در آنجا چه خبر هایی بوده است که من از آن بی خبر بودم

بطوره روزانه با ذهنی جستجوگر به ایران گلوبال وارد میشدم. به همان صورت که به دیگر سایت ها هم سرک میکشیدم. ستون وسط برایم مهم بود. میخواندم و بدنبال هدفی دیگر از سایت خارج میشدم. به حاشیه صفحه اول هم توجهی نداشتم. نه تنها من بلکه دیگران هم حاشیه خوانی را یک نوع تبلیغ و خصوصیا ت مربوط به خود سایت میدانند و سعی میکنند تا در اوقات اضافی برایش وقت بگذارند. شاید هم اشتباه میکنم و فقط من هستم که چنین خصلتی دارم. بعضی روزها میدیدم که یک مطلبی در میان مطالب صفحه اول با تیتر"ازمیان کامنت های کاربران"دیده میشود. آن را نیز میخواندم ولی نمیدانستم که کامنت چه مفهومی دارد و منبع اصلی این کامنت ها در کجا قرار دارد.

در آنموقع هر مقاله را فقط تا انتهایش میخواندم و بلا فاصله فلش برگشت را کلیک مینمودم. یک روز بطور اتفاقی به جمله "نظرات شما" در زیر مقاله ای که میخواندم برخوردم. وقتی پایین تر رفتم در زیر همان مقاله به یکی از آن نظراتی که در صفحه اول و تحت نام از" میان کامنت کاربران" خوانده بودم برخورد کردم.

پس میشود در اینجا نظر هم نوشت؟ به همین راحتی؟ برایم باور کردنی نبود. آخه تا آنزمان در هیچ سایتی ندیده بودم که بشود نظری را بدون کنترل مسؤلین سایت و بطور مستقیم از تولید به مصرف وارد کرد. نمیدانم که از آن زمان تا به حال چند روز و یا سال گذشته است. دو باره برگشتم و آن مقاله را که نظر در زیرش نوشته شده بود با دقت بیشتری خواندم. این بار تصمیم داشتم که من هم نظر بگذارم و باید حواسم را خوب جمع میکردم تا گاف و گوف ندهم. با اینکه دستم مقداری میلرزید هرچه در دل داشتم را در آنجا نوشتم و احساس آرامشی به من دست داد. با خوشحالی دکمه "ارسال پیام" را فشار دادم. به صفحه برگشتم ولی نظر خودم را ندیدم. بسیار مایوس شدم و میخواستم صفحه راببندم که به ذهنم رسید تا دکمه رفرش را را نیز یکبار فشار دهم. این کار را کردم و با کمال تعجب دیدم که نظر من هم در زیر مقاله مورد نظر ظاهر شد. خوشحال شدم و با احساسی خوبی از سایت خارج شدم.

روز بعد و روزهای بعد از آن به سایت مراجعه میکردم و ضمن خواندن مقالات و گذاشتن نظر به سر تیتر " نظرات کامنت گذاران" نیز بیشتر توجه میکردم ولی وفتی که یعضی از نظرات داده شده را در زیر مقالات اصلی در صفحه اول سایت نمیدیدم تعجب میکردم. از خودم میپرسیم که پس این نوع نظرات در کجا نوشته میشوند؟ سؤالی بود که برایم بی جواب میماند.

یک روز یک عکس در حاشیه سمت چپ صفحه اول توجه ام را جلب کرد. یک دختر خانم و شاید هم آقا پسر پشت یک کامپیوتر نشسته و مشغول نوشتن مطلبی بود. بالای سرش هم جمله"صفحه شما" نوشته شده بود. به خودم گفتم که من که تا اینجا آمدم پس این پرده را هم کنار بزنم و ببینم که پشتش چه خبر است؟ یک کلیک برویش کردم و با تعجب دیدم که در آنجا چه خبر هایی بوده است که من از آن بی خبر بودم. به ده ها و بلکه صدها نظر داده شده برخوردم که من از وجودشان بی خبر بودم. با ولع تمام آنها راخواندم و به اسرار جدیدی پی بردم. در پس این پرده بود که دیدم افراد بطور بی پرده هرچه که دلشان خواسته به زمین و زمان گفته اند. با کلمات و جملات چنگ در چنگ یکدیگر انداخته و مخالفان خودشان را نیز به مبارزه طلبید ه اند.

چند عکس العمل به کامنت هایی که خودم گذاشته بودم را برای اولین بار و بعد از مدتی که از نوشتنش گذشته بود را در آنجا یافتم. بعضی ها از ورودم استقبال کرده بودند و دیگران من را فردی ناآگاه نامیده بودند که پا توی کفش کارشناسان و خبره ها نموده بودم. بعضی ها هم پارا از این فراتر گذاشته و چند فحش آبدار نثارم کرده بودند، زیرا که به ارزش های عقید تی آنها ناخونک زده و انتقادی کرده بودم. به هر کدام در حد ظرفیت و آگاهی خودم جواب دادم و احساس کردم که دلم بیشتر آرام شد.

اکنون و پس از این مدت کارم از خالی شدن دلم گذشته است و احساس میکنم که میتوانم از نوشته بی پرده دیگران در پشت این پرده صفحه شما بیش از این نیز بیآموزم. فعالیت در این صفحه به من آموخته است تا نسبت به هموطنانم از هر طیف، گروه و عقیده ای احساس بیگانگی نکنم و نظر خودم را آنطور که مصلحت میدانم بگویم. وقتی که وارد صفحه شما شدم من بودم ولی اکنون در دیگر هموطنانم گره خورده ام و تبدیل به ما شده ایم ، با این امید که بتوانیم ملک و ملتمان را از دست این حکومت جبار اسلامی نجات بدهیم.

خیلی دوستتان دارم - سعید