خامنه ای با این مانور تاکید کرد که با اتکا به نظامیان و نیروهای امنیتی و همراهی دستگاه قضایی و شورای نگهبان همه کاره مملکت است و کوتاه نخواهد آمد. انتخابات اصل نیست حتی، اگر روحانی از صندوق رای بیرون بیاید.

دور از ذهن نیست که خامنه ای حتی سناریو و نتیجه انتخابات را از پیش نوشته باشد. چه بسا، تصمیم گرفته است که به هر  قیمت رئیسی را از صندوق بیرون بکشد. او اهل قمار نیست. با عقل جور در نمی آید که رئیسی را که کاندید مورد حمایت اوست و گفته می شود کاندید جانشینی وی هم هست، به باخت بگذارد. نگرانی او شاید از اینجا مایه می گیرد. از عواقب بیرون کشیدن رئیسی از صندوق، نگران است. هشدارهای او در مورد فتنه و آشوب به همین مساله باز می گردد.

باتوجه به اینکه از نظر عملی و اجرایی پروسه انتخابات زیر نظر دولت است، تقلب برای خامنه ای کار ساده ای نخواهد بود. ممکن است اینبار آس دیگری از آستین بیرون بکشد و به راه حل های بدیع و غیر قابل تصور و جراحی های انتخاباتی رو بیاورد. از اینرو، او خود را برای تلاطمات پس از یک جراحی انتخاباتی و اعتراضات بعد از آن، آماده می کند.

خامنه ای ظاهرا خطاب به کاندیداها و بویژه، با روحانی صحبت می کند اما، در واقع پیامش به جامعه و مردم  است. او تاکید می کند که با اتکا به نیروهای نظامی و امنیتی قصد دارد امر خود را به اجرا در بیاورد و با اعتراضات مردم مقابله خواهد کرد.

سخنرانی خامنه ای یک ارزش مصرف دیگر هم، دارد. تحریک مردم  و کشاندن آنها به پای صندوق های رای و گرم کردن بازار انتخابات و مشروعیت بخشیدن به نظام.

انتخابات برای جمهوری اسلامی همواره مثل عبور از میدان مین بوده است. رژیم اسلامی هر بار با تحمل صدمات و تلفاتی از این میدان عبور کرده است. در کشور اختناق زده، روندهای سیاسی و حوادث طی آن، از پیش قابل تصور نیست. رویداهای غیر قابل پیشبینی همیشه در کمین اند. واقعیت این است که جمهوری  اسلامی روی میدان مین قدم برمیدارد.