کارگران امسال را درحالی آغازکرده اند که بیکاری، فقروتنگدستی, عدم دریافت حقوق معوقه وشرایط نامناسب کاری آنان را تحت فشار جان فرسا  قرار داده است. تورم بالای۲۶%، تغییرات درقانون کارو اخراج بی رویه کارگران به مانند کارگران شهاب خودرو و نبود سندیکاهای کارگری برای دفاع از حقوق آنان، موجب زیان ونابودی زندگی روزمره آنها شده است.

اعتراضات کارگری و خواسته های به حق آنان شامل افزایش حقوق به تناسب تورم، نداشتن ایمنی در محیط کار، عدم امنیت شغلی وبرخورداری از حق بیمه وتلاش آنها درراه احقاق حقوق خود موجب هراس نظام استبدادی جمهوری اسلامی گشته و حکومت رابرآن داشته است تا با سرکوب شدید هر حرکت اعتراضی از سوی نهادهای کارگری و نمایندگان کارگران آنها را به حبس محکوم وزندانها را به خانه دوم فعالین و معترضین کارگری تبدیل کند.

عدم صدورمجوزراهپیمائی درروز کارگروتهدیدات آشکاروپنهان رهبران اتحادیه های کارگری برای شرکت نکردن درمراسم روزکارگرهمه و همه نشان از تقابل حکومت ولایتی و فقاهتی  جمهوری اسلامی در مواجه با اتحاد وهم صدائی کارگران دارد.

درروزکارگرمیبایست ازکارگران وزحمتکشان که درتمامی بخشهای اقتصادی،صنعتی و خدماتی مشغول به کار و یا اخراج شده اند را حمایت کرده تا از حقوق اولیه انسانی و کاری خود برخوردار گردند.

آزادی تمامی زندانیان سیاسی،ایجاد تشکل های مستقل کارگری، برابری حقوق و دست مزد کارگران زن و مرد، آزادی بدون قید و شرط کارگران زندانی از جمله رضا شهابی،محمد داوری،شاهرخ زمانی،علی اخوان،ابراهیم مددی، رسول بداغی،علی پورسلیمانی،عبدالله ان  مومنی،و توقف اعدامها و رعایت حقوق بشراز جمله خواستهای کارگران به پا خواسته ایران است.
مراسم روز کارگر در روزسه شنبه اول ماه مه با راهپیمایی از Clerkenwell Green که زمان تجمع از ساعت ۱۲ تا ۱۲:۳۰ و از آنجا به سمت Trafalgar Squareراهپیمائی خواهند بود.

www.greenwavevoice.com
info@greenwavevoice.com
صدای موج سبز- Green Wave Voice:f
SMS: 00447580799132
m: 00447886662057

 

فراخوان شبکه سراسری «همبستگی برای حقوق بشر در ایران»

بزرگداشت اول ماه مه روز جهانی کار و کارگر

 

امسال، بزرگداشت روز جهانی کارگر (11 اردیبهشت 1391) در فضای ویژه ای برگزار می شود. از یک طرف، ما شاهد حمله بی امان سرمایه و بنیادگرایان به دستاوردهای مبارزات کارگران در کشورهای مختلف جهان هستیم و از طرف دیگر، اوجگیری مبارزات کارگری و شهروندی و بروز اعتصاب های سراسری، به ویژه پیدایش و گسترش جنبش های عظیم شهروندیِ «برآشفتگان» در اروپا و «اشغال وال استریت» در آمریکا را می بینیم.

حاکمیت سرمایه مالی بر اقتصاد جهانی، از چند سال پیش بحران بی سابقه ای را در همه کشورهای پیشرفته به وجود آورده است. سرمایه جهانی از فرصت استفاده کرده و بیشترین فشار را بر کارگران و زحمتکشان وارد می کند. دولت ها با افزایش مالیات های عمومی و محدود کردن امکانات رفاهی، اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی، طبقات محروم جامعه را بیش از پیش در فشار گذاشته اند. رشد بی سابقه بیکاری در کشورهای پیشرفته در سال گذشته، همراه با کاهش دستمزدها و کاهش بودجه های رفاهی، میلیون ها نفر را به زیر خط فقر رانده است. شرایط دشوار کارگران و زحمتکشان در کشورهای یونان، ایتالیا، اسپانیا و پرتقال، نمونه های روشن بارزاین واقعیت است.

انقلاب های مردمی در جهان عرب هم که با سقوط دیکتاتورها می بایست چشم اندازی برای رفاه و پیشرفت اجتماعی طبقات محروم جامعه بگشایند، مورد هجوم بنیادگرایان اسلامی قرار گرفته اند. این امر، پی ریزی جامعه ای را که در آن حقوق برابر همه شهروندان و رفاه کارگران و زحمتکشان تامین شود، دشوار می کند.

در سال گذشته در ایران نیز نبرد کارگران و زحمتکشان علیه بنیادگرایی اسلامی و حاکمیت سرمایه ادامه داشت. طبقه کارگر ایران همچنان دررنج است و محروم. از داشتن اصلی‌ترین حق خود، یعنی داشتن تشکل‌های مستقل صنفی محروم است. جمهوری اسلامی به جـای پاســخ مثبت به درخواست‌های به حق کارگران، هر مطالبه ای را با اخراج، سرکوب، زنــدان و شکنجــه پاسخ می‌دهد. باز هم مبارزان جنبش کارگری و فعالان سندیکایی مستقل به خاطر دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ایران از کار اخراج شده و یا به  زندان محکوم شده اند و به رغم افشای این سیاست ضدکارگری و درخواست مکرر مجامع بین المللی ده ها فعال جنبش‌کارگری ایران هم‌چنان در زندان به سر می‌برند.

بهره کشی از کودکان در ایران به صورت گسترده ای رواج دارد. میلیون ها کودک در ایران زیر خط فقر زندگی میکنند. درصد بالایی از این کودکان به دلیل ساختارهای غلط اقتصادی و اجتماعی محرومیت، مجبور به فروش نیروی کارشان می باشند. در جمهوری اسلامی قانون منع بهره کشی از کار کودکان اجرا نمی شود و  بهره کشان از کار کودکان مجازات نمی شوند.

روزی نیست که در مراکز تولیدی و صنعتی کشور خبر از سوانح کار و کارگری نباشد. هرساله بیش از ۱۰۰۰ سانحه کاری در محیط های کارگری رخ می دهد. کارگران در محیط کار از کمترین امکانات ایمنی برخوردارند. بحران جهانی، سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت، سودجویی بی حساب سرمایه داران، تحریم های فلج کننده که نتیجه مستقیم سیاست هسته ای ماجراجویانه جمهوری اسلامی است، بیکاری را گسترش داده است. اضافه علاوه بر بیکاری، کاهش و یا نپرداختن دستمزد، کارگران و زحمتکشان را بیش از پیش در گرداب فقری سیاه غرق کرده است.

امروز  بیش از هر زمان دیگری اقتصاد ایران در انحصار نظامیان قرار گرفته و سپاه پاسداران به بزرگترین کارفرما و سرمایه دار کشور تبدیل شده است. کارگران و زحمتکشان ایران که از ابتدای روی کارآمدن جمهوری اسلامی، برای دستمزد بیشتر، بهبود شرایط کار و به دست آوردن حقوق اجتماعی خود پیکار کرده اند، همچنان مبارزه علیه حکومت استبدادی و نهادهای بزرگ انحصاری(نظیرکمیته امداد امام و بنیاد مستضعفان)،وتسلط نظامیان و رانت‌خواران فاسد حاکم بر ایران را ادامه می دهند. آن‌ها می‌کوشند با اعتصاب، گردهمایی، تظاهرات اعتراضی و تحصن به حقوق خود دست‌یابند. آنان در این نبرد عدالت خواهانه از پشتیبانی دیگر جنبش‌های اجتماعی برخوردارند، امری که زمینه ساز پیوند مبارزه آنان با جنبش گسترده دموکراتیک و ملی ایران می‌باشد.

خواست‌های کارگران، زحمتکشان و کارکنان بخش‌های تولیدی و خدماتی که در منشورهای تشکل‌های مستقل کارگری تدوین شده اند عبارتند از :

مطالبات صنفی

- دستمزدها، پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران.

ـ افزایش فوری حداقل دستمزدها  با دخالت نظر نمایندگان منتخب مجامع عمومی کارگران.

ـ تامین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزدبگیران.

ـ توقف اخراج و بیکارسازی کارگران.

ـ لغو قراردادهای موقت و سفید امضا.

ـ افزایش حقوق بازنشستگی، رفع هرگونه تبعیض در پرداخت آن.

ـ بهره مندی زنان از مرخصی زایمان (دو ماه قبل و دو ماه پس از زایمان) با حقوق کامل.

ـ بهره مندی بازنشستگان از تامین اجتماعی و خدمات درمانی.

ـ پرداخت حقوق کارگرانی که خودسرانه بازداشت شده و یا کارشان را از دست داده اند.

تشکل

ـ به رسمیت شناخته شدن بی‌قید و شرط حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و حق اعتصاب.

ـ برچیده شدن کلیه نهادهای دست ساز دولتی از محیط های کار.

 

اصلاح قوانین

ـ پذیرش قوانین و استانداردهای بین المللی کار در تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نماینده های منتخب مجامع عمومی کارگران.

ـ اجرای قانون کار در مناظق آزاد تجاری.

ـ برخورداری تمام بیکاران از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی تا زمان اشتغال به کار.

ـ تعطیلی رسمی اول ماه مه و گنجاندن آن در تقویم رسمی کشور و لغو ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز .

مطالبات سیاسی و اجتماعی

ـ آزادی فوری و بی قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و لغو فوری مجازات اعدام.

ـ به رسمیت شناخته شدن بیقید و شرط حق اعتراض، تجمع، تحزب، آزادی بیان و آزادی مطبوعات.

ـ لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی  

- برخورداری تمامی کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان، جدا از نوع جنسیت و وابستگی‌های ملی، نژادی و مذهبی آنان و موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین شان.

ما ایرانیان برون مرزی در روز اول ماه مه، همراه و هماهنگ با جهان کار، سندیکاها، اتحادیه ها و نهادهای کارگری به پشتیبانی از مبارزات کارگران و زحمتکشان میهن‌مان برای رسیدن به حقوق‌شان برمی‌خیزیم. ما بر این باوریم که رسیدن کامل به این حقوق در گرو تغییرات گسترده ی زیربنائی ساختاری در جامعه ماست.

ما با شرکت گسترده در جشن مراسم روزجهانی روز کارگر و با طرح شعارها و خواسته های کارگران میهن‌مان، بر اعتبار جنبش کارگری و نقش موثر آن در تداوم، پیشرفت و تکامل جنبش دموکراسی خواهی ایران تاکید می‌کنیم و می‌کوشیم به جنبش تا دراعاده خواستهای دادخواهانه و عدالت گسترانه به کارگران و ملت ایران یاری رسانیم.

ما از آزادیخواهان، نهادهای کارگری، نهادهای حقوق بشری،دمکرات و مترقی و عدالت‌خواه در سراسر جهان  می‌خواهیم که در سالـروز اول ماه مه درروزکارگر با برگزاری کنفرانس، سمینار، گردهمایی، راه پیمایی، نوشتن نامه به سازمان ملل، جمع آوری امضا و کارهای ابتکاری دیگر نقض حقوق کارگران و سندیکاهای کارگری در ایران را محکوم کنند، خواستار لغو قوانین ضد کارگری در ایران شوند و به مبارزه برای آزادی فعالیت‌ِ سندیکاهای کارگری در ایران یاری رسانند.

ما از همه نیروهای دمکرات و مترقی دعوت می کنیم تا در رسانـدن صــدای کارگران ایران به گـوش سازمان‌هــای جهانــی حقوق بشر و سازمانهای بین المللی کارگری، برای فراهم نمودن شرایط زندگی بهتر کارگران و یکایک مردم ایران با حداکثر توان و نیرو تلاش کنند.

ما خواهان لغو حکم اعدام در ایران و آزادی فوری تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.