ننشین بجای تو بیندیشند. با مغز دیگری هم نیندیش. بکوش تا با مغز خودت بیندیشی. کلید قفلها در دست خود توست.
ایران گلوبال خود را صاحب هیچ حقیقتی نمیداند، مبلغ هیچ سیاست و طریقت و اندیشه ای نیست. اما خود را صاحب « اندیشه» در بین نظریات گوناگون میداند. چرا که می اندیشد دوران «مالکیت حقیقت» و مبلغی سپری شده است. مشکلات جامعه ی ایران و جهان را مربوط به خود میداند. از اینرو یافتن راه حلهای نسبی عملی برای مسایل را یک «امر همگانی» ارزیابی میکند، که در طی گفت و گو و هم اندیشی، بر پایه "آزادی و سعادت من جدا از آزادی و سعادت دیگری نیست" ، میتواند حاصل شود.

ایران گلوبال میکوشد در زمینه های مختلف به عنوان پرسشگر و مطرح کننده مشکلات عمل نماید و اندیشه های گوناگون نویسندگان را باز تاب دهد. اندیشه ها، و نه تبلیغات را.

سعی میکند برای روشن شدن مسایل، مخاطبین خودشان،  تفکرخود را بکار اندازند. بنابراین آنان که میکوشند« دیدگاه مشخصی» را از طریق مقاله و کامنت و غیره درسایت« تبلیغ» نمایند ، اشتباهی آمده اند. ایران گلوبال تکلیف خود را با مقوله «تبلیغ» روشن کرده است. ارائه دیدگاه مشخص برپایه ی منطق و استدلال نیز با تبلیغ تفاوت اساسی دارد که توجه نویسندگان را به آن جلب میکنم: توضیح حوادث و واقعیات که در بیشتر مواقع سیاسی هستند و یا جعل گزارشهایی در پیرامون آنها با هدف « تأثیر گذاشتن بر اذهان برای کشاندنشان در جهت کردارهای ویژه» به معنی تبلیغ است و متفاوت و متضاد با روش روشنگری که سایت در پیش گرفته است.

روشنگری متضاد با تبلیغ، و تبلیغ متضاد با تفکر است. روشن بینی یعنی جسارت در بکارگیری فهم و درک خود از طریق پرسش و تحقیق و آزمایش، بدون پیش داوری و مقلد مابی و فرقه گرایی و پیروی از این و آن. بزرگسالان از این طریق میتوانند با چهارچوبه اندیشگی کودکانه ی تقلید و تبلیغ  و پیروی وداع کنند.

عرصه نوشتن جای منطق است، نه پرچم. جای استدلال است، نه شمشیر.

جای احترام متقابل و هم اندیشی ست، نه کینه و نفرت.