اغلب نویسندگان ایرانی در سایت ها و تحلیل هایشان دارند از پ ک ک و به نوعی تروریست ها حمایت می کنند. سئوال این جاست که چه عاملی سبب شده است آنها مدافع این تروریسم کردی باشند؟ اپوزیسیون و دولت ایران در یک حرکت همرنگ و موازی به همان اندازه که فدرالیست ها و استقلال طلبان آزربایجان جنوبی را می کوبند تروریسم کردی را تشویق و به ترور ترغیب می نمایند. سئوالاتی در این میان مطرح است ؟

1- آیا ترک ستیزی دلیل اصلی حمایت سطوح بالای سیاستمداران و نویسندگان ایرانی ازتروریسم کردی نیست؟

2- چه اتفاقی افتاده است که مرز ایران و ترکیه تبدیل به جایگاهی امن و به نوعی تبدیل به جبهۀ عملیاتی برای تروریست های کرد گشته است؟

تلاش برای تجزیۀ ترکیه از جانب اکثریت سیاستمداران پارسی خود نشان از بازی خطرناک آنها دارد. آنها قاطی یک بازی وحشتناک و بی نتیجه ای شده اند. آنها یقۀ کشوری را گرفته اند که از منظر سیاسی خیلی دموکرات تر و مدرن تر و آزادتر از ایران است. در حقیقت آزادی موجود در ترکیه قابل قیاس با جو مستبد و سیاه ایران نیست. بحث اینجاست که خود دولت ایران و سرنوشت و آیندۀ کشور ایران در دست عرب ها و ترک ها و دیگر اتنیک ها می باشد و آنها بهتر است به جای پرسه زدن در منافذ ملی دیگران به مشکلات و منافذ ملی خویش بپردازند.
مسئله اینجاست که تروریسم کرد با اعمال خشونت بارش دست شاخۀ سیاسی خویش را که همانا ح د پ باشد رو کرده است و گمان نمی رود که از این پس ترکیه به ح د پ امکان مانور سیاسی بیشتری بدهد. خشم مردم ترکیه کم کم دارد لبریز می شود و خودجوش و داوطلبانه آماده می شوند که هر دو شاخۀ تروریسم را از شهرهای ترکیه بر چینند. بدیهی است در صورت بروز اغتشاش، کردها متضرر خواهند شد و به سمت کردستان ایران و عراق کوچ خواهند کرد. اگر چه ایران نشان داده است که بر خلاف ترکیه کشوری مهربان و پناهنده پذیر نیست.
پیشتر بازی ایران این بود که به زور و حیله سلاح بر دست مخالفانش بنهد و با شعار وحدت ملی و غیره به قلع و قمع فعالان ترک و عرب و ...بپردازد. اکنون اما رژیم ایران با مرور شیطنت هایی که در منطقه کرده است نگران تسلیحاتی شدن جنبش های مردمی در داخل است.
ما اما همچنان در خصوص خواسته های خویش به گفتمان دموکراتیک و راه حل های سیاسی از طریق مجامع بین المللی امیدواریم و همچنان گزینۀ مدنی و دموکراتیک مسئله را مد نظر داریم.