برخی نکات : 1_ سالروز کوروش

مزدک از سخنان فلان نماینده حزب کمونیست کارگری که علیه نظام پادشاهی سخن گفت و از انجا که بامدادان « شاه» را مساوی «ایران »می پندارد و چون چپ ایران« شاه ستیز» بودند، از این معادله ساده، نتیجه عوام فریبانه ای می گیرد پس چپ ؛ «ایران ستیز» است 4_ وقتی ازچپ سخن می گویم بایستی مشخص کنیم کدام چپ؟ با این حال چپ ایران در مجموعه خود نه تنها ایران ستیز نیست بلکه بسیار هم ایران دوست است . 5_ داریوش همایون یکی از باهوش ترین استراتیژیستهای پانیرانیست _ دمکرات ایران روی جنبه« ایران دوستی چپ » سرمایه گذاری کرد و موفق شد بخش بزرگی از چپ ها را بسوی گفتگو و همکاری با طرفداران نظام پادشاهی مجاب کند 6_هوشیاری تاریخی چپ ایران در آن بود که از «خلق های ایران» بجای «خلق ایران» و ستم مضاعف به گروههای ایتنیکی می گفت واز خودمختاری کرد ها و ترک ها در چهارچوب تمامیت ارضی حمایت می کرد و با تجزیه طلبی مرز داشت وگرنه اگر موضوع تنها «شاه ستیزی» بود که گروهها و سازمانهای رنگارنگ جبهه ملی درشاه ستیری از چپ ها تند و تیزتر بودند. پس چرا مزدک بامدادن« جبهه ملی» را ایران ستیز نمی نامد . موضوع کمی پیجیده از این ساده اندیشی جناب مزدک بامدادان است .موضوع هویت هایی است که مردمان خاورمیانه را از هم جدا می کند و در عصر دیجیتال _گلوبال موضوع اتینکی را به یکی از بزرگ ترین چالش های منطقه خاورمیانه بدل ساخته است . 7_ انسان دارای هویت های متعددی است هویت ملی ، هویت مذهبی ، هویت سیاسی و... در کامنت بعدی در باره این هویت سه گانه سخن خواهم گفت