رفتن به محتوای اصلی

نامه های عاشقانه ترامپ، "اون" ادامه دارد
14.07.2018 - 10:01

سخن راندن ِترامپ از یکسو مثل والد است با بچه. من ناراضی شدم. من راضی نیستم. من عصبانی میشم ها! من حوصله ام سر میره ها! اینها مثل اینست که گفته باشد بابا عصبانی میشه ها! بابا خوشش نمیآد ها. با این توقع که بچه ها، که اینجا ملل مستقل جهان هستند، برای راضی کردن بابا و متوقف کردن غضب او دوان دوان به سراغ انجام کارهائی بروند که او میخواهد.
اما از سوی دیگر همین شخص مثل یک بچه شیفتۀ آنست کار هایش مورد توجه قرار گیرد، برایش کف بزنند و بگویند قهرمان شده، برنده شده، همانطور که به یک بچه می گویند بارک الله عجب بچه خوبی هستی و به او جایزه میدهند.
اخیراً نیز او باز همزمان هم برای دولت انگلیس تکلیف معین کرد که چه کسی نخست وزیرش باشد و چگونه از برکسیت خارج شود، و شکوه ازینکه ترزا می به حرفش گوش نکرده ( بخوانید به حرف بابا گوش نکرده در نتیجه بد خواهد دید) هم نامۀ "اون" را که ادامه نامه های عاشقانه بین خودش و رهبر کره شمالی ست، منتشر کرد.
این نامه به زعم ترامپ نشان میدهد که چگونه رهبر کره شمالی فقط روی او حساب میکند و چگونه به او احترام میگذارد. بی آنکه در این ذوق زدگی بچگانه برای به حساب آمدن و مورد تحسین قرار گرفتن، متوجه باشد که با این خودنمائی حساب او از دولتش و کشورش جدا شده و چنین نامه ای نشان از درک مخاطب از اختلاف نظر بین او و همکارانش داشته که او بر آن صحه می گذارد.
"کیم یونگ اون" زمانی دوباره دست به نوشتن نامه عاشقانه به ترامپ میزند که پیشتر، بعد از ملاقات او با ترامپ رفت و آمد ها و سفر های پمپئو برای جلوگیری از به "وصل" رسیدن ترامپ و اون به شیوه مورد دلخواه "اون"، توقعاتی را به میان آورد و آبی در قرار و مدار های ترامپ و "اون" دواند، که اون از رفتار "گانگستری" حرف زد.
درنتیجه ناچار دوباره دست به دامن ترامپ و علقه عشقشان میشود تا به داد رابطه شان برسد و مسائل را آنطور که در دیدار دو نفره شان مطرح شده، به دور از اخلال اغیار به پیش ببرد. ترامپ نیز مست از باده ی معشوق ِمردی در انظار جلوه کردن، که میداند هرگز نمیتواند مثل او باشد، نامه را منتشر میکند که ببینید من کیم و حساب دستتان باشد. این رفتار دوگانه، والد ِمدعی قدرت تمام و کمال و سلطۀ تمام کمال از یکسو، و بچۀ نیازمند توجه، هفته ای نیست که در دیدار های ترامپ و توئیت های اسطوره ایش، توی ذوق نزند.
با توجه به اینکه نامه عاشقانه اخیر "اون" باز شامل همان نکته هائی ست که در مقاله " نامه های عاشقانه ترامپ و کیم یونگ اون"، نوشته بودم، متن را در ذیل این یادداشت، از نظرتان می گذرانم.

 

نامه های عاشقانه ترامپ و کیم یونگ اون
(وقتی هنر پیشه، با سناریو می ستیزد)

سرانجام با اشگ و آه دیدار ترامپ را با "کیم یونگ اون" به لغوکشاندند. در مقاله ی "عبارتی پر معنا درمتن خروج از بر جام" گفته بودم که احتمال لغو این دیدار بعید نیست چرا که ترامپ با همه خشم و سرخ شدن و درشت گوئی و به نمایش گذاردن تهدید ، طوطی پف آلودی بیش نیست پشت آینه و استادان لابی های مختلف سناریو نویس ها و کارگردانان این تاتر هستند.
در روز های گذشته مایک پنس نگرانی ازینکه "کیم یونگ اون" بتواند در این دیدار ترامپ را تحت تاثیر قرار داده و در سناریو تغییراتی حاصل شود، نگرانی و احتیاط خود را نشان داده بود.
او گفته بود:«کیم یونگ اون، رهبر کره شمالی مرتکب اشتباه بزرگی خواهد شد اگر فکر کند که می تواند دونالد ترامپ را به بازی بگیرد. آیا این به این معنی نیست که گوینده میداند این کار عملی ست چون ترامپ را می شناسد و در همگونی مواضع و کارکرد های او با مال خودش مطمئن نیست؟
بعلاوه اگر ترامپ برای خود وعده جایزه نوبل صلح را با این ملاقات میداد،هدف استادان ازل نه ایجاد صلح و دوستی بین امریکا و کره شمالی بوده است ونه آنطور که ترامپ ساده لوحانه از نزد خود پیشکش میکرد ثروت مند کردن و اعتبار بخشیدن به رهبر پیونگ یانگ. هدف به ذلت کشیدن رهبر کره شمالی با خلع سلاح کامل او و حتی لیبی کردنش بوده است. این تهید چند بار یاد آوری شد.
اما نامۀ غمبارترامپ بعد از فرمانِ لغو گرفتن این دیدار، احساس فردی او را از به شکست کشاندن برنامه ای که بطور کودکانه ای لباس های نوش را برای آن آماده کرده بود کاملا نشان میدهد.او که دو بار از رهبر کره شمالی بخاطر وقت گذاشتن و تلاش کردن،آزاد کردن گروگان ها، قدردانی میکند، رابطه را خصوصی تر کرده و می گوید: "من احساس کردم گفتگوی فوق العاده ای داشت بین من و شما(تو) ساخته میشد و سرانجام فقط همین گفتگوست که ارزش دارد."
ترامپ در نامه اش می افزاید: من خیلی مشتاقم که روزی از روز ها این دیدار سر بگیرد." بعد ازین ابراز اشتیاق برای دیدار دو نفره شان، (نه دو کشور یا دو دولت)، او با قدردانی گرم، باز به حیطه عاطفه بر می گردد و همچنان به آرزوی دیدار ازسوی معشوق چسبیده و می گوید: " باز اگر عقیده تان نسبت به هر چه به این مهمترین جلسه مربوط میشود، تغییر یافت، خواهش میکنم برای آنکه به من زنگ بزنی یا بنویسی درنگ مکنید."
ترامپ نامه را باز با تاسف نسبت به از دست رفتن این فرصت به پایان می برد. اما وقتی می گوید جهان و کره شمالی یک فرصت بزرگ را برای صلح پایدار و رفاه و ثروت از دست داده و این فرصتِ از دست رفته یک لحظه غم انگیز در تاریخ است، در واقع باید جهان و تاریخ را خود او فرض کرد که در این لحظه غم انگیز با از دست دادن فرصت دیدار شخصیتی که برایش مهم بوده،
در تاّثر شناور است.
"کیم یونگ اون" نیز بخوبی تم عاشقانه فردی نامه و افسردگی نویسنده اش را ازینکه این فرصت را از دست او ربوده اند درک کرده، پاسخ خود را مطابق آن و همچون معشوق خوشحالی تنظیم کرده که از عشقِ تولیدی بخود می بالد، عاشق را آزار نمیدهد، بلکه روی اهمیت وجودی شخص او تاکید کرده و می فهماند که بیش ازین از او توقع دارد.
در پاسخ، بعد از ابراز تاسف شدید متقابل برای لغو ملاقات میگوید: کره شمالی "نمی‌تواند دلیل این تصمیم را حدس بزند، شاید علت آن این بوده است که او [ترامپ] اراده واقعی برای اجلاس سران یا احساس اعتماد کامل نداشت." بیانیه تاکید میکند که کره شمالی آمادگی کامل و علاقه فراوانی به برگزاری این اجلاس داشته و لغو این اجلاس را نشانه دیگری از دشواری روابط و حساسیت اوضاع می بیند و انتظار داشته آنچه فرمول ترامپ خوانده میشود بتواند باعث رفع نگرانی دو طرف شود..
بیانیه کره شمالی کاملا حساب ترامپ و" فرمول او" را از بقیه اطرافیانش که حداقل یکی از آنان را چند روز پیش کودن نامید، جدا کرده می فهماند که روی او حساب میکنند و اگر" اراده واقعی" نشان دهد، می تواند از سد اطرافیان خود بگذرد و راه باز کند.
کُد های رابطه بین دو شخص، ترامپ و کیم یونگ به الفبای مورس میماند اما طرفین آنرا فهمیده اند. ترامپ می فهماند بیش از آن علاقمند این دیدار بوده که لغو کننده آن باشد و طرف کره شمالی به او راه نشان میدهد که روی اراده ات حساب میکنم، تسلیم نشو و فرمول سرسختی خود را بکار ببر.
این مکاتبات اگر به نتیجه برسد این امید را به دیگر کشور ها نیز خواهد داد که می توانند در تغییر سیاست های کاخ سفید از ریزه کاریهای شخصیتی ترامپ استفاده کنند.
تاریخ نشان داده که هنرپیشه ها نیز اگر خواسته اند توانسته اند از سناریو حداقل در لحظاتی کوتاه سرپیچی کنند.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

طاهره بارئی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.