به گزارش مجله علم و صنعت، همچنین یک پرسش دیگر این است: آیا سرانجام بیانیه‌ای صادر خواهد شد یا نه؟
گفته میشود فرسایشی شدن مذاکرات هسته‌ای لوزان آن را بدل به یک پدیده خسته و کسل کننده کرد.
حجم بسیار ناچیز اطلاعاتی که مذاکره کنندگان از روند کار خود بیرون می‌دهند و بسنده کردن آنها به جملات کلیشه‌ای نیز بر این امر افزود.
3 عامل در این زمینه نقش اساسی دارند:
۱ ــ نخستین عامل این است که دستور کار اصلی مذاکرات دو طرف به هیچ وجه آن چیزی نیست که ظاهرن به نظر می‌رسد. این گونه به نظر می‌رسد که جمهوری اسلامی و ۱+۵ تنها در حال مذاکره بر سر متن یک بیانیه مطبوعاتی هستند در حالی که این موضوع درست نیست و این فقط بخش کوچکی از مذاکرات است.
مسئله اصلی که در حال مذاکره است این است که طرفین می‌خواهند اصول راه‌کارها درباره ۶ موضوع کلیدی فردو، اراک، نطنز، نظارت و بازرسی‌های آژانس، تحقیق و توسعه و تحریم را نهایی کنند.
در این مرحله به جزئیات راه‌حل این موضوعات پرداخته نمی‌شود ولی تأکید دو طرف این است که برای انتقال به فاز مذاکره درباره جزئیات حتمن باید اصول راه‌کارها درباره این موضوعات پیدا و مکتوب شود.
راز دیدارهای مکرر صالحی و مونیز نیز دقیقن همین است؛ در غیر اینصورت برای تنظیم یک بیانیه مطبوعاتی نیازی به این حجم از این دیدارهای فنی نیست.
نکته کلیدی در اینجا این است که هر دو طرف تأکید دارند بیانیه مطبوعاتی زمانی منتشر خواهد شد که اصول راه‌حل‌ها درباره همه این موضوعات روشن شده باشد.
هنوز درباره چند موضوع بسیار ریز ولی مهم در این پیوست‌ها اختلاف وجود دارد. منابعی که با آنها گفتگو شده است، می‌گویند این پیوست‌ها در حال حاضر منتشر نخواهد شد و انتشار رسمی آنها در ماه ژوئن خواهد بود.
ضمن اینکه این پیوست‌ها اجمالی و شامل اصول راه‌حل‌هاست و تبدیل کردن آن به اسناد تفصیلی در مرحله بعدی مذاکرات انجام خواهد شد. یک منبع گفت: «طرفین می‌خواهند اصول کاری تا ژوئن و نقشه راه خود را همین حالا بدانند و نهایی کنند».
۲ ــ عامل دوم که سبب طولانی شدن مذاکرات شده این است که بر سر این موضوع که چه‌مقدار از جزئیات توافق شده در این پیوست‌های کاری باید در متن بیانیه پایانی گنجانده شود، طرف ایرانی خواهان تزریق حداقلی اطلاعات درباره اصول راه‌حل ۶ موضوع کلیدی به بیانیه نهایی ظریف ــ موگرینی است ولی آمریکایی‌ها اصرار دارند جزئیات هرچه بیشتری بیانیه پایانی تزریق شود.
۳ ــ سومین عامل نیز مربو ط به چک کردن مستمر موضوع با پایتخت‌ها و با بازیگران غیرحاضر و پنهان ولی مهم مذاکرات است.
بر این اساس، به نظر می‌رسد صدور یک بیانیه پایانی در مذاکرات قطعی است و طرفین بدون این بیانیه لوزان را ترک نخواهند کرد.
صدور این بیانیه نیز نشانه ای است از اینکه «توافق سیاسی» درباره اصول راه‌حل موضوعات کلیدی حاصل شده و این توافق امری الزام‌آور برای طرفین خواهد بود.
بنابه گفته کارشناسان، اگر تنها بنا بر صدور یک بیانیه مطبوعاتی، اعلام پیشرفت در برخی موضوعات و اعلام وجود اختلاف در برخی موضوعات دیگر بود، این کار دست کم ۳ روز پیش به‌سادگی انجام شده بود.
برگرفته از مجله علم و صنعت
پایان تفسیر مذاکرات هسته ای./.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید