آقا سیاوش گرامی! علیرغم اینکه

آقا سیاوش گرامی! علیرغم اینکه در دوران بروی کار آمدن خمینی شانزده سال داشتم، همواره در رادیو و تلویزیون های فارسی زبان در برون مروز گفته ام و گفتم: حتی اگر سر انگشتی باشد، از آنجا که در کارزار بر ضد شاهنشاه و سامانۀ پادشاهی در ایران نقش داشتم، از مردم ایران و بویژه از نسل سوم پس از بروی کار آمدن خمینی و رژیمش پوزش می خواهم.
گفتگوهای پیاپی و هر روزۀ مرا در دوران خویش می توان از آرشیو "رادیو صدای ایران"(هوستون)، بمدیریت آقای ناصر توکلی، تلویزیون "آزادی"(با برنامه سازی آقای فریدون توفیقی)، و...شنید.
هنگامی که برای نخستین بار شاهزادۀ ایرانیان، شاهزاده رضا پهلوی را در شهر "بُن" در آلمان دیدم، پس از گفتگوی رادیویی با شاهزاده، از نقش خویش در سال 1357 پوزش خواستم. در این باره که آیا در شانزده سالگی می توانستم برای سرزمینم مفید باشم، اکنون دیگر نمی توانم سخنی بگویم، اما بر این باورم شاید همین امروز برای مردم و میهنم مفید نباشم، ولی شکی ندارم که بر ضد مردم و میهنم نیستم و با تمام وجود خواستار برکناری رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی در تمامیت آن هستم. همین و بس آقا سیاوش! "قهرمان شدن" و "قهرمان گشتن" پیشکش! و بگونه ای دیگر: "نه سرپیازم و نه ته پیاز"! خوش باشید و تندرست آقا سیاوش