زمانی که به "فرمان ملوکانه" محمدرضا پهلوی ، درب سازمانهای سیاسی چپ و راست و سندیکاهای کارگری و انجمن های دانشجویی بسته شد و قلم های حق نویس شکسته و دهان آزادیخواهان دوخته گشت و بارها دانشگاه مورد هجوم سربازان و چماقداران شاه پرست و حکومتی قرار گرفت تا با سرکوب دانشجویان آزادیخواه مارکسیست و طرفدار جبهه ملی و سوسیالیست، سکوت مرگبار را بر جامعه حاکم نمایند تا دیگر صدای آزادی و عدالت خواهی به گوش ها نرسد و "خاندان جلیل سلطنتی" بتوانند بر جامعه، حاکم و فرمانروای مطلق گردند و خلق ایران رعیت و دست بوس آنان گردیده و در بی خبری کامل بسر برند و خبرها فقط پس از گذشتن از صافی ساواک انتشار یابد. تنها مساجد ، حسینیه ها ، انجمن های ریز و درشت اسلامی به روی مردم از همه جا رانده شده باز می ماند تا به ناچار مردم به آن مکان ها روی آوردند و واژه آزادی و عدالت و مساوات را در آن مکانها که حتی در
زمانی که پادشاه تحصیل کردۀ فرنگ ، خود شاهد معجزات فراوانی باشد و به مکه مشرف شود و هرچند گاه به زیارت آرامگاه بزرگان دین برود و امام زمان را با چشم خود ببیند وووو...، چگونه می توان توقع داشت که مردم ساده دل تصویر خمینی خون آشام را در ماه نبینند و وعده های فریبنده اش را درباره مجانی شدن آب و برق و اتوبوس و اینکه همه مردم صاحب خانه خواهند شد باور نکنند و گفته های دروغین عمامه به سرهای ریاکار را در مورد آزادی و عدالت و مساوات نادیده گرفته و به پشتیبانی آنها برنخیزند؟
مسبب اصلی قدرت گرفتن خمینی خون آشام و سرقت رهبری انقلاب ضد سلطنتی خلق ایران توسط خمینی، و تشکیل رژیم جنایتکار و چپاولگر جمهوری اسلامی در سال 57 و پایمال شدن حق حاکمیت مردم؛ کسی نبود جز شاه خائن.
مرگ بر رژیم پلید جمهوری اسلامی
نابود باد تفکرات سلطنت طلبی