دو پرسش و پاسخ مناسب درباره

نوشته نیز به این مورد اشاره کرده ام. اما مسائل اجتماعی و یا سیاسی را نباید و نمیتوان یک بعدی دید. ابعاد دیگری در این میان و از زاویه نگاه به مسئله ملی در ایران وجود دارد که این فراکسیون خواه ناخواه ا نعکاسی از آن نیز هست.

اساسا تحلیل یکجانبه از حوادث اجتماعی و یا سیاسی به همان دلیل یکجانبه بودنش، یعنی دیدن تنها یک بعد از آن تحلیل دقیقی نمیتواند باشد. برخورد ضدی با پدیده ها نیز نتیجه یک نوع یکجانبه نگریست، اما دیالکتیک در مناسبات اجتماعی جنبه تقابل تضادها و تاثیر چندجانبه آن را مدنظر دارد. به همین جهت من کوتاه در این نوشته به جنبه دیگر این رویداد، یعنی تشکیل فراکسیون ترک اشاره کرده ام.

حتی با این نظر نیز فاصله دارم که "جبهه متحد اصطلاح طبان کرد" توانسته باشد مبارزه ملی مردم کرد را به نفع حاکمیت ورق زده باشد. علت این ناکامی در وجود هژمونی مستقل در جنبش سیاسی کردستان است. وجود حرکتهایی چون "جبهه متحد..." و یا "فراکسیون ترک" خواه ناخواه میتواند تخم چند فرهنگی را در فرهنگ سیاسی حاکم و حتی رفتار حاکمیت با مسئله کرد و یا ترک ایجاد نماید، این در حالیست که صدسال اخیر در ایران فرهنگ سیاسی چهارنعل با تک فرهنگی به جامعه واقعا چند فرهنگی تاخته و بحران نهفته ایی را در این کشور شکل داده است. به نظرم تا دیر نشده بایستی به تقابل با این فرهنگ پرداخت و مناسبات دوستانه و برادرانه ملیتها را تقویت کرد و بذر صلح و اتحاد را در میان خلق های ساکن ایران کاشت.