رادیو فرانسه:

این نخستین بار از هنگام ورود روسیه به جنگ سوریه در سپتامبر ٢٠١۵ است که این کشور از یک پایگاۀ خارجی استفاده می کند. درهمین حال این نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم نیز هست که تهران به هواپیماهای یک کشور بیگانه اجازه می دهد برای انجام عملیّات نظامی علیه یک کشور ثالث از پایگاه های ایران استفاده کند.

هواپیماهای روسی از روز سه شنبه ١۶ اوت/ ٢۶ مرداد ماه با پرواز از پایگاه هوائی نوژه در همدان بمباران مواضع داعش و جبهه فتح الشام را در سوریه آغاز کرده اند.

استقرار هواپیماهای روسیه در ایران بگفتۀ ژنرال دومینیک ترَن کان، رئیس پیشین هیئت نظامی فرانسه در سازمان ملل متحد، «به نیروی هوائی روسیه امکان می دهد حضور بیشتر و چشمگیر‌تری در جبهۀ عملیّات در سوریه داشته باشد».

ژنرال دومینیک ترَن کان می گوید «تا کنون بمب افکن های روسی که شعاع عمل محدود داشتند از پایگاهی در سوریه وارد عملیّات می شدند، در حالیکه بمب افکن های استراتژیک که شعاع عمل وسیع تری دارند از خاک روسیه بر می خاستند. اینک با پرواز از ایران این هواپیماها بصورت بارزی به اهداف خود نزدیک می شوند».

از نظر این کارشناس مسائل استراتژیک «استقرار بمب افکن های روسیه در ایران، نزدیک شدنِ رسمی و آشکارِ بیش از پیشِ دو کشور را در حمایت از بشار اسد نشان می دهد». از نظر ایران، بدنبال امضاء توافق نامۀ هسته‌ای «پذیرفتن استقرار هواپیماهای جنگی خارجی در خاک خود» گام دوم خروج از انزواست.

این نزدیکی دارای نتایج راهبردی برای دو کشور نیز هست. «کلمان تِرم»، پژوهشگر در موسسۀ بین المللی مطالعات استراتژیک در پاریس، می گوید «روسیه از هنگام دخالت در جنگ داخلی سوریه، مهمترین بازیگر این بحران شده است. از نگاه مسکو، این حضور، روسیه را بر سکوی برابری با قدرت بزرگ دیگر، ایالات متحد آمریکا، می نشاند و منافعی برای صنایع نظامی این کشور به دنبال می آورد». بگفتۀ وی «از هنگام دخالت روسیه در بحران سوریه، فروش سلاح های روسی افزایش فراوان یافته است».

این پژوهشگرموسسۀ بین المللی مطالعات استراتژیک یادآوری می کند که «روسیه نگران پیشروی های داعش و اسلام گرائی افراطی نیز هست و از همین رو از نزدیکی با ایران شیعه مذهب که هیچ تهدیدی برای او در قفقاز محسوب نمی شود، ابائی ندارد».

از دید تهران «این همکاری به ایران اجازه می دهد با اتکاء به روسیه به عنوان یک قدرت منطقه عمل کند، اما بهای نمادین آن برای کشوری که داعیۀ استقلال دارد بسیار گران است». وی می گوید «انتقاد عمدۀ انقلابیون ایران از نظام شاه این بود که وابسته به آمریکاست. اینک می توان به جرئت پرسید آیا جمهوری اسلامی بیش از پیش وابسته به روسیه نیست؟