ز آنجا كه زبان گفتمانى ايران

ز آنجا كه زبان گفتمانى ايران شعر است مى توان با خوانش شعرهاى جديد از چگونگى اين زبان پرده برداشت. بر اين شعر خوانش تكه تكه اى مرا چنين بيفزاييد: ارتباط بينامتنى بدن و وطن، دوباره مى سازمت بدن به جاى دوباره مى سازمت وطن، جامعه و فرهنگ و محيطى گرفتار زخم و دارو و بيمارى و بى حالى، شكستن قداست كلمه اى به نام ايران كه به واسطه ى آن انسان نمى تواند با وطنش ارتباط برقرار كند، خراب آبادى خراباتى...
و بعدش تفكرى كه از قداست ستيزى ورشكست شده به قدقداى گمگشتگى مى رسد:
" شفاعتم نمى كنى
تو راحتم نمى كنى
قايمكى مكيده ام
تو باغچه ى تو ر...ده ام
دويدم و دويده ام
به قدقدا رسيده ام " (٣)
خخخخخخخخخ