چو پرده داربه شمشیر می زند همه را

کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند       حا فظ

کودکم خواهی دید

کودکم از این شهر آتش گرفته که ما را در عمق شب می درند  خواهیم رفت

در دریاها شنا خواهیم کرد

نهنگ یونس خواری را خواهی دید که از بوی تن جوانت نعره خواهد زد

اردوگاههایی خواهیم رفت که فرشتگان چشم آبی اش در کتابهایمان کفارند

سرباز یک پایی را خواهی دید که آخرین گلوله اش را برای آزادی می چکاند

کودکان چشم آبی شادی را خواهی دید که با دنیایت بیگانه اند

و انگاه که قاچاقچیان چراغ قوه هایشان را روی صورت خیس ات نشانه می کنند من ترا محکم در آغوش خواهم گرفت

وآنگاه که از سیمهای خاردار عبور می کنیم شیوخ عرب مستانه  در قمارخانه ها پرسه می زنند

وبیوه های جوان روی جهیزیه های سوخته هلهله خواهند کرد

باز از دریاها عبور خواهیم کرد

ماهیگیران شادی را خواهی دید که از حجله های بی بکارت آمده اند

فاحشه ای در آمستردام خواهی دید که تنها عروسک کودکش را برایت پرتا ب خواهد کرد

باز از دریاها عبور خواهیم کرد

با قایق های بادی و قاچاقچیانی که از النگوهای زنان فربه گشته اند

اردوگاههایی خواهی دید سرد و یخبندان و دنیای اخته ی عرب را

نهراس کودکم .... نهراس کودکم ....در سرزمین آتاتورک کودک سرخ پوش مرده ای خواهی دید که هیچگاه جای پاهایش بر ساحل نقش نبستند

و حال که زمان کر و لال است ما از سرزمین هابیل و قابیل

با پای پیاده خواهیم رفت ......با پای پیاده خواهیم رفت