شیراز بازداشتگاه اطلاعات پلاک ۱۰۰ !

دوستان ما در زندانند و بجز یکسری کارهای احساسی که همان ابتدا برایشان انجام دادیم، ظاهراً همگی چشم انتظار آن نشسته ایم که دوره زندان چهارساله شان تمام شود. هاله، رها و ساسان زندانیان بی گناه و دوستان عزیز ما در شرایط بسیار بدی این ۷ ماه را گذرانده اند و هر چند هربار در ملاقاتهای بسیار کوناه و تلگرافیشان می گویند که بد نیستیم ولی همین که بدانیم الان درست ۷ ماه است که آنها در چه جایی به سر می برند آنگاه می توانیم عمق ایمان و از خودگذشتگیشان را برای بدست آوردن حقوق مسلوبه بهاییان ایران را درک کنیم.

محلی که در این مدت آنجا به سر برده اند ، در شیراز به بازداشتگاه اطلاعات و پلاک ۱۰۰ معروف است و هر فردی که جرم امنیتی و اطلاعاتی داشته باشد برای مدت کوتاهی در شرایط طاقت فرسا آنجا نگهداری می شود تا به همه جرمهای کرده و نکرده اش اعتراف کند و بعد هم به دادگاه معرفی شود ، ولی تاکنون سابقه نداشته که کسی دوران محکومیتش را در آنجا بگذراند. شاید مسئولین خجالت می کشند که بیش از این قضیه در بین مردم عادی جامعه پخش شود و همه بفهمند در مملکتی که انواع و اقسام سواستفاده ها از بیت المال می شود ، سه نفر به نمایندگی از ۵۴ نفر فعالین اجتماعی که بزرگترین خلافشان مساعدت در آموزش مباحث علمی و اخلاقی به کودکان و نوجوانان محروم بوده است در زندان یا بهتر بگویم، در سیاه چال نگهداری می شوند.

اتاق کوچکی که هیچ منفذی به بیرون ندارد و اگر هر کدامشان از حمام گوشه اتاق استفاده کند تا مدتی به زحمت می تواند نفس بکشد. رها و هاله این مدت را با هم گذرانده اند که هر چند این رفتار با افرادی که دوره محکومیتشان را می گذرانند بسیار غریب و دور از ذهن است و برای آن هم باید اقدامات زیادی کرد تا حقوق معمولشان در زندان رعایت شود ولی آنچه که فعلاً اولویت دارد و بسیار نگران کننده می باشد، اینست که ساسان تمام این مدت را بصورت انفرادی و با وضعیت وخیم و نگران کننده ای که برای پایش وجود دارد گذرانده است.

پای چپ ساسان در دو تصادف بسیار شدید آسیب جدی دیده و تصادف دوم بعد از دادگاه و قبل از زندانی شدن او بوده است و در عملهایی که روی آن انجام شده سرتاسر با پلاتین ترمیم شده است، و هنگام عزیمت به زندان با عصا به آنجا رفته و دکتر معالج و پزشک قانونی بر وخامت وضعیت او و لزوم انجام عمل جراحی دیگری تاکید کرده اند. در تمام زمستان با همین وضعیت تنها محلی که برای نشستن و خوابیدن داشته تک پتویی بوده که روی موزاییکهای سرد کف سلول می انداخته و تنها مصاحبش تحمل درد بسیار شدیدش بوده است. دادستان و دیگر مقامات قضایی هم می گویند “اگر نامه پزشک قانونی باشد، ما اقدام خواهیم کرد” و نامه را درون کشوی میزشان بایگانی می کنند. می دانید که هر لحظه ممکن است محل پلاتینها چرک کند و چرک وارد خون شود و آن چیزی اتفاق بیفتد که نباید. آنگاه همه ما باید از خود بپرسیم آیا تمام تلاشمان را برای نجات این افراد بی گناه انجام داده ایم؟ آیا سزاوار است برای کسانی که به هدف کمک به اطفال قیام کردند تا وظیفه انسانیشان را انجام دهند چنین عاقبتی رقم بخورد و ما هم فقط به فکر گران شدن زمین و برنج و پودر و چای باشیم و تمام تلاشمان این باشد که برویم بقیه چیزها را تا گران نشده بخریم؟

*****

افراد دست اندرکار پروژه سرکوب دانشجویان دانشگاه شیراز

بنابه گزارشات رسیده وزارت اطلاعات برای یونس میر حسینی دانشجوی زندانی دستور صدور قرار بازداشت کرده است و اسماعیل جلیلوند علیرغم صدور قرار کفالت ولی از آزادی او همچنان خوداری می کنند.

آقای یونس میرحسینی که روز پنجشنبه 17 بهمن ماه با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و در مقابل چشمان همسرش و همسایگان مورد ضرب و شتم مامورین وزارت اطلاعات قرار گرفت وسپس به بازداشتگاه وزارت اطلاعات معروف به بازداشتگاه پلاک 100 انتقال داده شد. از وضعیت او از زمان دستگیری تا به حال هیچ خبری در دست نیست. و بنابه بیانیه ای که از جانب او صادر شده است آقای میر حسینی در اعتصاب غذا بسر می برد. دانشجوی زندانی از زخم روده رنج می برد و اعتصاب غذا باعث وخیم کردن شرایط جسمی او خواهد شد و در صورت ادامه اعتصاب غذا جان این دانشجو را در معرض خطر جدی قرار خواهد داد.

از طرف دیگر خطر جدی شکنجه جسمی و روحی دانشجویان زندانی توسط بازجویان وزارت اطلاعات آنها را تهدید می کند.

مامورین وزارت اطلاعات روز قبل از دستگیری به منزل یونس میرحسینی یورش برده بودند و مقداری از وسائل شخصی او و همسرش را با خود بردند. که از جمله آنها کامپیوتر،سی دی،کتابها و جزوات می باشد.

اسماعیل جلیلوند دانشجوی دیگر در بند همچنان در بازداشتگاه وزارت اطلاعات بسر می برد و علیرغم پذیرفتن کفالت برای آزادی او همچنان از آزادی او خوداری می کنند.

مامورین وزارت اطلاعات علاوه بر بردن کامپیوتر و سایر وسائل شخصی این دانشجو ، اقدام به ضبط زیور آلات همسر او نموده اند که از جمله آن گردنبد ایشان می باشد.

از زمان دستگیری تا به حال خانواده های این 2 دانشجو روزانه به داداه انقلاب مراجعه می کنند ولی اجازه ورود به دادگاه انقلاب به آنها داده نمی شود. روز دوشنبه 21 بهمن ماه خانواده میر حسینی و جلیلوند به دادگاه انقلاب مراجعه کردند و از ساعت 08:00 صبح تا 14:30بعد از ظهر در مقابل درب دادگاه انقلاب ایستاده بودند ولی اجازه ورود به دادگاه به آنها داده نشد. به خانواده های آنها گفته شده است که بدلیل نبودن دادستان انقلاب پرونده آنها به دادگاه هنوز ارجاع نشده است. از طرفی دیگر به خانواده یونس میر حسینی گفته شده است که برای او قرار بازداشت صادر شده است. در بازداشتهای اخیر دانشجویان شیراز برای هیچکدام از آنها قرار بازداشت صادر نشده بود.پس از بازداشت و مراجعه خانواده های آنها به دادگاه انقلاب به آنها گفته می شد که با کفالت و یا وثیقه می توانند آزاد شوند. دانشجوی در بند یونس میرحسینی آذر ماه سال گذشته بدلیل شرکت در مراسم 16 آذر، بازداشت و مورد محاکمه قرار گرفت.او به 3 سال حبس تعلیقی محکوم شد. به نظر می آید که وزارت اطلاعات قصد دارد با این اتهام واهی ایشان را در بازداشت نگه دارد.

پروژه اصلی سرکوب دانشجویان دانشگاههای شیراز توسط اداره اطلاعات شیراز طراحی گردید،و توسط آخوندی بنام حاج آقا شریفی نماینده خامنه ای که معروف به نهاد رهبری در دانشگاه است و همچنین رئیس مستبد و سرکوبگر دانشگاه شیراز که مورد نفرت دانشجویان می باشد شخصی بنام محمد هادی صادقی هماهنگ می شد.پس از هماهنگ شدن، توسط فردی بنام محمدی رئیس حراست که شعبه ای از وزارت اطلاعات و تحت این نام در دانشگاهها عمل می کند و با همکاری بسیج دانشجوئی به اجرا گذاشته شد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، ضرب و شتم، انتقال به سلولهای انفرادی، و بی خبر نگه داشتن خانواده های آنها از وضعیت عزیزانشان را محکوم می کند. از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و سایر سازمانهای حقوق بشری بدلیل نقض سیستماتیک و مستمر و مجازاتها قرون وسطی در ایران که نقض بنیادین قوانین و کنوانسیونهای بین المللی حقوق بشری که این رژیم ملزم به اجرای آن است خواستار ارجاع پرونده نقض حقوق بشر این رژیم به شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران

22 بهمن 1387 برابر با 11 فوریه 2009