مقاله زیر در سال 2009 نوشته شده بود و امروز مورد نقد قرار گرفته است

عده ای از قاتلین مردم ایران را بشناسیم:

https://iranglobal.info/node/49186

مقاله ای که تحت عنوان جنایتکاران و قاتلین مردم را بهتر بشناسیم توسط ایران گلوبال منتشر شده است و مسئولیت صحت و سقم مطالب را بعهده ی نویسنده گذاشته است . مطالب سراپا کذب و بدون مدرک و مستندی را بدون رعایت شرف اخلاقی و انسانی و صرفا براساس اغراض و توهمات خود به اینجانب ابراهیم بهنام اصل نسبت داده است گرچه خاموشی در جواب این نوع اشخاص کافی است . ولی لازم شد پاسخ مختصری داده شود شاید مسئول سایت که ادعای اخلاق و شرف و دانش و جهانی شدن و فرهنگ و....را دارند .در نشر مطالب امانت و شرافت را رعایت کنند که برای هر شخص آزاده زیبنده است. اولا بنده طبق مدارک که قابل ارایه است تا از ۱۳۵۳ در ثبت استان آذربایجان کارمند بودم در سال ۱۳۵۶ با رتبه برتر در کنکور سراسری دررشته حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شدم . و قبل از انقلاب وارد دانشگاه شدم . و در سازمان ثبت مشغول کار بودم .حالا چه ارتباطی به اداره اطلاعات دارد؟ نویسنده ی مقاله باید مستندا جواب دهد ثانیا بعلت انقلاب فرهنگی درسال ۱۳۶۴ فارغ التحصیل شدم و بعد از کاراموزی درسال ۱۳۶۶ به سمت دادرس دادگاه نمین وسپس دادیار خلخال منصوب شدم . ایا دکتر فردیدکه درعمرم یکبارهم ندیده ام در نمین یا خلخال بود و یا به چه ترتیب از شاگردان او بوده ام ثالثا اگر بنده وابسته به جایی بودم درتهران ویا مراکز استانها پست مهم تر میدادند نه دادیار خلخال.جناب نویسنده مقاله.رابعا اولین سمت من درشهرستان میانه دادستان عمومی بود نه دادستان انقلاب و هرحقوقدانی می داند که دادستان حکم صادر نمی کند بلکه کیفرخواست صادرمی کند و دادگاه کیفری یک حکم صادر می کرد . وتاسال۱۳۷۶ که بعد از دادستان بنده رییس دادگستری بودم هر حقوقدانی میداند که رییس دادگستری رییس شعبه اول محکمه حقوقی بوده اصلا حکم کیفری نمی تواند صادرکند .نویسنده نا اگاه مقاله باید بگوید در کدام دادگاه کیفری بنده حکم اعدام کسی را حتی یک نفر را درطول خدمت قضایی صادرکرده ام حداقل یک مورد حکم پیدا کند ومنتشر کند تا خوانندگان ایران گلوبال اعتماد پیدا کنند. خامسا تا سال ۷۶ که در میانه بودم هرگز ۵ نفر قصاص نفس که متفاوت از اعدام است هم نداشتیم وبعد که در شهرستان ارومیه قائم مقام رئیس کل دادگستری بودم هم  به روشنی هر حقوقدانی میداند که در پست مدیریتی،حکم نمی دهند اگر نویسنده نااگاه مقاله یک حکم برای نمونه ارایه دهد که بنده درمدت ۷ سال درارومیه صادر کرده ام برایش یک خانه در میر داماد تهران که مدعی است بپاس جنایات به من داده شده دودستی تقدیم این شخص مقاله نویس،می کنم . حال باید پرسید . چه غرضی این شخص با بنده داشته است ؟ ولی شرف ووجدان اگر نباشد هرمطلبی علیه هرکس می توان نوشت. بنده با پیشانی باز در اجرای عدالت قضایی ودفاع از حقوق خاص وعام عمر خودرا سپری کرده ام والحمد لله نه ملکی وحتی ماشین وهیچ امتیازی نه از قوه قضاییه ونه از نهاد دیگری نگرفته ام وفراخان عمومی میدهم با راهنمایی نویسنده مقاله علیه من هرگونه ملک یا ماشین یا امتیازی که مستند به مدرک ودلیل به من داده شده پیدا شود همان را بنام یابنده مستند منتقل کنم ومطلب اخر اینکه شرف وحیثیت را حتی درمورد دشمنان خود نیز باید فراموش نکنیم . ومتاسفم که فضای مجازی،بجای،رشد اگاهی برای عده ای خاین ابزار تخلیه عقده های درونی و روح شده است واین نویسنده که ظاهراروانپزشک هم بوده ازدور گواهی روانپریشی وسادیسم و امراض روانی هم صادر کرده است . که اگر خوانندگان مقالات افراد اگاه باشند به راحتی در مورد مطالب ایشان قضاوت خواهند کرد ونکته اخر اینکه مطالب ایشان در مورد اقایان عباس زاده و کاظمی زاده هم که هر دو بازنشسته شده اند کاملا کذب محض و دروغ های،هذیان گونه است . امیدوارم درنگارش مطالب علیه هرکس وهرشخص با مستندات ومدارک و با امانت و شجاعت اظهار نظر شود زیرا ترور شخصیت بد تر از ترور شخص است . قضاوت را به اگاهان و اندیشمندان واگذارکنیم.