-« كاش ميفهميديد بى زبانى

هیچ زبانی نمیتواند جای زبانی را که انسان با شیر مادر آموخته و بزرگ شده بگیرد.
با یک کلمه از زبان مادری انسان در دریایی از شادی و آرامش روحی و اندیشه و احساس غرق میشود، که هیچ کلمه ی غریبه ای قادر به تولید آن نیست.« مغز و احساس» با کلمه ی زبان مادری طبیعی آغاز به کار میکند و بدون آن به راستی از کار میافتد و با زبان غریبه ، مصنوعی و مکانیکی کار میکند. و مثله شده به حرکت درمیاید. کسی که این روند را تجربه نکرده قادر به حس و درک دقیق این مفاهیم نیست.
وقتی کلمات زبان مادری«قارنی» و « یاریخلیخ» برزبان جاری میشوند حکم « تقدس» مییابند و برای گوینده اش مقدس میشوند؛ و
هنگامیکه شخص نمیتواند آنها را درست قید کند و درست بخواند و حالت کتبی و شفاهی را از هم جدا کند، خود را توهین و مثله شده و محروم از انسان بودن مییابد. خود را محروم از مقدسات خویش احساس میکند .
محروم از زیبایی های روحی و احساسی ، و عشق و امید و آرزو و سازندگی مییابد.
او چقدر باید این محرومیت از انسان بودن را تحمل کند، نود سال، صد سال این جنایت کافی نیست.
---
ممنون از نویسنده که احساس محرومیت خود را با من خواننده در میان گذاشته است.