انتقاد تایماز اورمولو به آلن ایر

23.08.2014 - 02:41

ایالات متحده آمریکا به عنوان تاثیر گذارترین کشور جهان و قدرت مند ترین دمکراسی دنیا هم از نظر گسترش دمکراسی و هم از جهت الگو برای ایجاد سیستم های مردم سالار اهمیت بزرگی در نزد جهانیان دارد.کشور ایالات متحده آمریکا کشوری است که در آن نژادها ، زبان ها و ملیت های مختلف در کنار هم زندگی می کنند بدون آنکه تفاوت هایشان مسبب تبعیض در میانشان باشد.

در این کشور اتباع آمریکایی صرف نظر از تمام اختلافات طبیعی, خود را آمریکایی می دانند و همبستگی ملی شگرفی بین همه اقشار جامعه وجود دارد که بدون شک منشا آن جامعه بدون تبعیض می باشد.

با شروع به کار آقای آلن ایر و نیز سفارت مجازی ایالات متحده به زبان فارسی در شبکه های اجتماعی فعالین ملی در ایران و سایر اقشار غیر فارس با خوشحالی منتظر آن بودند که استیل آمریکایی و گفتمان ضد نژاد پرستی و از همه مهمتر گفتمان فرصت های برابر برای همه که راز پیشرفت آن کشور می باشد وارد گفتمان ایالات متحده با مردم کشوری که اکنون ایران نامیده می شود قرار گیرد.

متاسفانه انتظارات ما برآورده نشد و جناب ایر و نیز سفارت فوق الشرح تحت تاثیر گفتمان برتری جویی فارسی در ایران قرار گرفته و این دو تریبون عملا تبدیل به تریبونی جهت اشاعه ارزش های نژادی پان ایرانیسم و بی توجهی به پلورالیزم دموگرافیک ایران شدند.

اقداماتی نظیر معرفی جشن نوروز به عنوان جشن انحصاری پارسیان ، پست هایی که برازنده چنین تریبون های رسمی برای کشور ایالات متحده نیست و برای نمونه مطلب منتشره سفارت مجازی تحت عنوان "جفرسن و دموکراسی ایالات متحده از فرمانروای ایران باستان تأثیر پذیرفتند" نه محمل تاریخی دارد و نه سندیت عینی .

پست ها و مطالب متعدد جناب ایر در تبلیغ تیم ایران با شعار نژاد پرستانه افتخار پارس نمکی دیگر بر زخم ترک ها ، عرب ها و سایر اتنیک های ملی و زبانی بود.

بدیهی است چنین موضع گیری ها و گفتمان نه تنها کمکی به بهبود دوستی ها و ترمیم بی اعتمادی ها نخواهد نمود بلکه برعکس با ایجاد علامت بزرگی از سوال و تعجب در اذهان ملل غیر فارس ایران بر دامنه بی اعتمادی در بین ایرانیان غیر فارس نیز ایجاد خواهد نمود.

درگذشت خانم بهبهانی تنها کمی بعد از مرحوم دکتر هیئت یک بار دیگر نشان داد که رسانه های فارسی زبان چقدر از بی طرفی دور هستند و بیشتر از یک ارگان خبری شبیه یک ارگان تبلیغاتی به نفع دستجات خاص و بخصوص بلندگوی فرهنگ اقلیت غالب در ایران یعنی فرهنگ فارسی هستند.آقای ایر و مجموعه ای که ایشان یکی از مسئولان آن است مانند رسانه های ایرانی و تحت تاثیر لابی فارس در موردفوت دکتر هیئت سکوت کامل اختیار کرده اما بعد از فوت خانم بهبهانی مطلب نسبتاً طولانی و چندین عکس در مورد ایشان منتشر نموده اند.

اینجانب به عنوان یک فعال حقوق بشر و روزنامه نگار و نیز به عنوان یک مالیات دهنده در آمریکا از طرف خود وافکار عمومی آزربایجان مایل هستم مراتب نگرانی قشر وسیعی از اقشار مختلف نسبت به این رویکرد را عنوان و جداً خواستار تغییر این رویه ناصواب شوم .

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.