بيست ژوئن ۲۰۰۹ يک روز سياه در تاريخ ايران است. در جريان اعتراضات در مورد انتخابات رياست جمهوري ۲۰۰۹ حداقل چهل نفر کشته شدند و حداقل ۵۰۰۰ نفر از تظاهرات کنندگان بعد از انتخابات دستگير شدند.

آزادي بيان اولين شاخص هر جامعه آزاد٬ کثرتگرا و دمکراتيک است. در ايران ولي حق انساني آزادي بيان بشدت محدود است تعداد زيادي از منتقدين حکومت٬ ژورناليستها روزنامه نگاران دانشجويان مدافعين حقوق انساني و فعالين مدافع حقوق زنان در زندان هستند. آنها مستحق حمايت و همبستگي ما هستند.

چرا که " بدترين کابوس يک زنداني اين فکر است که فراموش شود. " (مازيار بهاري ژورناليست ايراني – کانادايي)

با نقض آزادي بيان٬ نقض بقيه حقوق انساني نيز شروع ميشود. در ايران سال گذشته حداقل ٣۶۰ نفر اعدام شده اند پنجاه نفر از آنها در ملا عام اعدام شده اند.

حق زندگي بنيادي ترين حق انساني است. .

اين شرط اوليه استفاده و  لذت بردن از بقيه حقوق انساني است اعدام روشي قديمي٬ کهنه ٬ ماقبل مدرن و ضد روشنگري براي مجازات است در حاليکه دولتها وظيفه دارند به دفاع از حق زندگي شهروندان خود برخيزند.

ايران ادعا ميکند که از کرامت انساني دفاع ميکند. حکومت اسلامي ايران را فرا ميخوانيم که  فاصله بين حرف و عمل و  ادعا و واقعيت را پر کند.  درست در روزي مثل امروز بويژه مهم است که خواست آزادي همه زندانيان سياسي و لغو مجازات اعدام را تکرار کنيم.