علیرضا اردبیلی

قبيل را در همه جامعه ضروري ميكند.
كمي غربتر و كمي جنوبتر از سوئد، همين ديروز هم آلمان كشف كرده است كه تركيه توليد كننده طالبان و داعش (لابد بادرماينهوف، بريگادهاي سرخ، ارتش آزاديبخش ايرلند و ...هم) بوده است. اين هم بحث من نيست. پرتقال فروش مورد نظر آدرس ديگري دارد.
غرب شامل آلمان و سوئد در بدترين شرايط تركيه از نظر رعايت حقوق انساني و رفاه شهروندان خود، اين كشور مسلمان را زير چتر حمايت دفاع بي چون چراي خود داشت.

حالا كه تركيه از هر نظر مرفه تر، سكولارتر و نسبت به 15 سال قبل و دهه هاي قبل از آن به استانداردهاي حقوق بشر نزديكتر شده است، سوئد سه روز در طبل نفرت پراكني عليه تركيه ميكوبد تا اينكه يك خبرنگار ساده، دروغ بودن اصل خبر را منتشر كند! و هنوز گرد اين طوفان دروغ از سوئد نخوابيده، طبلهاي مطبوعاتي، نويد ساز شدن كارزار ديگري را در آلمان ميدهد. حال هم آلمان هم كه تا ديروز با سلام و صلوات در پي ايجاد روابط همه جانبه با تركيه بود، خوابنما شده و كشف كرده است كه همه گروههاي اسلامي تروريست توليدي تركيه است. تا بعداز آن جبهه جهاد عليه تركيه از كجا گرم شود....

پاسخ اين معماي را كجا بايستي جستجو كرد؟ آيا اينطور كه برخي ادعا ميكنند، طرح كودتاي 15 ژوئيه در درجات احتمالي متفاوتي با دعاي خير غرب همراه بوده و اينك ما بطور موازي با جشن پيروزي در تركيه، شاهد دهن كجي ناشي از يأس و حرمان غرب دلسوخته هستيم؟ آيا سه مقاله مهم منتشر شده در مهمترين مطبوعات ايالات متحده آمريكا كه هرسه آشكارا دعوت به كودتا در تركيه ميكردند، صرفا حسب تصادف در فاصله 4، 2 و يكماهه قبل از انجام كودتا منتشر شده اند؟
آيا يك بررسي با ميزان پيامهاي همدلي همه كشورهاي غربي با دولت مشروع و منتخب تركيه ما را به اين نتيجه نميرساند كه چندان از شكست كودتا خوشحال نيستند؟

بعنوان طرفدار تنها مدل موفق دموكراسي در تاريخ جهان يعني دموكراسي غربي نميخواهم باور كنم كه اين عرب مورد علاقه من، در دوراني كه جنگ سردي در ميان نيست، حتي تصور انجام كودتا در يك كشور دور افتاده را داشته باشد. اما تبليغ سريالي نفرت عليه دمكراتيك ترين كشور خاورميانه در اوج رشد اقتصادي و دمكراتيك آن در دوران 93 ساله جمهوريت و دفاع از يك واعظ فتنه گر در برابر يك حكومت منتخب در انتخابات رقابتي و آزاد را چگونه بايد تفسير كرد؟