عجیب است یکسانی سرنوشت و اندوه ما ها. سالیان پیش قرار بود پدرم را در ترکیه ملاقات کنم. متاسفانه درست دو هفته قبل از سفر فوت کرد و نتوانستم برای آخرین بار دستش را ببوسیم. هجرت اجباری درد بزرگیست که روح انسان را تا آخر عمر مثل خوره در انزوای غربت می خورد.