در شعری که لاچین آورده :

در شعری که لاچین آورده :
منــه دوزدانه نــمکدان دئــمه دی ( یعنی می گوید مادرش بجای نمکدان به او یاد داده دوزدان
اما دوزدان فارسی می باشد
دوزدان = توزدان = نمک دان
دان که پسوند پرکاربردی است در نمکدان و قندان و گلدان و ...
دوز یا توز ( که برای نمک بکار می رود ) نیز فارسی است و برای چیزهای تند و تلخ و گزنده بکار می رود. تیز لفظ دیگری از توز است که در تند و تیز و یا تیزاب موجود است. تیزاب نوعی اسید گزنده و خوردنده است. تیزاب مثل سرخاب یا سفیداب. اب پسوند اسم و صفت سازاست.
یا می گوید :
منــه هئچ واقت بــیا ســؤیله مه ییب گَــل دئییب او
هیچ وقت فارسی می باشد.
مشابه این موارد هم فراوان است. ای هم از شعر هویت طلبی شما