تواند اشتباه باشد. از این رو مادران وظيفه تربيت اجتماعي و علمي و معنوي كودك را نه مي توانند و نه وظيفه شان است که انجام دهند. بنابراين با توجه به این مسائل، صدور احكام جديد يا خداي ناكرده آيات جديد در خصوص زن موضوعيت ندارد .

اما در مورد بحران بيكاري و اقتصادي در جامعه، نیز می توان گفت چنین بحرانی، همه آحاد جامعه را از زن و مرد تحت تاثير قرار مي دهد، از این رو اين ظلم بزرگي است كه تنها مردان را متولي اقتصاد خانواده بدانيم و از آنان انتظار داشته باشيم با هر تورمي بتوانند اقتصاد خانواده را اداره کنند. در بخش هاي كارگري ٤٠ درصد جامعه كنوني كارگران مرد اغلب كارهاي شاق دوم وسوم را به عهده مي گيرند و در همان دوره جواني بر اثر فشار کار، پير و اغلب بيمار و خانه نشين می شوند. لذا هم مرد و هم زن مسئول اداره زندگي مشترك هستند. 

بسياري از مشاغل در جامعه بطور سنتي توسط خانم ها انجام مي شود، مشاغلی كه معمولا مردان به علت دستمزد پايين و يكنواختي کار، از آن اجتناب می ورزند. این مشاغل از قبيل كارهاي دفتري در ادارات و سري دوزي ها يا كارگاههاي كوچك خانگي را شامل می شود که زنان به رغم دستمزد اندك به ناچار پذيراي آن هستند. 

از طرفي در مشاغل تخصصي كه نياز به تحصيلات و آموزش هاي پيشرفته دانشگاهي دارد معمولا اولويت با افراد توانمند است و جنسيت موضوعيت خود را از دست می دهد. بطور مثال اداره کنندگان تمام آزمايشگاه هاي تخصصي آب و فاضلاب در سراسر كشور زنان تحصيل كرده هستند، همينطور آزمايشگاه هاي پزشكي يا تحقيقاتي كه راهبري آنرا زنان متخصص پيش مي برند. تجربه سي سال خدمت در ارگان هاي دولتي به من آموخته است كه در قبال كار مسئولانه اما ارزان زنان متخصص، مردان بيشماري مدير هستند و درآمدهاي بالا كسب مي كنند. در بخش هاي كشاورزي زنان در فرآيند كاشت و داشت و برداشت نقشي تعيين كننده دارند ولی غالبا فاقد بيمه هستند. مردان معمولا در حاشيه تهيه بذر و كود يا اجاره ماشين آلات كشاورزي يا فروش محصولات كار مي كنند. اخيرا خبري در حاشيه سفر رئیس جمهور  به هرمزگان نظرم را جلب كرد كه تعداد زيادي از زنان صياد كه فاقد بيمه بودند از ايشان تقاضاي بيمه خود را داشتند. صيد ماهی، مخاطره آميزترين كارهاست كه معمولا به دليل از دست رفتن مردان خانواده، زنان خود این کار سخت و توانفرسا را براي ادامه زندگي خود و خانواده شان به دوش مي كشند.

در مجموع می توان به صراحت گفت، اولويت ها را شرايط زندگي تعيين مي كند و از تصورات ما ناشي نمي شود. همه موجودات زنده فاقد شعور هم تغذيه و دفع و زاد ولد مي كنند. تنها انسان است كه به وسطه شعور و دانايي خود توان تغيير و بهبود شرايط خود و ايجاد ارزش افزوده در همه عرصه هاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي و سياسي را داراست. تكليف از بالا و صدور بخشنامه، كمكي به حل مشكلات خانواده هاي ايراني نخواهد كرد.