پاسخ من به خانم مهرگان ملکی:

و گشودن راهی برای برون رفت از یک بحران است. حتی اگر جمهوری اسلامی " فراکسیون مبارزه با فساد یا فراکسیون رونق اشتغال و..." را هم ایجاد کند، قابل تحلیل است. ایجاد فراکسیون مبارزه با فساد در جمهوری اسلامی نیز با همان مئتود "فراکسیون ترک" در مجلس بایستی مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

به نظرم یک تحلیل پراگماتیستی از سیاست نمیتواند و نباید از کانال تکیه احساسی به عدالت اجتماعی بگذرند. حوادث ناهنجار در یوگسلاوی و عراق و حتی سوریه تنها با تاکید بر تفاوت اتنیکی خلقها در این کشورها قابل تحلیل نیست و بررسی آن حوادث در حوصله این کامئنت هم نیست. هر تحلیلی از این نوع یکجانبه نگری تحلیل گر را نشان میدهد. گرایش چپ سوسیالیستی بعد از تجربه های بسیار تلخ در کشورها واقعا موجود سوسیالیستی، نمیتواند و نباید ذهنیت چپ امروزی را به نگاهی صرفا تنزه طلبانه و رومانتیسم عدالت خواهانه آلوده کند!

اگر بپذیریم که حقوق اتنیکی آن چیزیست که نمیتوان آن را انکار کرد و یا نادیده گرفت. برعکس این رفتار، یعنی نادیده انگاشتن فاکتور هویت اتنیکی میتواند زمینه بحران های بسیار جدی را در جامعه ایجاد کند. اما شناسایی و به رسمیت شناختن واقعیت اتنیکی جامعه زمینه های گشایش در جامعه، زمینه های همبستگی و احترام متقابل را دامن میزند، در صورتیکه حذف و یا نادیده انگاشتن آن تاریخا زمینه های تحقیر و واکنش را در جامعه بوجود می آورد. لذا مبارزه برای گشایش فکری و فرهنگی در زمینه حقوق اتنیکی نه تنها در راستای تکه تکه کردن جامعه نیست، بلکه برعکس ریسمانیست که میتواند تمامی خلقها را با نگاه انسان دوستانه و صلح طبانه به هم پیوند زند.

فراکسیون ترک، اگر چه میتوان آن را بازی خواند، اما نمیتوان تاثیر این بازی را در مناسبات اجتماعی را نادیده انگاشت. حقوق اتنیکی یکی از مسائل بغرنج جامعه ایران است، با شعار دادن نمیتوان بسوی حل آن گام برداشت. حتی میتوانم اذعان کنم که رفتار احساسی و شعاری با مسئله حقوق اتنیکی در جامعه به ایجاد شبهه بیشتر و بهره برداری نظام حاکم از این شبهه کمک میکند.