رفتن به محتوای اصلی

نقد علمی دین آری، توهین به دین نه!
«بفرما ، بتمرگ» دو شیوه ی برخورد
22.10.2014 - 20:37

 

این نوشته در رابطه با «موضوع عمومی توهین» است که در مدیریت سایت از سوی من مطرح شده  و برای نمونه  روی مقوله ی دین مکث شده است. از شرکت خوانندگان در این بحث استفبال میکنیم.
همانطور که در پایان مطلب هم آمده آ.ائلیار دیدگاه مذهبی ندارد و از متد نگرش علمی به جهان استفاده میکند.
موضوع توهین مختص برخی مقولات نیست بلکه در ارئباط با «شیویه ی برخورد به آنها» مطرح است. فرق نمی کند موضوع چه مقوله ای باشد. شیوه ی توهین دار میتواند در ارتباط با هر موضوعی و حتی اشخاص نیز استعمال شود. 
به عبارت دیگر بحث اصلی خود «شیوه ی برخورد» است که آیا میتواند توهین دار باشد یانه؟و کدام متد درست است؟ 

در نشر مطالب ایران گلوبال ما با مشکل «توهین به دین» روبرو میشویم و مدام مجبوریم این چیزها را در کامنتها،مقالات حذف کنیم. و گاهاً نیز ناخواسته منتشر میشوند و بین خوانندگان و در داخل مدیریت مشکل ایجاد میکنند. 
سایت کلاً با «توهین» مرز دارد و آنرا چیز درستی نمیداند. و بر بیان نظر انتقادی متین تأکید میکند. 
برای حل این مشکل نظر من آن است که  «نقد علمی دین آری، توهین به دین نه!». بدین معنی که می توان مقولات دینی را از دیدگاه و روش «علمی -انتقادی» مورد بحث و تحلیل قرار داد و راه جدایی دین و دولت را هموارکرد. اما توهین به مقولات دین نه تنها راه را هموار نمی کند بل آنرا پر از ناهمواریها نیز میگرداند. جدایی دین و دولت با انتخاب خود مردم لازم است صورت گیرد و توهین به دین این انتخاب را به ضدیت با مردم میکشاند. و در انتخاب این جدایی مانع می تراشد.

در  دوره ی روشنگری اروپا اینها هم مشکل برداشتهای غیر انسانی از دین را داشتند. و خیلی ها مثل حالا متد فحاشی را پیشه کرد ه بودند اما ببینید کار قشر مترقی و آگاه جامعه و اندیشمندان چگونه بود. و چطور با «نقد علمی-انتقادی » راه را برای جدایی دین و دولت باز کردند  و  کار را پیش بردند. اینها دستاوردهای علم و فلسفه و منطق را بکار گرفتند نه ستیزو تبلیغات و فحاشی را. 
ضروریست  دوستان حد اقل چند کتاب معتبر در این مورد ملاحظه کنند و راه درست برخورد به دین را که طی شده ببینند. کار را از صفر شروع نکنند. 

توهین چیست؟ توهین ، اینجا ، از زاویه ی اخلاق انسانی ،هر سخن زشتی ست که موجب آزار روحی در دیگری میشود. فرق توهین و غیر توهین تفاوت بین «بفرما و بتمرگ» است. 

توهین در مقابل توهین کار خردمندانه ای نیست. و نشانه ی کم آگاهی ست. 

-دین و اسلام-پیغمبر-قران - تنها به اسلام سیاسی تعلق ندارد به غیر سیاسی هم متعلق است.
-وقتی به این مقولات توهین میشود به همه مربوط میشود. 
-نقد علمی درست است ولی توهین به هیچ وجه شایسته ی فرد آگاه و مترقی نیست. 
*
-بدون توهین خیلی بهتر میتوان با خرافات و چیزهای غیر علمی و ضد انسانی مبارزه کرد. 
-توهین شایسته ی مبارزه و شخص مترقی و مبارز نیست. و تأثیر منفی دارد تا مثبت. خوش خیالی و خود فریبی ست که شخص فکر میکند میتوان با توهین کاری کرد.
*
-با توهین نه میتوان روشنگری کرد و نه می توان تأثیر مثبت گذاشت. آن موجد تأثیر منفی ست.
-راه درست روشنگری -نقد بدون توهین با تکیه به اصول علمی ست . که میتواند خواننده را به تفکر وادارد. با توهین -روشنگری صورت نمیگیرد. 
*
-باز گذاشتن در توهین -همکاری با توهین کنند ه و گام در افراط گری ست. 

*
میلیونها انسان به دین باور دارند و کاری هم با دیگران ندارند-دلیلی ندارد با توهین خشک و تر با هم بسوزند. 
*
به علت شرایط موجود در ایران و جهان بازار ستیزه و توهین و فحاشی به دین رایج است. راه چاره نه جو گیر شدن بل کناره گیری از جو و نقد علمی-انتقادی برداشتهای غیر انسانی از دین است.
بر این اساس مخالفم که  به «دین-اسلام- پیغمبر- قران»  و مانند این مقولات توهین شود.  

- از دید منطق  توهین به دین و مذهب را  غیر قابل دفاع میدانم . نقد علمی را می پذیرم-اشکالی ندارد ولی توهین هیچ دلیلی ندارد که انجام شود و منتشر گردد.
 این کار نه لازم است و نه منطقی. و نه نشانه مبارزه با دیکتاتوری مذهبی حاکم. بل نشانه ی کم آگاهی ست. نمیخواهم در این خطا شریک شوم.

مبارزه  مدنی با احکام اعدام-شکنجه-سنگسار-قصاص و غیره  ... آری، اما توهین مبارزه نیست نشانه ضعف است.

برای مبارزه با تفاسیر ضد انسانی و ضد حقوق بشری از دین نیاز به  «احترام گذاشتن» به این احکام و تفاسیر نیست. با آنها باید مبارزه ی مدنی نمود، اما نیازی به توهین نیست.
در مقابل لمپنیسم دینی نیازی به لمپنیسم سکولار نیست. نقد علمی-انتقادی با مبارزه ی مدنی یا ستیز و فحاشی؛ باید انتخاب نمود. راه دیگری نیست.

توهین، خشونت کلامی و خشونت روانی ست. و راه را برای «خشونت اجتماعی و سیاسی» هموار میکند. توهین در فلسفه ی عدم خشونت جایی ندارد.
وجود اسلام سیاسی داعش و امثال آن ، و عملکردهایش ، خود توهین به بشریت است. و لازم است که  در برابر آن ایستاد، حتی مانند کوبانی؛ اما توهین متقابل به دین راه مبارزه و ایستادگی نیست. بل
بازتاب ضعف نیروی مقابله گر است. مبارزه و مقاومت باید دلیل منطقی و انسانی و ابزار مشروع داشته باشد. 

اضافه کنم که پایه ی دیدگاه جهان شناسی من نه ماوراء الطبیعه بل عینیت شناسی فلسفی ست. که بر اساس قوانین طبیعی استواراست. 

پیشنهاد من در برابر «اسلام ستیزی»، نقد متین و علمی اسلام است. در مورد سکولاریسم نیز بر جدایی دین از دولت تأکید میکنم.
در هر حالت و در مورد هر مقوله ای جایی برای توهین نیست. 

مشکل مشخص من «دین یا اسلام ستیزی ست» با فحشاشی چاله میدانی یا با فحاشی سیاسی. فعلاً مسئله ی سکولاریسم و«جدایی دین از دولت یا حکومت یا سیاست» برایم مطرح نیست. مشکل من به توپ فحاشی سیاسی بستن اسلام است که تحت نام «دین یا اسلام ستیزی» شناخته میشود. پیشنهاد من نقد علمی و متین دین است. اگر کسی خواهان آن است.

نوشته به همراه خوانندگان می تواند اصلاح و تکمیل شود

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

آ. ائلیار

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.