نسلهای بعد از انقلاب مشروطیت همواره از نیکی های آن انقلاب یاد میکردند اما نسل بعد از انقلاب اسلامی تنها از ثمرات منفی آن انقلاب یاد میکنند.روشنفکران و محققان و نویسندگان ایرانی هرساله درسالگرد انقلاب مشروطیت از مزایای آن انقلاب می نویسند و به بحث و تبادل نظر می نشینند اما همان نویسندگان هرساله در سالگرد انقلاب اسلامی در باره آن اتفاق وفاجعه تاریخی قلمفرسائی می کنند. یکی از مزایای ارزنده انقلاب مشرو طیت در تربیت رجل سیاسی آزموده وبا تجربه بود که دهه ها توانستند در سرنوشت مملکت ما تاثیر گذار باشند اما یکی از جنبه های منفی انقلاب اسلامی در رجل کشی چه به شکل فیزیکی و یا شخصیتی بود .در مدح انقلاب مشروطیت شعرهای زیبنده سرودند و و ملت های دیگر با افتخار از آن یاد کردند و آن انقلاب سرمشق دیگران شد وایران جایگاه ویژه ائی در جامعه بین المللی پیدا نمود اما در سایه انقلاب اسلامی ،همه همسایگان از ایران دوری کردند و مردم ایران خوار وذلیل و عقب مانده معرفی شدند چراکه در عصر فضا ، مردم ما عزم برگشت به گذشته راکردند. شعرا ونویسندگان و فیلم سازان در نفرت از انقلاب اسلامی شعرها و نمایشنامه ها وفیلم هائی ساختند که نشانه از فاجعه رخ داه در ایران را نشان می داد! نسل ما قبل از انقلاب در آموزشگاههای ابتدائی و عالی از افتخارات انقلاب مشروطیت می شنیدند و می خواندند وبه نیاکان خود که آن انقلاب را آغاز کردند افتخار می کردند اما نسل بعد از انقلاب اسلامی از رنج و محنتی که آن انقلاب بر جای گذاشته سخن می گویند و به نیاکان خود که مسبب انقلاب اسلامی شدند انتقاد و شکوایه داشته ودارند. سئوال اساسی ما در اینجاست که چرا این تضاد بنیادی بین انقلاب مشروطیت و انقلاب اسلامی وجود دارد؟هرچقدر انقلاب مشروطیت در تلاش بود تا حکومت قانون برایران مستقر گردد اما انقلاب اسلامی از همان عنفوان خود با شعار کلیدی و زیربنائی برقراری حکومت اسلامی تلاش می ورزید تا ایران را به عصر رهنمون سازد که با همین تضاد تاریخی 1400 ساله در ایران ،حکومت غیر قانونی که با زمان و مکان همخوانی نداشته وندارد بوجود آورد.انقلاب مشروطیت از ملتهای پیشرفته اروپا الهام گرفته بود تا قانون اساسی خود را تنظیم و به تصویب برساند اما انقلاب اسلامی از حکومت محمد در 1400 سال پیش در جزیره العرب الهام گرفته است تا قانون اساسی خود را تدوین نماید.جامعه ایران هرچقدر با مشکلات عدیده سیاسی و اقتصادی و اجتماعی مواجه بود اما یک رفرم عمیق همه آن معظلات را برطرف می نمود و نیازی به انقلاب اسلامی بری برگشت به دوره شتر نبود اما اینک جامعه ایران آنچنان به عصر حکومت بادیه نشینی برگشته است که به جزء یک انقلاب زیربنائی که بدون خشونت نیز باشد ،هیچ راهی برای برون رفت از بن بست تاریخی کشور ایران باقی نگذاشته است.انقلاب مشروطیت جنبشی برای رهائی از سنت های عقب مانده اسلامی واستبدادی شاهان بود که با آن حرکت عظیم اجتماعی توانستند آغاز گر تحول بزرگ تاریخی برای گذار ایران به مرحله نوین گردند.اما در سرلوحه انقلاب اسلامی شعار برگشت به سنت های عقب مانده اسلامی و استبداد امامیت وو لایت فقیه مطلقه جای گرفته بود که اینک برای رهانیدن مملکت از زندان قوانین ارتجاعی هیچ چاره ائی مانند انقلاب مشروطیت پیش روی مانده نمانده است.قوانین کنونی ردر عرصه قضائی ، حقوقی ،کشوری ، لشگری ، اقتصادی ، فرهنگی تا ورزشی گرفته به گونه ائی وحشتناک تمام ساختارهای اساسی وحیاتی مملکت را بسوی جوامع ابتدائی و ارتجاعی انتقال داده است که تنها بایک انقلاب بزرگ با پشتوانه ملی و با رهبری خردورزان و متخصصان مسئول نه قدرت پرست امکان پیروزی بر غول عقب ماندگی در میهن ،پیش روی ما گذاشته است.بگذارید تا انقلابیون سابق به سعادت طلبی روی آورده باشند و از آغاز انقلاب بهراسند اما نهال انقلاب عقلانی هیچگاه به ریشه های آنها متصل نبوده و نخواهد بود چراکه نسل نوین راه خود را مانند آن یخ های ذوب شده بهاری مدتهاست که از کوهسار ها جاری شده تا به دریابرسد.مراقب اشیم تا آن جویبارهای آب زلال آن کوهسارها باردیگر به باتلاق های زهرآگین سرازیر نگردد!در پایان سئوال هموطن گرامی "کامران" را تکرار می کنم که چراـ سرنوشت رقت بار کل اپوزیسیون ایران بسیار آموزنده و عجیب بوده و هست. در مقابل شاه اتحاد و در مقابل حکومت سنگسار ولایت فقیه تفرقه و سرگردانی.؟؟؟ در مقابل شاه تند و سازش ناپذیر و انقلابی؟؟؟در مقابل شیخ سر بزیر و چاپلوس و رفرمیست.!!!

شاید از من پرسیده شود که چگونه عده ائی قلیل اینچنین توانائی دارند تا اراده یک ملتی را منحرف سازند؟ در پاسخ این دسته از دوستان باید بگویم که حتی یک سرباز ساده از جانب دشمن با نفوذش در میان لشگر خودی با شایعه پراکنی و نفاق و روحیه شکنی و خبر های نادرست در مورد قدرت ارتش دشمن می تواند لشگر خودی را از حمله و دفاع به موقع عاجز نماید!

ناصر مستشار