مرکز آمار ایران در تازه‌ترین گزارش خود که پس از آمارگیری بهار ۱۳۹۳ منتشر شده، نرخ بیکاری در گروه‌سنی بالای ۱۰ سال را ۱۰ درصد اعلام کرده است.

این رقم در افراد بین ۱۵ تا ۳۰ سال، ۲۲ درصد است و نسبت به سال گذشته ۲ درصد افزایش داشته است. بهار سال گذشته نرخ بیکاری در بین جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله ۲۰ درصد بوده است.

حداقل سن قانونی اشتغال به کار در ایران ۱۵ سال است. برخی سازمان‌های مدافع حقوق کودکان کار در ایران حتی درخواست کرده‌اند که حداقل سن اشتغال از ۱۵ سال به ۱۸ سال افزایش یابد.

با این همه، در آمارگیری‌ها، تمام جمعیت بیش از ۱۰ ساله کشور در هفته تقویمی قبل از هفته آمارگیری چه شاغل باشند و چه بیکار به‌عنوان "جمعیت فعال اقتصادی کشور" شناخته می‌شوند. به‌همین دلیل است که در تازه‌ترین آمارگیری میانگین بیکاری نسبت به کل‌ جمعیت فعال اقتصادی کشور تنها ۱۰ درصد اعلام شده است.

بر اساس این آمار، نزدیک به ۱۸ درصد مردان بین ۱۵ تا ۳۰ سال و بیش از ۴۱ درصد زنان در این فاصله سنیبیکارند.

تعریف کار و بیکاری در ایران

بر اساس استانداردهای ایران، بیکار به فردی اطلاق می‌شود که در هفته زمان آمارگیری بیکار و از سه هفته قبل از آن جویای کار بوده باشد. بر اساس این تعریف همچنین کسی که در طول هفته حداقل یک ساعت کار کند، شاغل شناخته می‌شود. این تعریف با معیارهای جهانی کار منطبق نیست.

بر اساس تعریفی که در کنفرانس بین‌المللی آمارگران نیروی کار ارائه شده، فرد شاغل به کسی گفته می‌شود که حداقل یک سوم ساعت کاری مرسوم یک کشور را در دوره مورد نظر کار کرده باشد. بر اساس این تعریف، در ایران به کسی شاغل گفته می‌شود که حداقل ۱۴ ساعت در هفته را کار کند.

دو ماه پیش مرکز آمار ایران اعلام کرد تعداد بیکاران در کل کشور کمی بیش از دو و نیم میلیون نفر است. این رقم در مناطق شهری و روستایی متفاوت است به طوری که نرخ بیکاری در مناطق شهری نزدیک به ۲۵ درصد و در مناطق روستایی حدود ۱۶ درصد است.